Ήττα στη Μαδρίτη, ε και; συνεχίζουμε στον στόχο μας
Ξέρω είναι Σάββατο βράδυ και αργά που θα ρίχνετε βλέφαρο στο κείμενο μου, με τον αγώνα να έχει γίνει Πέμπτη. Όμως για να πω την αλήθεια ήθελα να το γράψω χθες, αλλά έκατσε ένα mini tour μέσα στη βροχή για κάτι αγορές και το βράδυ ένα δείπνο με καλή παρέα και φιλετάκια με σάλτσα Jack Daniels που δεν θα τα άλλαζα με τίποτα.
Εδώ να τονίσω μια νέα μόδα που προτείνω το φαγητό σας να το συνοδεύεται με ένα ποτό ή coctail και όχι με κάποιο αναψυκτικό ή κρασί. Έτσι εχτές λόγω της σάλτσας που είχαν τα φιλετάκια επέλεξα και ένα Jack Daniels. Να το δοκιμάσετε και να μου στείλετε απόψεις.
Στα του αγώνα τώρα που χωρίς Μιλουτίνοφ δεν περίμενα νίκη για να λέμε την αλήθεια. Όπως θα έχετε διαβάσει σε πιο παλιό μου κείμενο η Ρεάλ έχει ένα μεγάλο + σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες. Έχει ένα γεμάτο ρόστερ σχεδόν ισάξιους παίκτες σε όλες τις θέσεις. Το βάθος πάγκου είναι αυτό που σου δίνει διάρκεια και το είδαμε πέρυσι που με τόσους τραυματισμούς μέσα στη σεζόν κατάφερε να το σηκώσει στο τέλος. Άλλες ομάδες με τα τόσα προβλήματα θα είχαν ρίξει λευκή πετσέτα όπως η Μπαρτσελόνα του Μπαρτζώκα που δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι με τις απουσίες.
Η ομάδα λοιπόν εννοείται δεν μπήκε στο παρκέ για να χάσει, αλλά να παίξει το μπάσκετ που ξέρει και αναλόγως πως θα πήγαινε το παιχνίδι βλέπαμε. Το μέγεθος του ρόστερ έπαιξε ρόλο με τη Ρεάλ να παίρνει τη διαφορά στο τέλος όταν και εμείς είχαμε κουραστεί από την προσπάθεια της Τρίτης με τη Μπασκόνια που εκείνο ήταν το must win παιχνίδι.
Στη Ρεάλ δεν θα περάσουν και πολλοί ίσως και κανένας από τις ομάδες που έχουμε ίδιους στόχους. Το 4-5 έχει κλειδώσει για εμένα γιατί και η Μπαρτσελόνα που είναι κοντά μας την έχουμε μετά τις δύο νίκες απέναντι της. Δεν αλλάζει αυτό, αφού στο ΣΕΦ μπορεί να το κλειδώσει, και στην Πόλη να κερδίσει την 4η θέση. Βασικά εάν το δει κάποιος μια νίκη στην Πόλη θέλουμε, είτε τώρα στην κανονική περίοδο είτε στα play offs, ένα διπλό και είμαστε στο F4.
Ο χαμούλης γίνεται για τις θέσεις 6-8 όπου μετά το διπλό της Μακάμπι στη Μόσχα οι υποψήφιες ομάδες έγιναν πιο πολλές. Μεγάλο διπλό από τον μεγάλο Σφαιρόπουλο απέναντι στον καλύτερο του πελάτη προπονητή και ομάδα. Αλλά για να λέμε και πάλι την αλήθεια όσοι τερματίσουν στο 6-8 καταδικασμένοι είναι αφού ομάδες όπως Ρεάλ, Φενέρ και ΤΣΣΚΑ σε μια σειρά αγώνων δεν την πατάνε. Αλλά who cares, τα ζευγάρια του Final Four θα ψάχνουμε να δούμε σε λίγο καιρό.
Θέλω να το ξαναγράψω γιατί πολλοί δεν έχουν καταλάβει τι ομάδα είναι ο μπασκετικός Ολυμπιακός στην Ευρώπη. Επειδή πολλοί την πατάνε με το Ελληνικό πρωτάθλημα και τις κόντρες με ΠΑΟ ξεχνάμε να δούμε μια πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός είναι στην ελίτ του μπάσκετ και είναι ισάξιο μέλος του group που έχει μέσα Ρεάλ, Φενέρ και ΤΣΣΚΑ. Η παρουσία του στην 4η θέση στην κανονική περίοδο αλλά και συχνές παρουσίες του στο F4 επιτρέπει να το λέμε αυτό. Δεν το λέω εγώ αλλά και οι GM της Euroleague που τον περιμένουν να είναι στη χώρα των Βάσκων. Είναι πολύ μεγάλο credit αυτό που έχει κερδίσει η ομάδα απλώς ακόμα δεν μπορούμε να το καταλάβουμε εδώ στην Ελλάδα, είτε γιατί τα payroll – media – ΑΡΔ περνάνε τα δικά τους, είτε αυτό το Ελληνικό στίγμα με τα ντέρμπι και το πρωτάθλημα δεν μας αφήνει να το δούμε. Το βλέπουν όμως στο εξωτερικό και φαίνεται από τον σεβασμό που έχει αυτή η ομάδα. Προσωπικά και να μην παίζαμε Α1 δεν με καίει καν. Ο ΠΑΟ δεν μου λείπει αφού κάθε χρόνο παίζουμε μεταξύ μας κοντά στα 10 παιχνίδια και στους τελικούς sold out μόνο στον τελευταίο αγώνα και αν βλέπουμε, τα λέει όλα αυτό.
Επόμενη αγωνιστική με Χίμκι στο ΣΕΦ και επιστροφή Μπαρτζώκα για άλλη μια φορά να πάρει το χειροκρότημα. Το μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα στο Λονδίνο είναι ότι κορυφαίο έχει παίξει στην ιστορία της για εμένα η ομάδα. Διαστημικό κοουτσάρισμα, επιβλητικές νίκες με ανώτερους αντιπάλους στο σημείο να τους κάνει και πλάκα. Αξέχαστες στιγμές που ώρες ώρες τα βλέπω στο youtube και λέω πως το ζήσαμε αυτό.
Τα λέμε αύριο μετά τον Λεβαδειακό.
