Αν έχεις τύχη διάβαινε

Ήττα στην έδρα μας από έναν φοβισμένο ΠΑΟΚ όπου κατέβηκε για δύο αποτελέσματα. Μετά τη νίκη τους επί της ΑΕΚ, ήθελαν απλά να μην χάσουν στο Καραϊσκάκης, και το κατάφεραν.

Ο Ολυμπιακός μπήκε όπως τον περίμενα, από το πρώτο λεπτό με φόρα να τον πατήσει και να σκοράρει γρήγορα. Έτσι έγινε αλλά η τύχη είχε άλλα σχέδια για εμάς. Ο ΠΑΟΚ στο περίμενε πίσω με στόχο να περιμένει ευκαιρία να χτυπήσει στη κόντρα, όπως έκανε και ο Πανιώνιος.

Όσο περνούσε η ώρα και η ομάδα έχανε ευκαιρίες για γκολ ο ΠΑΟΚ άρχιζε να το πιστεύει ότι θα φύγει με θετικό αποτέλεσμα, κάτι που του ήρθε από του πουθενά με αυτογκόλ από μια φάση που έγινε λάθος από τη γραμμή του πλαγίου.

Ναι ο Γιαννιώτης πήγε λάθος στη μπάλα να την μπλοκάρει, ναι ο Βούκοβιτς έτσι όπως ήταν το κορμί του και χωρίς ισορροπία θα το έκανε το λάθος, αλλά θέλω να πάω τη φάση λίγο πιο πριν. Έχουμε λοιπόν στη γραμμή του πλαγίου τον Μπίσεσβαρ να έχει πάνω του Ομάρ και Λάζαρο να τον πιέζουν για να του πάρουν τη μπάλα, λίγο πιο πίσω ήταν ο Καμαρά. Ο αφάνας κατάφερε και πέρασε τη μπάλα από το μάτι τις καρφίτσας και έβγαλε μπαλιά στον αμαρκάριστο Βιειρίνια για να γίνει ότι έγινε μετά. Το λάθος εκεί είναι του Λάζαρου που δεν τον ακολούθησε αλλά πήγε και αυτός στον Μπίσεσβαρ. Ίσως θα έπρεπε να πάει ο Καμαρά να κλείσει τον χώρο, αυτή η φάση που μπορούσε εύκολα να καθαριστεί είναι το γκολ, η γκέλα και το λάθος πίσω ειδικά με βροχή είναι εύκολο να γίνει στον καθένα. Έγινε και τώρα τα ακούει ο Γιαννιώτης, για εμένα λάθος γιατί η θέση του τερματοφύλακα είναι μια περίεργη και μοναχική θέση που όταν τρώει γκολ γίνεται άχρηστος κάποιος, όταν αποκρούει λένε εντάξει η δουλειά του είναι. Ο Γιαννιώτης πρέπει να στηριχθεί και με τη δουλειά θα γίνει καλύτερος. Κάτι μαλακίες που λένε να πάει πάγκο για να μάθει, είναι αστεία πράγματα, μόνο μέσα από το παιχνίδι γίνεται κάποιος καλύτερος και όχι με το να βλέπει τους αγώνες απ΄ έξω, αλλιώς ο Χουτεσιώτης που είναι από μικρή ηλικία στου Ρέντη πρέπει να κάνει όργια τώρα μετά από τόσα χρόνια ως 2ος ή 3ος.

Πάει αυτό, ο ΠΑΟΚ λοιπόν δεν έκανε τίποτα αλλά κέρδισε. Στην τελική οι 3 βαθμοί μετράνε δεν πα να βάλει το γκολ ο αέρας, οι 3 πόντοι μετράνε. Άλλες φορές είχαμε το να παίζουμε χάλια και να νικάμε αλλά ο κόσμος να φωνάζει δεν βλέπουμε μπαλάρα. Τώρα που είδαμε ένα μονότερμα και δεν κερδίσαμε το γυρίσαμε και λέμε ένα γκολ θέλουμε όπως να είναι. Σε ένα πρωτάθλημα που είναι ένας μαραθώνιος αγώνων μετράνε οι βαθμοί, το να παίξει κάποιος καλά περνάει σε δεύτερη μοίρα και είναι για τον κόσμο για το θέαμα. Εχτές καλύτερα να κάναμε μια ευκαιρία και ένα γκολ παρά το μονότερμα. Πάλι μουρμούρα θα είχαμε πάντως.

