Το Moneyball του Σφαιρόπουλου
Αυτό το κείμενο ήθελα να το γράψω από το καλοκαίρι, όταν έκλεισαν οι μεταγραφές, για να δώσω το πώς θέλει να χτίσει ο Σφαιρόπουλος την ομάδα μέσα από μια διαφορετική ματιά. Άργησα αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε.
Η ταινία
Ένα απόγευμα του Αυγούστου έπεσα πάνω σε μια ταινία στη Nova. Αθλητική και πραγματική ιστορία, έκατσα και την είδα. Θα περιγράψω με λίγα λόγια το story αλλά αξίζει να την δείτε. Η ιστορία έχει να κάνει με τους Oakland Athletics, μια ομάδα του MLB (Αμερικάνικη Λίγκα του Μπέιζμπολ), όπου δεν έχει το υψηλό budget άλλων ομάδων και μόλις του έφυγαν με μεταγραφή τα αστέρια τους. Ο GM (Μπράντ Πίτ), άρχισε να ψάχνει παίκτες για τη νέα σεζόν αλλά με τα οικονομικά που είχε δεν μπορούσε να κάνει σοβαρές κινήσεις. Έτσι σ’ ένα ταξίδι του για να κλείσει κάποιο deal έπεσε πάνω σε ένα απόφοιτο (Peter Brand) του Γέιλ που είχε φτιάξει μια βάση (Moneyball) και ένα δικό του αλγόριθμο όπου οι παίκτες ήταν στατιστική και μόνο. Έτσι αντί για να κάνει μεταγραφή κάποιον παίκτη, με μια συζήτηση και μόνο έκανε μεταγραφή τον Peter Brand και τον πήρε στο Oakland.
Τι είχε η βάση; Πολύ απλά είχε την εικόνα των παικτών σύμφωνα με τα στατιστικά τους και την πραγματική τους αξία. Δεν έμπαινε μέσα το marketing, τι θα γράψουν τα media, τι θα πουν οι φίλαθλοι, ήταν μια ψυχρή λογική αριθμών και μόνο! Ο GM τότε αποφάσισε να μην ακούσει κανέναν από τους scouters της ομάδας ή τον προπονητή και έφτιαξε μια ομάδα με το budget που είχε με παίκτες όπου όμως είχαν καλά στατιστικά (έφταναν στη βάση), απλώς δεν είχαν ομάδα ή ήταν αλλαγές για άλλους λόγους (το baseball έχει κάτι παραξενιές). Την έφτιαξε μέσα από τη βάση δεδομένων και την έδωσε στον προπονητή του έτοιμη για τη σεζόν. Ξεκίνησε στραβά γιατί ο coach έβαζε να παίζουν όπως έβλεπε στις προπονήσεις, ή αναλόγως το όνομα, δεν ακολουθούσε το πλάνο του GM, με αποτέλεσμα να του διώξει και τους τελευταίους “καλούς” παίκτες που είχε μέχρι να αλλάξει ο προπονητής. Τότε ο GM έκατσε με τον απόφοιτο και εξήγησε στους παίκτες ένα προς ένα πως δουλεύει το σύστημα, τους έδειξε σε τι είναι καλοί και τι πρέπει να κάνουν στον αγώνα. Τους γύρισε έκαναν ένα απίστευτο ρεκόρ 20 σερί νικών και προχώρησαν στα playoffs όπου έχασαν γιατί ο GM είχε αυτό το πρόβλημα, έχανε πάντα τον τελευταίο αγώνα. Τέλος της σεζόν δέχτηκε ίσως μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη πρόταση για μεταγραφή από τους Boston Red Sox (κάπου 15.000.000$) όπου και απέρριψε. Δύο χρόνια μετά (2004) οι Red Sox κέρδισαν το πρωτάθλημα με το σύστημα Moneyball…
Το μπάσκετ σήμερα
Το μπάσκετ έχει αλλάξει στις μέρες μας. Θυμάμαι πριν κάτι χρόνια λέγαμε guard, small forward, center κτλ. Τα τελευταία χρόνια έχουμε τις θέσεις 1-2-3 κτλ, μέχρι να έρθουμε στο σήμερα που έχουμε το κοντός – ψηλός. Έχει γίνει τόσο απλό αλλά και ταυτόχρονα τόσο πολύπλοκο. Οι παίκτες έχουν εξελιχθεί και με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Πλέον είναι πρώτα αθλητές και μετά παίκτες. Παίζουν πάνω από μια θέση όπου δεν τις καθορίζει το ύψος ή η σωματοδομή. Μεγάλο