Olympiacos-Tottenham-Champions-League-RedView
27 Νοεμβρίου, 2019
Banner

Χολέρα έχει ο Μαρτίνς, Δεν κατάλαβα δηλαδή;

Επιστροφή στα γνωστά για μπάλα μετά από αγώνα Champions League. Έναν αγώνα που για άλλη μια φορά απέδειξε ότι αυτός ο Ολυμπιακός θα παίζει στα ίσα τον οποιονδήποτε αντίπαλο έχει και δεν θα είναι ταμπούρι όπως άλλες σεζόν στο παρελθόν.

Ένα πρώτο ημίχρονο μαγικό που δεν θυμάμαι να έχει κάνει εκτός έδρας το ίδιο και ειδικά με Αγγλική ομάδα εκτός έδρας. Πολλοί θα πουν για τον αγώνα με Άρσεναλ αλλά ήταν διαφορετικά παιχνίδια. Μια μαγική βραδιά και για τους δικούς μας φιλάθλους που βρέθηκαν ίσως στο καλύτερο γήπεδο στον πλανήτη μέχρι να φτιαχτεί κάτι ακόμα καλύτερο.

Μια βραδιά που την οφείλουμε 110% στον Μαρτίνς για αυτό που έκανε το καλοκαίρι όταν όλοι αυτοί που κράζουν σήμερα έκαναν τα μπάνια τους και άραζαν στις ξαπλώστρες, κάποιος άλλος δούλευε γιατί έπρεπε, γιατί έχει στόχους και φιλοδοξίες. Έτσι κατάφερε να περάσει τον Ολυμπιακό στους ομίλους του Champions League από τον δρόμο των μη πρωταθλητών και με αποτελεσματικό ποδόσφαιρο. Αυτό το “κακό” έκανε ο Μαρτίνς το καλοκαίρι με αυτό που έφτιαξε, να μας χαρίζει 6 βραδιές Champions League για να τα ακούει από πάνω.

Και όχι δεν είμαστε τρελοί, η Μπάγερν έριξε 7 στο Λονδίνο και 6 στο Βελιγράδι, αλλά ο Μαρτίνς δεν κατέβασε την ομάδα να παίξει φουλ επίθεση μέσα στο Μόναχο. Λένε τη μαλακία οι αντίπαλοι ΑΡΔ που δουλειά τους είναι το συνεχίζουν τα δικά μας τα ζαβά. Τυχαίνει και κάνει ονειρικό ξεκίνημα στο Λονδίνο, γίνεται ένα τσαφ από τον Μεριά, αλλάζει η ροή του παιχνιδιού χάνουμε 4-2, αλλά εντάξει θα μπορούσε να είχε λήξει και 0-4 εάν έκανε “παρέμβαση” στο παιχνίδι. Έμαθαν τώρα νέα λέξη κάποιοι και η αλλαγή είναι παρέμβαση, γιατί ο κανόνας στο μυαλό τους λέει ότι επειδή θα κάνεις αλλαγή σημαίνει ότι θα αλλάξει και σίγουρα προς το καλύτερο το παίξιμο.

Ναι θα ήθελε ένα φρεσκάρισμα στο κέντρο με ένα αμυντικό χαφ, σε θέση αμυτνικού χαφ για τις ανάσες, έλα όμως που και τα 3 μας έπαιζαν. Οπότε μόνο Βαλμπουενά έχεις να βάλεις όπου είναι επιτελικός, άρα αλλάζει και το όλο σύστημα με την είσοδο του ίσως και οι ισορροπίες. Στην άκρη του μυαλού έχεις και το παιχνίδι με ΠΑΟΚ που έχει γίνει ζωής και θανάτου και άντε βγάλε συμπέρασμα.

Και για τον Μεριά, ναι ποιόν να έβαζε; τον Μπα; Σοβαρά τώρα; Έναν εντελώς άπειρο από παραστάσεις τέτοιου επιπέδου να τον ρίξεις με τη μια στα βαθιά και στην δική του γκέλα να λένε που πάμε με τον άπειρο; ή τον Αβράαμ όπου προορίζεται για τον αγώνα με ΠΑΟΚ και δεν είναι για σερί 90λεπτα. Αυτόν έχουμε, με αυτόν μπήκαμε ομίλους αυτός θα πάρει αυτή τη θέση με τις συνθήκες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Ο Σισέ δεν είναι ακόμα σε θέση και είχε σοβαρό θέμα για όσους πεταχτούν να μιλήσουν.

Ο Ολυμπιακός είναι μια πολύ καλή ομάδα από την Ελλάδα και Βαλκάνια. Δεν υπάρχει σύγκριση μας με ομάδες από πρωταθλήματα Αγγλίας, Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας κτλ όπου είναι 2 και 3 επίπεδα πάνω από εμάς. Εμείς βάζουμε αλλαγή Ραντζέλοβιτς και ο άλλος τον Έρικσεν που δίνει άπειρα λεφτά η Ρεάλ, τι να λέμε τώρα. Όσο κοστολογείται ο Κέιν πρέπει να κοστίζει το προπονητικό μας κέντρο, αλλά όχι έπρεπε να το πάρουμε το παιχνίδι γιατί ξεκινήσαμε καλά. Ναι μπορεί μια ομάδα σαν εμάς να ξεκινήσει καλά αλλά η ποιότητα θέλει διάρκεια και αυτή την ποιότητα η Τότεναμ αργά η γρήγορα θα την έβγαζε.