Ο ΠΑΟΚ λοιπόν φέτος έχει αυτή την τύχη μαζί του, χωρίς να κάνει τίποτα κερδίζει τους βαθμούς. Το έκανε και ο Ολυμπιακός παλιά, μπορεί κάποιες φορές να μην έπαιζε καλά αλλά έπαιρνε τους βαθμούς, θέλει και τύχη ο πρωταθλητισμός. Με την ΑΕΚ σκόραρε με τα λάθη στην άμυνα και εχτές το ίδιο. Ενώ στο Champions League με Τσέλσι έπρεπε να έληγε 0-10 αλλά έληξε 0-1. Είναι σε ρέντα και κουτσά στραβά, μαζεύει ποντάκια, ας μην παίζει μπάλα.

Το μεγαλύτερο λάθος που διαβάζω στα media από τον κόσμο είναι ότι επειδή κάναμε 23 φάσεις έχουμε και καλύτερη ομάδα. Μέγιστο λάθος! Είμαστε καλύτεροι από πέρυσι που είχαμε ένα μάτσο χάλια στο χορτάρι, αλλά ομάδα ακόμα όχι. Καλύτερες μονάδες ναι αλλά για ομάδα έχουμε ακόμα δουλειά και αρκετή μάλιστα. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το βλέπουν πολλοί, έχει καλούς παίκτες όπου παίζουν μαζί 2-3 χρόνια, με ίδιο προπονητή, είναι φυσικό να είναι πιο έτοιμοι. Για παράδειγμα στην άμυνα Βαρέλα – Κρέσπο εντάξει δεν είναι το κορυφαίο στην Ευρώπη αλλά αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι το καλύτερο, και σίγουρα καλύτεροι από Βούκοβιτς – Μεριά – Μιράντα. Έχει ποιότητα και στις άλλες θέσεις όποιος δεν θέλει να το δει δικό του πρόβλημα, το ότι δεν βγάζει στο χορτάρι το ότι μπορεί είναι θέμα προπονητή και μόνο.

Κάπου εδώ μπαίνει και ο Μάρτινς. Η πορτογάλος ξεκίνησε με μια 11αδα όπου τη δούλεψε το καλοκαίρι και συνεχίζει με αυτή με ελάχιστες αλλαγές. Ο κόσμος φωνάζει για rotation αλλά ο προπονητής γνωρίζει καλύτερα αφού τους βλέπει κάθε μέρα. Σίγουρα για τον κόσμο όποιος δεν παίζει είναι ο καλύτερος αλλά δεν είναι έτσι το ποδόσφαιρο. Αυτό που βλέπω είναι ότι οι παίκτες ώρες ώρες δείχνουν να μην έχουν καταλάβει τη ζητάει ο προπονητής από αυτούς. Βλέπω κάτι αλλαγές θέσεων όπως του Φορτούνη που τον πάει πλάγια μετά πάλι κέντρο, αλλάζει τα εξτρέμ, δεν ξέρω νομίζω ότι ακόμα και τώρα οι παίκτες θέλουν δουλειά για να δώσουν αυτό που θέλει ο Μάρτινς.