παράδειγμα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που με ύψος 2,11 παίζει από το 1 έως το 5! Γιατί στον Ολυμπιακό έχουμε λίγα παραδείγματα; Ο Παπαπέτρου καθαρό 3άρι παίζει και στο 4 όταν χρειαστεί, ενώ στην άμυνα μπορεί να πιάσει και το 2 λόγω κορμιού, όπως κάνει και ο Παπανικολάου. Στους ψηλούς θα βλέπαμε πράγματα εάν είχαμε χωρίς τραυματισμούς Τιλί και Αγραβάνη, όπου μαζί με Πρίντεζη, Μακλίν, Μιλουτίνοφ θα έκαναν τρομερές αλλαγές στο 4-5 μεταξύ τους. Έτσι απλά είναι και στην άμυνα – επίθεση. Η άμυνα είναι θέμα διάθεσης και μόνο. Οι προπονητές ναι μεν θα δείξουν κάποια πράγματα στον παίκτη, αναλόγως τον αντίπαλο που θα έχει, αλλά παραμένει σε προσωπικό επίπεδο τι διάθεση έχει κάποιος να τρέξει, να μαρκάρει, να βγάλει ενέργεια, αυτό δεν το μαθαίνεις είναι προσωπικό του κάθε παίκτη εάν το έχει ή όχι. Από την άλλη η επίθεση ή μάλλον το σκοράρισμα πιο σωστά είναι θέμα ταλέντου, προπόνησης και ψυχολογίας. Μερικοί έχουν γεννηθεί σκόρερ με κάθε τρόπο να βάζουν την μπάλα στο καλάθι ή να είναι σουτέρ, άλλοι είναι σε ένα υποφερτό σημείο αλλά κάνουν προπόνηση για καλύτερο σουτ και άλλοι μπορεί σε ένα αγώνα να είναι σε τέτοια ψυχολογία που ότι κάνουν να τους πιάνει και να βάζουν τα καλάθια με κάθε τρόπο.
Ο περσινός Ολυμπιακός
Πέρυσι ο Ολυμπιακός έκανε μια πορεία με το πόδι στο γκάζι στη Euroleague μέχρι που έφτασε στον τελικό του Final Four. Έχασε φυσιολογικά θα έλεγα αφού η έδρα έδωσε αυτό το extra boost στη Φενέρ, εννοείτε δεν παραβλέπω Μπογκντάνοβιτς και Ούντο, αλλά δεν είχε φρεσκάδα και σκορ. Στην Α1 πάλεψε όλα τα παιχνίδια για να παραμείνει στην κορυφή για το πλεονέκτημα έδρας κάτι που του στοίχησε γιατί στους τελικούς πήγε με ενέργεια στο μηδέν (σε συνέχεια από το F4) με αποτέλεσμα ο ΠΑΟ να κάνει το break. Αυτό που πολλοί έλεγαν τότε είναι ότι ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα στο σκοράρισμα, όταν κολλούσε. Δεν είχε αυτό που λέμε τους εύκολους πόντους ή το περιφερειακό σουτ ειδικά όταν είχε και εκτός Χάκετ, Λοτζέσκι…
Ο Ολυμπιακός του 2018
Ο Σφαιρόπουλος δεν είναι κανένας τρελός, είδε το πρόβλημα και πήρε μια απόφαση το καλοκαίρι. Να φτιάξει τον Ολυμπιακό διαφορετικό και να παίξει διαφορετικά από όσο τον ξέραμε τα τελευταία χρόνια. Η σκληρή άμυνα είναι το Α και το Ω στις ομάδες του αλλά φέτος αποφάσισε να προσθέσει το σκορ. Στο μυαλό του είχε να φτιάξει μια ομάδα που θα κοντράρει τις άλλες ομάδες στη Euroleague και μετά τι θα κάνει με ΠΑΟ, αφού στους τελικούς θα ξαναβρεθούν. Δεν έφτιαξε την ομάδα με λογική να κερδίσει στους τελικούς τον ΠΑΟ, δηλαδή δεν “μάτσαρε” τους παίκτες με τους αντίστοιχους. Αποφάσισε να φτιάξει ένα σύνολο και να παίξει το μπάσκετ που έχει στο μυαλό του, σύμφωνα φυσικά και με το budget που έχει, ο πρώτος στόχος του όπως και των Αγγελόπουλων είναι ο το F4 στο Βελιγράδι. Βλέποντας τους παίκτες που πήρε μου ήρθε στο μυαλό η ταινία που είδα το Moneyball. Ο Σφαιρόπουλος “αγόρασε” πόντους, γιατί μόνο αυτό πληρώνεις σε ένα παίκτη, τα στατιστικά του, μετά πάνε η διάθεση για άμυνα και φυσικά παίζει ρόλο (ειδικά στον Ολυμπιακό) ο χαρακτήρας. Θα εξηγήσω τι έκανε λοιπόν.
