Η μεγάλη ευκαιρία του ερασιτέχνη για ένα λαμπρό μέλλον
Ώρα είναι να γράψω και μερικά πραγματάκια για τα υπόλοιπα σπορ του συλλόγου, αυτά που λέμε του ερασιτέχνη γιατί στην Ελλάδα δυστυχώς σε τέτοιο επίπεδο είναι σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Φέτος λοιπόν ο κορονοιός έφερε τα πάνω κάτω γενικά στην οικονομία παγκοσμίως και όχι μόνο στον αθλητισμό όπου εννοείται τον επηρεάζει κατά πολύ. Χωρίς εισιτήρια, διαρκείας και αυτομάτως λιγότερες κάρτες μελών ή φιλάθλου τα έσοδα έχουν συρρικνωθεί επικίνδυνα.
Ως αποτέλεσμα των μικρότερων εσόδων για φέτος αποφασίστηκε οι ομάδες του μπάσκετ γυναικών, και βόλλευ αντρών & γυναικών, χάντμπολ να μην συμμετέχουν στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, αφού το κόστος είναι τεράστιο για τα δεδομένα των πρωταθλημάτων που έχουμε εδώ. Δεν ξέρω ακόμα στο πόλο τι θα γίνει αλλά μάλλον προβλέπω και εκεί να μην έχουμε συμμετοχή, αφού και εκεί έχει αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη και το κόστος επίσης είναι αρκετά μεγάλο (αεροπορικά, ξενοδοχεία, μεταφορές κτλ).
Επειδή έχω μάθει να τα βλέπω όλα θετικά γύρω μου, και ας είναι τόσα “μαύρα”, προσωπικά πιστεύω η ιστορία με τον COVID19 που περάσαμε και συνεχίζουμε να περνάμε, είναι κατά κάποιο τρόπο ένα restart στα πάντα. Στη ζωή μας, στα επαγγελματικά, γενικά ένα restart στην κοινωνία για να δούμε κάποια πράγματα αλλιώς και όπως πρέπει να δούμε, έξω από τη φούσκα που μπορεί να υπήρχε σε πολλά θέματα.
Η απουσία του Ολυμπιακού στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, εκεί όπου έχει μάθει να συμμετέχει και να τα κερδίζει, σε συνάρτηση με την οικονομική ασφυξία, ίσως έχει κάτι θετικό όπου θα το δούμε να πιστώνεται στο μέλλον.
Εφόσον οι ομάδες θα παίξουν μόνο στην Ελλάδα, φέτος δεν χρειάζεται να γίνει αυτό το κάτι παραπάνω που λέμε σε μεταγραφές ξένων που θα κάνουν τη διαφορά και θα έκαναν τις ομάδες να σταθούν στα ίσα στην Ευρώπη. Φέτος θα πρέπει να φτιάξεις ΟΜΑΔΑ που να παίζει, να ματώνει και να κερδίζει σε παρκέ, τάραφλεξ και πισίνα.
Είναι χρυσή ευκαιρία να δουλευτούν παιδιά που ίσως δεν είχαν την ευκαιρία να δείξουν τι αξίζουν υπό άλλες συνθήκες, είναι ευκαιρία οι ακαδημίες να εργαστούν πιο σκληρά και να γίνει ακόμα πιο μεγάλο ψάξιμο εντός συνόρων για τους επόμενους (-ες) παίκτες που θα χτίσουν ένα κορμό και στο μέλλον θα χρειάζεται μόνο συμπλήρωμα με αυτό το κάτι παραπάνω που λέμε.
Κακά τα ψέματα τόσα χρόνια ο Ολυμπιακός είχε την ευχέρεια λόγω συνθηκών να έχει όποιον παίκτη ήθελε, Έλληνα ή ξένο αναλόγως και το μπάτζετ που υπήρχε. Έκανε εύκολα τη διαφορά από τις άλλες ομάδες που τους αρκούσε η συμμετοχή στο πρωτάθλημα και λόγω οικονομικών δεν μπορούσαν το κάτι παραπάνω.
