Και στα δύσκολα αυτή η ομάδα έχει τον τρόπο

Άλλες εποχές θα λέγαμε άλλο ένα εύκολο βράδυ που πέρασε ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα εάν το σκορ θα ήταν 2-0 ή 3-1. Όμως σήμερα ζήσαμε κάτι που έλειψε όλα αυτά τα χρόνια, τι ήταν αυτό;

Ο Ολυμπιακός έχει ευρωπαϊκό αγώνα την Πέμπτη και όταν έχεις αγώνα πριν κοιτάς να καθαρίσεις το ματσάκι από νωρίς. Αυτό σήμερα δεν έγινε. Ο Καμαρά με διαστημικό σουτ έκανε το 1-0 και μετά η ομάδα έπαιξε κάπως συντήρηση περιμένοντας άλλη μια καλή ευκαιρία για να κλειδώσει τον αγώνα.

Με τα πολλά αυτό δεν έγινε. Σε ανύποπτη φάση και με λίγο τύχη για τον Αστέρα έγινε το 1-1 και έμεναν είκοσι κάτι λεπτά για να πάρει τη νίκη και να κάνει το 3 στα 3 εντός έδρας η ομάδα.

Αργά η γρήγορα θα το ζούσαμε αυτό το σκηνικό ποδόσφαιρο παίζουν όλα θα συμβούν, και ήθελα να δω πως αυτό το νέο σύνολο θα αντιμετώπιζε μια τέτοια κατάσταση. Από τον πάγκο ο Μάρτινς έκανε κινήσεις φυσιολογικές αλλαγές θα έλεγα αφού έχει ξαναπαίξει με 2 επιθετικούς και βγάζοντας Λάζαρο και Φορτούνη που άλλες εποχές ούτε κατά διάνοια δεν θα έβγαιναν. Πήρε το ρίσκο του βγήκε, το αποτέλεσμα έγραψε 2-1.

Για να πω την αλήθεια τα τελευταία λεπτά είδα λίγο παράξενα πράγματα. Για ανεξήγητο λόγο τα στόπερ έβγαιναν τόσο ψηλά και έκαναν σέντρες ώρες ώρες με τη μπάλα να χάνετε εύκολα. Ο Φέτφα δεν πρόκειται ποτέ του να κάνει μεγάλη καριέρα, σπάει νεύρα για να μην πω τίποτε άλλο με τις συνεχείς σβούρες του. Του έχει πει κάποιος ότι πρέπει να κάνει 100 παραπάνω άχρηστες κινήσεις για να δώσει μια πάσα; Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη λογική του που την έχει σε πολλές φάσεις που φυσικά τις χάνει. Ναι ξέρει μπάλα, έχει τεχνική αλλά είναι υπερβολικά κουραστικός. Ο Νάτχο είναι άλλη ποιότητα στα χαφ τον ξέρουμε και αργά ή γρήγορα θα πάρει τη θέση του Μπουχαλάκη όταν φτάσει στο επιθυμητό σημείο.

Για την επίθεση αν και τα δύο φορ που έχουμε είναι σχεδόν ίδια κοψιά παρόλα αυτά ταιριάζουν. Ο Γκερέρο μπορεί να παίζει ως περιφερειακός να ανοίγει διαδρόμους ή να σπάει μπάλες, είναι δηλαδή ο Σαβιόλα την εποχή που είχαμε Μήτρογλου. Μπορεί να το κάνει και δεν του φαινόταν. Ο Χασάν αν και προσωπικά δεν με έχει ενθουσιάσει μου αρέσει που είναι πάντα μέσα στις φάσεις και προσπαθεί με ότι τρόπο μπορεί να σκοράρει, μέχρι στιγμής βγαίνει στον Μάρτινς όταν τους δοκιμάζει μαζί.

Για να επιστρέψω στα πρώτα που έγραψα, νύχτες σαν τη σημερινή έλειψαν από το Καραϊσκάκης, όταν έχεις απέναντι άξιο αντίπαλο και κάνεις νίκη στο τέλος. Και προσέξτε άλλες εποχές θα είχαμε τα ουυυ από την εξέδρα, εδώ όχι μόνο (ευτυχώς) δεν τα είχαμε αλλά υπήρχε στήριξη μέχρι το τέλος, περιμένοντας να μπει το γκολ αφού το έβλεπες.

Μια χαρά τεστ για μια νέα ομάδα που της ήρθε έτσι ένα ματς και μάλιστα εντός έδρας, αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά έβλεπες ότι κάνουν τα πάντα, κυνηγάνε μπάλες, προσπαθούν, αυτό θέλουμε να βλέπουμε και όχι αδιαφορία όπως άλλες χρονιές ή καμινάδες όλη την ώρα. Υπομονή και μπάλα και εάν στην τελική έμενε το 1-1 πάλι ο κόσμος θα χειροκροτούσε την προσπάθεια.

Αλήθεια όταν βλέπεις την εικόνα στο τέλος με τους παίκτες μπροστά στην 7 να γίνονται ένα με τον κόσμο και ο κόσμος να τους αποθεώνει, στα δύσκολα μπορείς αυτούς τους ίδιους που αποθεώνεις να τους γιουχάρεις; Νομίζω όχι και ορθώς. Αργήσαμε αλλά ελπίζω κάποιες λογικές του παρελθόντος να έχουν αλλάξει.

Το 3 στα 3 εντός έδρας όπως έκατσε το πρόγραμμα έγινε. Ο Μάρτινς δεν ανοίγει ακόμα το rotation γιατί θέλει να δέσει ακόμα η ομάδα και οι νέες μεταγραφές να φτάσουν στο επίπεδο που πρέπει για να μπουν στο παιχνίδι. Ξέρω ξενίζει αλλά αυτός τους βλέπει κάθε μέρα στις προπονήσεις σίγουρα ξέρει σε τι κατάσταση είναι και πότε θα μπορούν να μπουν να παίξουν. Μέχρι στιγμής όπως έχω ξαναγράψει στο μυαλό του είχε πρόκριση σε Europa και το 3 στα 3 εντός, να μην έχει μουρμούρες και να δώσει ώθηση στους παίκτες με το καλό ξεκίνημα. Είπαμε στο τέλος κάνουμε ταμείο.

Μπροστά μας έχουμε το ξεκίνημα στο Europa League με εντός έδρας αγώνα με Μπέτις. Πιστεύω εύκολα δύσκολα θα κερδίσουμε και θα σκοράρουμε 2 γκολ. Υπομονή και έχει δρόμο ακόμα αυτό που χτίζουμε φέτος.