Ας πάμε στα εύκολα που είναι οι ψηλοί στο 4-5. Στους σέντερ που λέμε έμεινε ο Μιλουτίνοφ που να συμπληρώσω όταν ο Σφαιρόπουλος τον έφερε και επέμεινε πάνω του, όλοι οι απ’ έξω έλεγαν τα δικά τους και μουρμούραγαν, μάλλον γιατί θα έβλεπαν κάτι παραπάνω από τον Πόποβιτς έτσι; Ο Μιλουτίνοφ είναι ο ψηλός τις παλιάς κοπής που λέμε, αυτός που σκεπάζει τα καλάθια με το ύψος του, μόνο που αυτός έχει γρήγορα πόδια σε αντίθεση με άλλους του ίδιου ύψους. Βγαίνει περιφέρεια για να μαρκάρει και καπάκια τον βλέπεις μέσα στη ρακέτα. Ένας NBAer που εάν είχε την αντίστροφη πορεία (δηλαδή να τον φέρναμε από τις ΗΠΑ) θα μιλούσαμε για super μεταγραφή, έλα όμως που τον στέλνουμε εμείς! Διώξαμε Γιάνγκ για τους γνωστούς λόγους και ο Μπίρτς αποφάσισε να πάει NBA και να μην στεριώσει. Τι χάσαμε; Από τον Γιάνγκ 1.000.000$ που τον πληρώναμε για να βλέπει από τα court seats τους αγώνες και από τον Μπίρτς τα μπλοκ του, και πόντους ΜΟΝΟ όταν έπαιζε ο Σπανούλης. Αυτά και μόνο τα στοιχεία είχε που στο δεύτερο μισό της σεζόν άρχιζε να παρουσιάζει άλλο χαρακτήρα και απόδοση. Τι έφερε ο Σφαιρόπουλος; Τον Μπόγρη ως 3η λύση και συμπλήρωμα του ρόστερ στους ψηλούς. Ο κόσμος φυσικό είναι να λένε διάφορα αλλά ο Μπόγρης μίλησε με τον coach και αποδέχτηκε το ρόλο του στην ομάδα. Ένας ψηλός, έλληνας (να μην πιάνει θέση ξένου), με χαμηλό κόστος αλλά ταυτόχρονα και ποιοτικός αφού έκανε εξαιρετική χρονιά στη Τενερίφη κερδίζοντας και τον τίτλο στο Champions League με πολύ καλή παρουσία. Στη θέση του Γιάνγκ ήρθε ο Μακλίν, ένας παίκτης που τον είχε στη λίστα του και τα προηγούμενα χρόνια. Ο Μακλίν είναι ο αθλητικός ψηλός σε εντελώς διαφορετικό στυλ με τον Μίλου και ματσάρει τα 5άρια με τον ίδιο σωματότυπο, η διαφορά από τον Μπίρτς είναι ότι στην επίθεση φτιάχνει φάση ο ίδιος, δεν περιμένει τον κοντό να του σερβίρει. Παίρνει τη μπάλα μπουκάρει στη ρακέτα. Η άμυνα είναι το αδύνατο του σημείο, αλλά μπορεί να το φτιάξει εάν τον παρασύρει ο ρυθμός και η ενέργεια της ομάδας, διάθεση βγάζει πάντως.