Δεν θα σχολιάσω κάποιους που λένε ότι έπρεπε να μπει ο Τουρέ… αυτή τη στιγμή και εγώ με τα 110 κιλά μου τον περνάω. Με την ευκαιρία να γράψω κάτι για τον Τουρέ γιατί ήθελα καιρό να το γράψω. Έχει δηλώσει πολλές φορές ότι ήθελε να έρθει, εδώ θέλει να κλείσει την καριέρα του και άλλα πολλά. Ναι δεν διαφωνώ, αλλά όταν ρε φίλε θέλεις όλα αυτά δεν μου έρχεσαι με 2,7εκ κάνεις σκόντο και έρχεσαι. Γιατί το λέω; γιατί εφόσον ο πρόεδρος ήθελε να δώσει αυτά τα λεφτά θα προτιμούσα να τα έδινε για έναν αμυντικό καλό ή έναν καλύτερο στραίκερ. Ναι είναι ο Τουρέ, έχει αυτό το βιογραφικό δεν διαφωνώ, θα δώσει πολλά στα αποδυτήρια αλλά sorry τα χρήματα για αυτά που θα προσφέρει είναι υπερβολικά. Τη στιγμή δε που στα χαφ έχουμε Καμαρά, Γκιγιέρμε, Νάτχο και είμαστε γεμάτοι, ποιόν θα βγάζατε εσείς για να μπει ο Τουρέ; Οπότε να δώσεις τόσα χρήματα για κάποια ποιοτικά λεπτά ως αλλαγή; είναι too much. Αυτή είναι η άποψη μου για το θέμα Τουρέ στον Ολυμπιακό. Και θα προτιμούσα να πέσουν λίγο τα πνεύματα με το όλο σκηνικό της επιστροφής του, τα ίδια έγιναν και με Μιραλάς.

Επίσης να τελειώσει κάπου το αστείο με Μπουχαλάκη. Εχτές μια χαρά ήταν ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, παίζει ότι μπορεί και στο 100% των δυνατοτήτων του. Το ότι δεν είναι ο Καντέ το ξέρουμε. Αλλά τι να κάνουμε που από την αρχή της προετοιμασίας αυτός ήταν στην ομάδα και όχι οι Γκιγιέρμε, Τουρέ, Νάτχο. Ο Μάρτινς δεν θέλει να ρισκάρει πολύ αλλά δεν θέλει να κάψει και τα νέα πρόσωπα. Θα έρθει η ώρα να μπουν και αυτοί και ο Μπουχαλάκης να δώσει τη θέση του, αλλά θα το κρίνει ο προπονητής, όχι εμείς και η δουλειά που κάνουν στις προπονήσεις.

Για την επίθεση δεν έχω να γράψω πολλά, αλλά όταν είχαμε Μήτρογλου πολλοί έλεγαν που πάμε με Μήτρογλου στην επίθεση, δείτε τώρα που είναι και τι μας λείπει. Ο Χασάν εχτές ντύθηκε Καρντόζο, εντάξει ατυχία στο φουλ, δεν λέω ότι είναι ο Κοβάσεβιτς της Αιγύπτου, αλλά μέσα στις φάσεις ήταν, δεν μπήκαν εχτές θα μπουν την επόμενη. Αλλά για Ολυμπιακό δεν θέλω ούτε Χασάν ούτε Καρίμ, θέλω έστω έναν Ιντέγιε και πάλι. Ίσως μπει ο Μάνος για να δείξει τι θα κάνει. Για τον Γκερέρο δεν σχολιάζω γιατί εμένα μου αρέσει για αυτή τη δουλειά που είναι να κάνει, μια χαρά είναι. Πάντως για το γκολ παίζουν πολλά ρόλο και το timing μαζί. Ξαναλέω ότι με νοιάζει που ήταν μέσα στις φάσεις.

Να γράψω κάτι για τους αριθμούς. Η στατιστική στα σπορ είναι απλά νούμερα που όμως δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Θέλω να γράψω για τις τελικές. Η στατιστική δίνει ως τελικές την κάθε φάση προς το τέρμα, και λέμε εμείς μα είχαμε 23 τελικές, αλλά οι πραγματικές φάσεις για γκολ ήταν 5-6 εκεί. Οι πραγματικές φάσεις είναι αυτές όπου έχεις όλες τις προϋποθέσεις υπέρ σου για να σκοράρεις και όχι ένα τραβηγμένο σουτ από τα 30 μέτρα επειδή πάει προς το τέρμα και βγαίνει άουτ.