Με παρένθεση τον αγώνα στη Σερβία που έγινε όπως έγινε και θα “σβήσει” στη ρεβάνς, η ομάδα έχει δείξει ένα πολύ καλό πρόσωπο στον όμιλο. Δεν έχει φάει 6 και 7 γκολ όπως τρώνε οι άλλοι και τις έχει παίξει στα ίσα όλες τις ομάδες χωρίς φόβο. Αυτό είναι μαγκιά να κάνεις το παιχνίδι σου ανεξαρτήτως αντιπάλου, από το να κάθεσαι πίσω και να περιμένεις όπως έκανε τα χρόνια ο βάζελος που έπαιζε Ευρώπη και μας πιπιλούσαν το μυαλό για πρεσβευτές. Αυτό είναι έργο Μαρτίνς 100% και ποτέ άλλοτε με εξαίρεση την καλή μας σεζόν με Μίτσελ δεν έχουμε παίξει έτσι τον οποιονδήποτε.

Αυτό είναι που έχει κερδίσει αυτή η ομάδα, να πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα στην Ευρώπη και να μην λες από πριν όπως παλιά πόσα χαμένα θα έχουμε στον όμιλο.

Το Ελληνικό πρωτάθλημα είναι άλλη φάση και ξεκινάει αμέσως μετά το Champions League. Εκεί θα ξεκινήσει για τα καλά γιατί το μυαλό θα έχει πια καθαρίσει απ’ όλους μέχρι τον Φεβρουάριο εάν έχουμε περάσει Europa League και οι αγώνες θα είναι ένας την εβδομάδα.

Ο αγώνας της Κυριακής δεν είναι ντέρμπι, είναι ένας δυνατός αγώνας με πολλές εξωγηπεδικές προεκτάσεις. Η τύχη μας χρωστάει από πέρυσι αλλά θέλει και το κάτι από εμάς, είπαμε ευνοεί τους τολμηρούς και πιστεύω τα βυθόμετρα να μετρήσουν αρκετά στο τέλος.

Θέμα προπονητή είναι αδιανόητο να υπάρχει, μετά από χρόνια έφυγε η τσίμπλα από τα μάτια μας και τώρα λέμε να έρθει άλλος για να κάνει τι ; θα μας πάει τρένο μόνο νίκες μέχρι το τέλος; και στη μέση της περιόδου; το πάθημα με τον μπασκετικό Ολυμπιακό δεν έγινε μάθημα; Ο Μαρτίνς δεν είναι Χάσι που όντως έπρεπε τότε να γίνει η αλλαγή, ο Πορτογάλος δουλεύει και όποιος δουλεύει έχει τον σεβασμό όλων. Λάθη; Φυσικά και θα κάνει. Ξέρετε γιατί; Γιατί τολμά! Και όποιος τολμάει κάνει και λάθη, όποιος αράζει και δεν κάνει τίποτα, ναι δεν θα κάνει λάθη ποτέ.

Οπότε αυτός δουλεύει, και γουστάρει την ομάδα και το που είναι. Το καλοκαίρι σύμφωνα με τα ρεπορτάζ είχε πρόταση από τους Άραβες αλλά είπε όχι, σε αντίθεση με τον τυχοδιώκτη Λουτσέσκου που παράτησε τον ΠΑΟΚ για τα λεφτά. Αυτό κάτι δείχνει.

Και καλό είναι κάποιοι δημοσιογράφοι που απέτυχαν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και τελείωσαν τα ΙΕΚ δημοσιογραφίας που μια εποχή ήταν της μόδας, χώθηκαν κάπου, είχαν και κανένα βυσματάκι να μάθουν να δουλεύουν επίσης για να κάνουν λάθη, έτσι θα μάθουν. Άνοιξαν τα μάτια τους με τα ταξίδια που έκαναν σε προετοιμασίες και αγώνες, μαθαίνουν και κάτι παραπάνω και νομίζουν θα κινούν καταστάσεις, εκτός εάν έχουν τέτοιες εντολές, παίζει και αυτό στις μέρες μας με μεγάλη σχολή του μπασκετικού ΠΑΟ. Ας αφήσουν τον προπονητή να κάνει τη δουλειά του και αυτοί τη δική τους δουλειά γιατί τα media έχουν πάρει στραβό δρόμο τα τελευταία χρόνια και το νιώθουν αρκετοί στους χώρους τους. Ναι μπορεί να τους διαβάζουν να τους ακούν αλλά δεν είναι ο στρατός τους και αργά η γρήγορα καμιά φορά μπορεί αυτό να τους γυρίσει μπούμερανγκ, ας το έχουν στην άκρη του μυαλού τους, τροφή για σκέψη.

Τα λέμε μετά από Αρμάνι.