Στο 4 τα πράγματα είναι απλά. Πρίντεζης από τα κορυφαία 4άρια, Αγραβάνης σταθερός με βλέψεις για το μέλλον και αποφάσισε ο coach να επαναφέρει τον Παπαπέτρου στη φυσική του θέση στο 3 και να πάρει μια δυνατή λύση για πίσω από τον Γιώργο. Η λύση αυτή ακούει στο όνομα Τιλί. Ο Γάλλος είναι ένα αθλητικό 4άρι όπου έχει το μακρινό σουτ. Πέρυσι στη Μπασκόνια είχε 40.7% στο 3ποντο και 36.4% στην καριέρα του! Αυτό που έγραφα πιο πριν ότι ο Σφαιρόπουλος “αγόρασε” πόντους. Στο μυαλό του ο προπονητής του Ολυμπιακού είχε διάφορα σχήματα με τους Πρίντεζη – Τιλί – Αγραβάνη – Μακλίν – Μιλουτίνοφ με αλλαγές, πράγμα που μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει γιατί έχουμε Τιλί και Αγραβάνη εκτός.
Στο 3 οι θέσεις είναι κλεισμένες. Παπαπανικολάου και Παπαπέτρου αφού είπαμε το πείραμα στο 4 φέτος δεν θα υπήρχε λόγω Τιλί. Έτσι μοιραία ο Λοτζέσκι θα πήγαινε σαν τρίτος στη σειρά. Φυσιολογικά και δεν του ανανέωσε αφού ο παίκτης είναι “πήλινος” και κάθε χρόνο βγάζει τραυματισμούς ενώ αργεί πάρα πολύ στην επαναφορά του. Έχει τρομερό 3ποντο με καριέρα στο 43.5% και πέρυσι στην ομάδα είχε 42% αλλά και για τα λεφτά που ζητούσε το ρίσκο δεν άξιζε. Στη θέση του και για εάν θυμάστε για να κλείσει και το ρόστερ ο coach έφερε τον Χόλις Τόμπσον. Ένας παίκτης ποιοτικός ως μια λύση μπαλαντέρ στο 3-2 με 3ποντο καριέρας στο 38.6% και πέρυσι στους 76ers στο 36.6% παίκτης με γεμάτες χρονιές στο NBA. Δεν είναι ο super star που πολλοί μπορεί να περίμεναν αλλά όπως έγραψα ήταν η μεταγραφή για να κλείσει το ρόστερ, μια extra ποιοτική λύση στη θέση 3. Το μόνο κακό είναι ότι ο Χόλις έπαιζε σε μια ομάδα που είχε μάθει στις ήττες, είχε εάν πιο ελεύθερο ρόλο και είναι το στοίχημα πως θα μπει στο καλούπι του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έχει δείξει καλά στοιχεία και πρέπει να βρει ρυθμό (όπως όλοι οι αμερικάνοι) για να μπορέσει να δώσει αυτό που ξέρει και να φτάσει το σουτ του στα στατιστικά καριέρας που έχει. Αυτή τη στιγμή στην Euroleague στο 3ποντο είναι στο 26.8% οπότε περιμένω να κάνει καλά παιχνίδια για να φτάσει το κοντά στο 38.6% που έχει στην καριέρα του. Τα στατιστικά μιλάνε και ποτέ δεν πέφτουν πολύ έξω.
Πάμε τώρα στην περιφέρεια και το 1-2 εκεί που μπορούμε να γράφουμε για μέρες. Η βάση είναι ο Σπανούλης με τον Μάντζαρη και όλοι γνωρίζουμε τους ρόλους του καθένα και δεν χρειάζεται παραπάνω ανάλυση, ειδικά για τον Σπανούλη, θα χρειαστούμε τρία site. Πάμε στις μεταγραφές τώρα. Ο Ολυμπιακός άφησε ελεύθερο τον Γκρίν ενώ είχε οψιόν ανανέωσης με συμβόλαιο λίγο πάνω από το 1εκ. και πήρε την απόφαση μαζί με το ιατρικό team να μην ανανεώσουν τον Χάκετ, όχι ότι δεν είναι καλός αλλά μετά από αυτό που πέρασαν με τον Γιάνγκ αποφάσισαν από εδώ και πέρα όσο καλός και αν είναι ο παίκτης ή προσφέρει να μην ξαναπάρουν το ρίσκο με παίκτη που είχε τραυματισμό και αργή επιστροφή.