Μερικές από αυτές τις ομάδες (ειδικά στο γυναικείο βόλλευ) το δούλεψαν αλλιώς και έκαναν αυτό που πρέπει τώρα απότομα να κάνει ο Ολυμπιακός.
Πρέπει να γίνει ένα πλάνο από την αρχή για το χτίσιμο όλων των τμημάτων του Ολυμπιακού με γηγενής παίκτες, να δοθεί πιο μεγάλη βάση στις ακαδημίες και στο εντός συνόρων scouting για παίκτες πριν “ξεπεταχτούν” που λέμε. Οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι ώστε αυτό που μπορούσε να το κάνει καιρό τώρα παράλληλα, να το κάνει απότομα και σε μεγαλύτερο βαθμό, αφού αυτό επιτάσσει η οικονομική πολιτική σήμερα.
Παράλληλα με αυτό το εγχείρημα θα πρέπει να χτιστεί εκ νέου μια σχέση συλλόγου και κόσμου και να καταλάβει ο κόσμος ότι αυτός είναι ο σύλλογος και ο αποκλειστικός χρηματοδότης. Το μοντέλο που στην Ελλάδα 30 και 40 χρόνια πριν, μέχρι κάποια χρόνια πρόσφατα, ότι υπάρχει ένας πρόεδρος να τα χώνει τελείωσε. Πρέπει να το καταλάβουν άπαντες αυτό, πουθενά στον πλανήτη δεν υπάρχει αυτό το σύστημα είναι ο πρόεδρος και κόβει χρήμα για να το πετάει στην ομάδα.
Οι ομάδες είναι εταιρείες και ας κακοπέφτει σε κάποιους αυτό. Λίγοι είναι αυτοί που σήμερα όντως θα κάνουν υποχωρήσεις και θα παίξουν για τη φανέλα, όλοι θα πρέπει να πληρωθούν. Είτε είναι παίκτες, είτε προπονητές είναι οι αφανείς άνθρωποι που έχουν όλες οι ομάδες και κάνουν σκληρή δουλειά πίσω από τα φώτα του αγώνα.
Για να σταθεί μια ομάδα, μια εταιρεία που θα έχει έξοδα, θα πρέπει να έχει και έσοδα. Έσοδα από εισιτήρια, από διαρκείας, από τηλεοπτικά, χορηγίες, μέλη, μπουτίκ, από οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει. Όχι όμως έσοδα από τον ένα που επειδή έχει βγάλει χρήματα με τη δουλειά του, έχει και υποχρέωση να τα σπρώχνει, πάει αυτό πέθανε.
Μην κοιτάτε για παράδειγμα την ΑΕΚ στο χάντμπολ που βρέθηκε ένας τώρα και τα χώνει. Μια φούσκα είναι, γιατί όταν αύριο μεθαύριο αυτός ο ένας την κάνει για τους δικούς του λόγους ή ομάδα θα μείνει ξεκρέμαστη και θα πουλάει τα “ασημικά” όσο όσο για να επιβιώσει.
Εάν όμως έχεις κάνει από πριν ένα πλάνο, έχεις χτίσει μια ομάδα όπως έγραψα παραπάνω και έχει μπει ο κόσμος στο παιχνίδι να νιώθει ότι με αυτά τα 50 και 10 ευρώ που δίνει, είναι ένας εν δυνάμει μέτοχος του συλλόγου, έχει το ποσοστό που του αναλογεί στα χρήματα που έδωσε, τότε το μέλλον μπορεί να είναι με δυσκολίες αλλά είναι σε σταθερές βάσεις.
Όταν έχεις σταθερές βάσεις νομοτελειακά θα έρθουν και οι καρποί να γευτείς από το εγχείρημα.
Όποιος κατάλαβε κατάλαβε, όποιος αντέχει και έχει υπομονή να ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα πάρει πίσω διπλά και τρίδιπλα την χαρά και την ευτυχία που θα του δώσουν οι τίτλοι, όπου και ο ίδιος έχει τη συμμετοχή του.