Εχτές λοιπόν ο Ολυμπιακός έπαιξε μονότερμα τον ΠΑΟΚ αλλά δεν πήρε τους βαθμούς. Καλώς ή κακώς το πρωτάθλημα φέτος είναι 2 ταχυτήτων. Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ παίζουν μεταξύ τους και μετά οι μικρομεσαίες ομάδες φέτος είναι κακές ΟΦΗ, Πανιώνιος, Απόλλων, Λαμία κτλ. Με αυτούς φυσιολογικά δεν θα χάσει βαθμούς κανείς εντός εκτός. Υπάρχουν οι δύσκολες έδρες Ατρόμητος, ΠΑΟ, Αστέρας, Άρης όπου θα κρίνουν και τον πρωταθλητή. Ο ΠΑΟΚ έκανε νίκη με ΑΕΚ και με Ολυμπιακό στον Πειραιά, αυτή τη στιγμή έχει το πάνω χέρι, θα πάει Χαριλάου και εκεί εάν περάσει θα έχει κάνει μεγάλο βήμα για τον τίτλο. Με τις άλλες ομάδες κουτσά στραβά θα πάρει τους βαθμούς όπως και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ που πέρασε εύκολα από τον ΟΦΗ με 0-3. Στα μεταξύ τους θα κριθούν πολλά οπότε η νίκη όποιος την παίρνει απέναντι στον διεκδικητή είναι σαν διπλή.

Κακώς ο κόσμος μιλάει για το πρωτάθλημα φέτος. Είπαμε από την αρχή η ομάδα είναι νέα με νέο προπονητή και νέο ξεκίνημα. Δεν πρέπει να βάλουμε την πίεση του τίτλου πάνω σε παίκτες όπως Γιαννιώτης, Τσιμίκας, Καμαρά και άλλους. Ας περιμένουμε φέτος να δέσει ένας κορμός ώστε του χρόνου να θέλουμε μόνο 2-3 ποιοτικές προσθήκες για να χτυπήσουμε τίτλο. Μην αρχίσουμε πάλι τις “ενέσεις” για το πρέπει να πάρουμε πρωτάθλημα. Το βλέπουμε θέλει δουλειά η ομάδα και χρόνο αρκετό, υπομονή και στήριξη θέλει. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο το όλο σκηνικό που γίνεται σε κάθε αγώνα με τους παίκτες στον κόσμο, είναι σαν να ξ ανασυστηνόμαστε από την αρχή και πάμε για κάτι νέο.

Θέλει υπομονή και αλλαγή λογικής από τον κόσμο στην εξέδρα, κάπου πρέπει να τελειώσει το αστείο ότι τα ξέρουμε όλα απ’ έξω. Δηλαδή έλεος και κάπου. Η δουλειά μας είναι να βλέπουμε τον αγώνα και όχι να κρίνουμε κάποιον παίκτη με εικόνα μόνο σε 90 λεπτά παιχνιδιού χωρίς να ξέρουμε άλλες 100 παραμέτρους.

Ένα παράδειγμα ελληνικής νοοτροπίας είναι εχθές η αντιμετώπιση των παικτών στους διαιτητές. Απολύτως τίποτα, ούτε μουρμούρα ούτε τίποτα. Υπό άλλες συνθήκες ακόμα σε τζαρτζαρίσματα θα είχαν πνίξει τον διαιτητή ή θα τον είχαν πάει καροτσάκι, εχτές μούγκα όλοι τους γιατί ο ξένος τους έχει γραμμένους. Αυτή είναι η διαφορά νοοτροπίας των Ελλήνων παικτών απέναντι σε Έλληνες διαιτητές, οπότε καλύτερα με ξένους σε όλα τα ματς. Παρεμπιπτόντως ο επόπτης δεξιά ο κάτω που λέω δεν έχασε φάση ακόμα και οριακά για ένα παπούτσι. Ο άλλος έκανε λάθος που έκοψε τον Πρίγιοβιτς αλλά μούγκα και από τον πάγκο του ΠΑΟΚ. Αυτή είναι η διαφορά με τους ξένους.

Εμείς προχωράμε και μπροστά μας έχουμε τη Μίλαν όπου θα παίξει με αλλαγές η ομάδα και πιστεύω ότι μπορούμε να τον χτυπήσουμε τον αγώνα αυτό.

Υπομονή και τίποτα παραπάνω θέλουμε τώρα.