Καλώς ή κακώς ο Χάκετ πλήρωσε τα “σπασμένα” από την περίπτωση Γιάνγκ. Οπότε δεν μπορεί να πει κάποιος ότι έχασε τον Χάκετ γιατί ήταν δικός μας! Τι χάσαμε τώρα. Από τον Γκρίν χάσαμε ένα αξιόπιστο σουτ στο 3ποντο και τίποτε παραπάνω. Ο αμερικάνος είναι δεινός σουτέρ είχε 40% στο 3ποντο, αλλά για να του βγει αυτό το ποσοστό θέλει και χρόνο, όπως έγραψα παραπάνω όλοι οι αμερικάνοι θέλουν το ρυθμό, που σημαίνει θέλει σε κάθε αγώνα τα 20-25 λεπτά για να βγάλει τα σουτ. Παράδειγμα τα όργια που έκανε στο ΟΑΚΑ στους τελικούς όταν έλειπε ο Σπανούλης. Με τον αρχηγό όμως στην ομάδα αυτά τα λεπτά δεν θα τα έβρισκε ποτέ. Εάν είναι σωστό ή λάθος είναι άλλη συζήτηση που θέλει ανάλυση. Το κακό του Γκρίν είναι ότι το μόνο που έχει είναι το σουτ και τίποτα παραπάνω. Δεν δημιουργεί και δεν κάνει ντραίβ, με το που τον ακουμπάει ο αμυντικός σταματάει και σουτάρει, στην άμυνα ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ο Σφαιρόπουλος τον πέρυσι τον είχε στο μυαλό του να μπαίνει μέσα όταν κολλάει ο αρχηγός και να δίνει πόντους, αλλά ο Γκρίν εντάξει δεν είναι μηχανή να μπαίνει και να τα βαράει. Θέλει χρόνο και έτσι όπως είχε σκεφτεί φέτος τον Ολυμπιακό ο Γκρίν δεν θα τον έβρισκε ποτέ. Έτσι στη θέση του έφερε τον Ρόμπερτς, ένα παίκτη με καριέρα 35.6% στο 3ποντο, αλλά μπορεί να φτιάξει φάσεις και δεν κωλώνει να μπει μέσα στη ρακέτα και να σκοράρει, πάει στις επαφές. Καλός χαρακτήρας που σημαίνει δεν θα διαμαρτυρηθεί για τον χρόνο του που ξέρει τον ρόλο του, αλλά και αυτός θέλει ρυθμό. Στην αρχή που έλειπε ο Σπανούλης μαζί με Στρέλιενκς οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Euroleague ενώ ήταν η κομβικός για τη νίκη μέσα στην Πόλη με Φενέρ και με ΤΣΣΚΑ στο Σ.Ε.Φ. Από την άλλη όπως έγραψα παραπάνω είχαμε την αλλαγή του Χάκετ υπό τον φόβο του τραυματισμού του και στη θέση του έφερε ένα σοβαρό “βρωμόχερο” τον Στρέλιενκς. Ο Λετονός με καριέρα στο 42% στα 3ποντα και με την περσινή σεζόν στην Μπάμπεργκ στο 45.9% είναι αυτό που ήθελε σε αντίθεση με τον Χάκετ πέρυσι στον Ολυμπιακό σε 11 αγώνες να είναι στο 26.7% (φέτος είναι στο 40%) και με καριέρα στο 32.7% ένας Λοτζέσκι στο 2 δηλαδή. Η μεγάλη διαφορά τους είναι ότι ο Χάκετ είχε ψηλό κορμί και ήταν πολύ καλός στην άμυνα, αλλά για αυτό ο Σφαιρόπουλος κάνει το τρυκ με τον Παπανικολάου που τον βάζει πάνω στο αντίπαλο 2. Σοβαρός στο παιχνίδι του, ήρεμος χαρακτήρας και δουλευταράς, το βλέπουμε μέχρι σήμερα που είναι ήδη στα κόκκινα αφού έκανε και δυνατό Eurobasket.
