Είναι ευλογία να είσαι Ολυμπιακός…

Τι έγινε ρε παιδιά; Ξανά στους ομίλους του Champions League θα τον βλέπουμε τον Ολυμπιακό; Τι φάση;

Θα πάει πάλι να παίξει με όλες τις τοπ ομάδες του πλανήτη ο «χάρτινος»; Δεν υποβιβάστηκε τελικά η ομάδα του Πειραιά; Πως βρέθηκε στην Κύπρο ρε μάγκες ο Μαρινάκης; Για αυτόν δεν μας έλεγαν ότι θα του απαγορευθεί κάθε ενασχόληση με το άθλημα και δεν θα επιτρέπεται ούτε απ’ έξω από γήπεδο να περνάει;

Είναι ωραία φάση να βλέπεις όνειρα. Όμως κινδυνεύεις και με εφιάλτες. Και αυτό ακριβώς είναι που χαρίζει απλόχερα η ομαδάρα του Πειραιά στους αντιπάλους της, ειδικά στους εντός συνόρων.

Δεν είναι λίγο να έχεις να ηττηθείς σε 18 σερί παιχνίδι ευρωπαϊκών προκριματικών. Από το 2017 ο Ολυμπιακός αγνοεί τη λέξη ήττα σε τέτοια ματς. Η ομάδα έχει μπει πλέον για τα καλά στο κλαμπ των μεγάλων.

Σε συνεχείς ευρωπαϊκές παρουσίες, με νίκες απέναντι σε ομάδες που άλλοι ελληνικοί σύλλογοι δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους. Με ένα εγχώριο σύστημα να τον πολεμά με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο.

Όμως τα δύσκολα είναι για τους δυνατούς και ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη έχει αποδείξει ότι βρίσκει τον τρόπο να κάνει τη δουλειά του, την ώρα που οι υπόλοιποι επιθυμούν απλά να τον… βρίζουν.

Είναι ευλογία να βλέπεις αυτή την ομάδα να βαδίζει σταθερά τον δρόμο των μεγάλων, να πηγαίνει με πατημένο το γκάζι και να μη φοβάται κανέναν αντίπαλο.

Είναι ευλογία να βλέπεις έναν προπονητή με το πλάνο και το όραμα του Πέδρο Μαρτίνς.

Είναι ευλογία να βλέπεις παιχταράδες όπως ο Βαλμπουενά, ο Ελ Αραμπί και ο Εμβιλά να φοράνε τα «ερυθρόλευκα».

Είναι ευλογία να ξέρεις πως ο Οργανισμός διοικείται από έναν άνθρωπο που τον αγαπάει παθολογικά από μικρό παιδί.

Είναι ευλογία να είσαι Ολυμπιακός…