Ένας χρόνος RedView.gr, ένα ευχαριστώ και προχωράμε
Σε λίγες ώρες μπαίνουμε στο 2019. Πέρασαν 365 ημέρες και το RedView.gr κλείνει ένα χρόνο ζωής! Μια ιδέα που μου έκατσε όταν βαρέθηκα να απαντάω σε όλους στα social media της ΠΑΕ & ΚΑΕ όταν όλοι στις ήττες έψαχναν εξιλαστήρια θύματα. Οπότε λέω από το να γράφω από εδώ και από εκεί, ας τα γράφω όλα σε ένα νοικοκυρεμένα όπως έλεγε και μια διαφήμιση και όποιος θέλει ακολουθεί.
Όποιος έχει κάνει τον κόπο να διαβάσει το ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ θα έχει γνώση ότι δεν έχω σχέση με δημοσιογραφία, media και τα λοιπά. Ένας καυλάντης οπαδός είμαι, απλώς τα βλέπω κάπως αλλιώς, ίσως όπως τα βλέπουν οι λίγοι και όχι οι πολλοί.
Ένας χρόνος RedView.gr όπου με το παρόν να έχω φτάσει τα 96 άρθρα σε αυτό. Άρθρα 100% δικά μου, προσωπική άποψη ακριβώς όπως μου βγαίνουν και όχι όπως θέλουν να τα διαβάσουν οι άλλοι. Δεν έφτιαξα το blog για να μαζέψω κόσμο και να το γεμίσω διαφημίσεις, άλλωστε αυτό φαίνεται. Δεν με νοιάζει καν εάν δεν έχω και κανένα αναγνώστη, εγώ τα γράφω, τα βγάζω προς τα έξω και αυτό με γεμίζει αλλά και αδειάζει ταυτόχρονα. Από εκεί και πέρα όποιος θέλει κρατάει ότι θέλει και τα άλλα τα πετάει στη θάλασσα.
Το 2018 ομολογώ ήταν μια πολύ δύσκολη σεζόν για εμένα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Από την αρχή έδειξε ότι θα είναι ζόρι. Μέσα σε αυτό το ζόρι προσπαθούσα να έχω παρουσία με κείμενα μετά από κάθε αγώνα του συλλόγου και να καταθέσω την άποψη μου.
Τα επαγγελματικά μου γενικά επειδή το έχω εγώ επιλέξει είναι συνέχεια στο τρέξιμο, στα πάνω τους και στα κάτω τους, φυσιολογικά πράγματα δηλαδή. Τουλάχιστον δεν είμαι payroll οπότε μπορώ να γράφω ελεύθερα ότι θέλω. Στα προσωπικά είχα από τον Φεβρουάριο σοβαρό θέμα υγείας του πατέρα μου που κράτησε μέχρι την 28η Οκτωβρίου όπου και τον έχασα. Παρόλα αυτά συνέχιζα εδώ να γράφω σαν να μην συμβαίνει τίποτα, εντάξει ίσως να έχασα 1-2 παιχνίδια αλλά οκ, ζήσατε και χωρίς τη δική μου άποψη.
Όποιος έχει διαβάσει τα κείμενα μου θα έχει δει, ότι δεν είναι τύπου άρθρα 300 λέξεις, αλλά κοντά στις 1000 το καθένα, ο λόγος είναι ότι θέλω να το αναλύσω τόσο όσο να μην υπάρχουν απορίες στο τέλος. Δυστυχώς γράφω Ελληνικά και υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να καταλάβει τα βασικά. Ξέρω κουράζει αλλά μου βγαίνει το ψυχαναγκαστικό μου, τι να κάνουμε.
Ποτέ μα ποτέ δεν ήμουνα και δεν θα είμαι εναντίον κάποιου που φοράει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Πάντα στηρίζουμε το υλικό μας σε όλα τα σπορ και όπως λέω ταμείο στο τέλος. Ποτέ δεν το έπαιξα ειδικός των πάντων, απλώς ότι γράφω το γράφω βάση κάποιας λογικής και εικόνας που έχω. Ποτέ μα ποτέ δεν θα κρίνω, το έχω γράψει σε τόμους ότι ποίοι είμαστε εμείς οι ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ, χομπίστες που θα κρίνουμε τους ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ. Κάπου εκεί θα βγουν μερικοί που θα πουν την τρισμέγιστη πίπα για “καλοπροαίρετη” κριτική. Δηλαδή ΚΡΙΝΕΙΣ κάποιον για το καλό του… έγινε ρε… ότι πείτε. Εντάξει γενικά έχουμε μια τρομερή γλώσσα και πολλοί τα έχουν μπερδέψει λιγάκι, μεγάλη συζήτηση που δεν θα την αναλύσω τώρα, γιατί ήδη αρχίζω να γράφω σεντόνι.
Ένας χρόνος RedView.gr λοιπόν και κάπου εδώ πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με διαβάζουν ακόμα, σε όσους με έχουν βρίσει στα social (Haters make me Famous!), ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Facebook Group REDACTION που με έβαλε ένας φίλος εκεί και κόλλησα άσχημα, και το βασικό μου δίνει hits στα κείμενα μου (τι να κάνω την αλήθεια γράφω) και όχι μόνο. Το βήμα στη REDACTION έφερε στο δρόμο μου τον Γιώργο Χαλά από το FWS.GR να μου κάνει την τιμητική πρόταση να γράφω και εκεί, με απόλυτη ελευθερία (σπάνιο στις μέρες μας).
Ώρες ώρες με αυτά που μου γράφετε να πω την αλήθεια την ψωνίζω λιγάκι, αλλά οκ έχει την πλάκα του. Δεν φταίω εγώ που είμαι τόσο δυνατός στο γράψιμο 🙂
Κάπου εδώ πρέπει να κλείσω το κείμενο, με άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους. Το 2019 πιστεύω να πάω καλύτερα και να κάνω ένα βήμα παραπάνω. Υγεία να έχω να σας τα γράφω, υγεία να έχετε να με διαβάζετε, γενικά υγεία να έχουμε όλοι να βλέπουμε ερυθρόλευκους τίτλους.
Καλή Χρονιά σε όλους! Υγεία και ότι καλύτερο να σας φέρει το νέο έτος.
ΥΓ: Το εισιτήριο που έβαλα στη φωτό του κειμένου, είναι ο πρώτος μου αγώνας που πήγα, που με πήγε καλύτερα ο πατέρας μου. Τελικός κυπέλλου στο Σ.Ε.Φ με Ηρακλή. Μέχρι τότε μέχρι Προοδευτική με πήγαινε. Ήταν στην αποφράδα ημέρα στο γήπεδο και δεν ήταν της λογικής του να με πηγαίνει σε τέτοια παιχνίδια. Παρόλα αυτά γέμιζε το σπίτι με πράγματα που έχουν το σήμα του Ολυμπιακού. Σε ευχαριστώ ρε πατέρα.