Τι θέλω να πω με το Moneyball του Σφαιρόπουλου, ότι πέρυσι του καταλόγισαν ότι η ομάδα δεν είχε καλή επίθεση, δεν έβαζε αρκετούς πόντους όταν απέναντι του είχε ομάδες που σκοράρουν με αποτέλεσμα να χάσει τελικό στην Πόλη και Ελλάδα. Είχε ρίξει όλο το βάρος στην άμυνα και ότι βγάλει η επίθεση με Σπανούλη. Φέτος με τις μεταγραφές που έκανε, γέμισε το ρόστερ με παίκτες όπου προσφέρουν μακρινό σουτ. Δεν πήρε παίκτη κλασσικό σουτέρ όπως είχε τον Γκρίν ή τον Λοτζέσκι, πήρε παίκτες που έχουν το καλό σουτ με καλό ποσοστό αλλά κάνουν και άλλα πράγματα στο παιχνίδι. Η σκέψη του είναι να παίρνει τους πόντους η ομάδα μέσα από τα συστήματα να βγάζει ελεύθερα σουτ, ή τα pick n’ roll και όπως είπα να έχει παίκτες με διάθεση για άμυνα όπου είναι ομαδική δουλειά. Με το budget που είχε έφτιαξε αυτή την ομάδα και έχω φανταστεί μέχρι ένα σημείο πως την θέλει, άλλο που δεν το δει γιατί ο Αγραβάνης είναι εκτός.
Πιστεύω φέτος θέλει να συνεχίσει την άμυνα από εκεί που την άφησε πέρυσι και το κάνει πολύ καλά και πρόσθεσε 10-20 πόντους στο παιχνίδι του σε σύγκριση με πέρυσι. Κάπως έτσι θα φτιάχνουν τις ομάδες, ειδικά όταν έχεις και περιορισμένο budget και δεν είσαι η ΤΣΣΚΑ, Φενέρ ή Χίκμι που τα σκορπάνε όπου θέλουν.
Μέσα σε όλο αυτό το concept πρέπει να βάλουμε και δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι είμαστε πολύ τυχεροί στην Ελλάδα γιατί βγάζουμε καλούς παίκτες, οπότε μπορούν οι ομάδες να έχουν τον πρώτο λόγο σε αυτούς, αφού τους παίρνουν από μικρούς. Μιλάμε για παίκτες που οι άλλες ομάδες θα πλήρωναν πολλά χρήματα για να τους έχουν. Το δεύτερο θέμα είναι ότι στην αγορά δεν υπάρχουν καλοί παίκτες. ΝΒΑ και Κίνα παίρνουν ότι κινείτε, οι πλούσιες ομάδες θα πληρώσουν υπεραξίες, ενώ πολλές φορές έχουν τα λεφτά και δεν μπορούν να βρουν παίκτη! Θέλει σοβαρή έρευνα και στατιστική για να φτιάξεις μια πραγματική ομάδα και όχι να πάρεις έναν παίκτη για να σου βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Αυτό για μένα έκανε ο Σφαιρόπουλος, με στοχευμένες μεταγραφές που τις είχε δουλέψει το επιτελείο του. Εκεί είναι το μέλλον στο πώς να χτίζεις από πριν αποτελέσματα και να βάζεις στόχους πόντους-νίκες από την αρχή. Έτσι δουλεύει και το Moneyball κατά κάποιο τρόπο. Αφήνεις στην άκρη κόσμο, δημοσιογράφους, marketing, υπεραξίες κτλ και φτιάχνεις μια ομάδα με στατιστική που θα έχει μικρό περιθώριο λάθους.
Με μια ματιά μόνο στο στατιστικό για το 3ποντο. Τι έχασε τι κέρδισε.
Σεζόν 2016-17
Λοτζέσκι 26 αγώνες 42% 3ποντο / 43.5% καριέρα
Χάκετ 11 αγώνες 26.7% 3ποντο / 32.7% καριέρα
Από Μπίρτς έχασε την άμυνα του και μόνο, αλλά μέχρι τα μισά μετά ψιλοχάθηκε
Σεζόν 2017-18
Τιλί (2ο 4άρι που δεν είχε πέρυσι) 32 αγώνες (Μπασκόνια) 40.7% 3ποντο / 36.4% καριέρα
Ρόμπερτς 41 αγώνες (Charlotte) 38.6% 3ποντο / 35.6% καριέρα
Στρέλιενκς 22 αγώνες (Μπάμπεργκ) 45.9% 3ποντο / 42% καριέρα
Τόμπσον 31 αγώνες (Philadelphia) 36.6% 3ποντο / 38.6% καριέρα
*(έβαλα τα στατιστικά τους σεζόν 2016-17)
Στα γρήγορα βλέπετε ότι το ποσοστό του Γκρίν το καλύπτει ο Στρέλιενκς και ο Ρόμπερτς έχει παραπάνω ευστοχία από Χάκετ. Ενώ από Τιλί και Τόμπσον που είναι extra και δεν είχε πέρυσι παίρνει ακόμα πιο πολλούς πόντους. Αυτό αγόρασε ο Σφαιρόπουλος, ΠΟΝΤΟΥΣ!
Τώρα θα μου πει κάποιος σε μερικούς αγώνες δεν περάσαμε ούτε τους 60 τι σας λέω, δίκιο έχει, αλλά είδε ποτέ την ομάδα ολόκληρη; Έκαναν έστω μια προπόνηση όλοι μαζί; ΟΧΙ. Μην ξεχνάτε επίσης ότι η βάση του Ολυμπιακού είναι οι έλληνες παίκτες όπου καλώς ή κακώς είναι και βάση της εθνικής. Πράγμα που σημαίνει ότι ξεκίνησαν προετοιμασία πιο νωρίς από άλλους, έπαιξαν αρκετά ματς σερί και μόλις τελείωσαν ξεκίνησε η Euroleague, λέμε για την κούραση (και δικαίως) του Στρέλιενκς αλλά ξεχνάμε ότι και οι Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης ήταν στην εθνική. Φυσικό επακόλουθο είναι να έρθει η κόπωση και το ντεφορμάρισμα, για αυτό δεν φοβάμαι που πολλά από τα στατιστικά μέχρι στιγμής πολλών παικτών είναι χαμηλά. Με βάση την καριέρα τους θα έρθουν τα καλά ματς και θα έρθουν στα φυσιολογικά τους επίπεδα και θα ρολάρει η ομάδα όπως πρέπει και όπως την έχει φανταστεί ο coach.
ΥΓ1: Το ξέρω το κείμενο είναι γιγάντιο, αλλά πιστεύω δεν μπορούσε να “σπάσει” έτσι έχετε ολόκληρη τη λογική που θέλω να περάσω
ΥΓ2: Να δείτε την ταινία, είναι πραγματικά πολύ καλή http://www.imdb.com/title/tt1210166/
ΥΓ3: Όλα στη ζωή θέλουν υπομονή και επιμονή, η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια ημέρα.
ΥΓ4: Όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν μια δουλειά γιατί απλά είναι η δουλειά τους! Έχουν διαβάσει, έχουν σπουδάσει, έχουν ματώσει για να γίνουν επαγγελματίες σε κάτι και όχι κομπογιαννίτες. Οπότε εμείς απ’ έξω που δεν έχουμε καν μυρωδιά από αποδυτήρια πιστεύω δεν μπορούμε να κάνουμε κριτική, γιατί δεν έχουμε τη κατάλληλη γνώση στο θέμα, ότι βλέπουμε ξέρουμε μόνο, άντε και λίγα ακόμα.
ΥΓ5: Το κακό με τους φιλάθλους είναι επειδή τους έμαθαν οι δημοσιογράφοι λέξεις όπως pick n’ roll, heads out κτλ νομίζουν ότι έχουν μάθει αστροφυσική και είναι επιστήμονες στο θέμα. Δυστυχώς το ίδιο νομίζουν και αρκετοί που γράφουν.
ΥΓ6: Έχουμε μια ομάδα που έχει φιλάθλους και από το εξωτερικό, έχουμε τον κορυφαίο παίκτη και “πρόσωπο” στη Euroleague, έχουμε τον κορυφαίο προπονητή όπως τον ψήφισαν, παρόλα αυτά παραμένουμε μηδενιστές και δεν δείχνουμε την ανάλογη στήριξη που αρμόζει σε αυτούς τους πολεμιστές
ΥΓ7: Δεν είμαι συγγενής του Σφαιρόπουλου, ούτε έχω πάρε δώσε με την ΚΑΕ, αλλά για έναν άνθρωπο που έχει ακούσει πολλά (και ειδικά από άσχετους), έχει δει πολλά (από τραυματισμούς να του χαλάνε τα σχέδια), δεν έχει ένα στρατό δημοσιογράφους (όπως έχουν άλλοι), πιστεύω και θεωρώ σωστό κάποιος να γράψει και κάτι για εκείνον. Εκείνο που είναι πάντα εκεί στην ομάδα, να πάρει ευθύνες και να την οδηγήσει σε άλλη μια κατάκτηση Euroleague.
Με εκτίμηση