Η γνώση, η δουλειά και η συνέπεια
Είναι εύκολο μετά από νίκες σαν αυτή που έκανε ο Ολυμπιακός στην Αγία Πετρούπολη να βγαίνει κάποιος και να αποθεώνει την ομάδα. Το δύσκολο είναι να το κάνει στις ήττες, όμως σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται ένα ντοπάρισμα για να πάρει κάποιος τα πάνω του. Σε άλλες, φυσικά, χρειάζεται και λίγο κράξιμο, όμως σήμερα δε θα εστιάσουμε σε αυτό.
Οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, έχουν περάσει στη μετά – Μπλατ εποχή και αυτό είναι εμφανές. Μου είναι λυπηρό που χρησιμοποίησα αυτή την έκφραση επειδή τρέφω απεριόριστα συναισθήματα για τον κόουτς Μπλατ, αφού τον είχα λατρέψει όταν ήταν εκλέκτορας της Εθνικής Ρωσίας, αλλά και επειδή θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το πρόβλημα υγείας του και κυρίως τη θέλησή του να συνεχίσει να κάνει ότι αγαπά, αλλάζοντας παράλληλα την καθημερινότητά του λόγω της ασθένειας.
Για να επανέλθουμε όμως στον Ολυμπιακό, η ομάδα βγάζει ξανά στο προσκήνιο τα χαρίσματα που είχε στο παρελθόν, όταν κάθε χρόνο πρωταγωνιστούσε στην Ευρώπη και έκανε τον κόσμο της να περιμένει τις Πέμπτες και τις Παρασκευές με θρησκευτική ευλάβεια. Πάθος, θέληση, ψυχρό αίμα στις κρίσιμες στιγμές και αυταπάρνηση.
Το ρόστερ του είναι πλήρες σε όλες τις γραμμές και ο κάθε παίκτης μπαίνει στο παρκέ έχει τον ρόλο του. Το γεγονός ότι μπορεί σε κάθε παιχνίδι η ομάδα να βάζει στην εξίσωση τόσους παίκτες επιθετικά της δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση, ενώ σίγουρα δημιουργεί και πονοκεφάλους στους αντίπαλους προπονητές.
Στον αγώνα με την Αρμάνι, ο Σλούκας ήταν ο παίκτης – κλειδί. Στο ματς με την Μακάμπι, το buzzer beater του Χάρισον έστειλε τους ισραηλινούς αδιάβαστους. Στη Ζενίτ ο Σπανούλης απέδειξε ότι είναι ο βασιλιάς της Ευρωλίγκας τόσο με το κρύο αίμα που «εκτέλεσε» όταν έπρεπε τους Ρώσους, όσο και για τον τρόπο που έβαζε το κορμί του στις άμυνες, βοηθώντας τον Ολυμπιακό να «κλειδώσει» τους γηπεδούχους.
Σε αυτούς προσθέστε τις σταθερά καλές εμφανίσεις του Χασάν Μάρτιν, ο οποίος αν συνεχίσει έτσι θα αναδειχθεί σε σπουδαίο σέντερ, τις εκρηκτικές αλλά και ουσιαστικές στιγμές που δίνει ο Μακκίσικ όταν μπαίνει στο παρκέ, τις εξαιρετικές εμφανίσεις του Βεζένκοφ που δείχνει στο γήπεδο γιατί το καλοκαίρι έπρεπε οπωσδήποτε να παραμείνει κάτοικος Πειραιά. Η εμπειρία του Πρίντεζη, το πάθος και η αναμενόμενη αγωνιστική άνοδος του Παπανικολάου, οι «εξολοθρευτές» Τζέκινγκς και Λιβιό αποδεικνύουν γιατί φέτος η ομάδα του Πειραιά έχει όλες τις περγαμηνές να φτάσει στο Final Four κι ας μην γίνονται ανοιχτά συζητήσεις επί τούτου.
Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή προσπαθεί να παντρέψει την εμπειρία και τον ενθουσιασμό. Η τετράδα Σπανούλης, Πρίντεζης, Σλούκας και Παπανικολάου, πρέπει να διδάξει στους Αμερικάνους που έχουν όλες τις περγαμηνές να διαπρέψουν, τα μυστικά της Euroleague. Χασάν, Χάρισον, Μακκίσικ και Έλις είναι νέοι στη διοργάνωση, όπως και οι Λαρεντζάκης και Νικολαΐδης. Μαζί με τους Κόνιαρη και Χαραλαμπόπουλο που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να σταθούν σε τέτοιο επίπεδο, ο Μπαρτζώκας διαθέτει ένα σύνολο που μπορεί να έχει φιλοδοξίες και πρέπει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Ο Ολυμπιακός πρέπει να κοιτάζει την κορυφή αν θέλει να την κατακτήσει.
Το έχει κάνει, γνωρίζει τον τρόπο και διαθέτει τα «εργαλεία». Το ζήτημα είναι να βρεθεί η συνέπεια όταν θα «σφίξουν τα γάλατα» και αντίπαλοι θα χρειάζονται νίκες για να καλύψουν τις εκπλήξεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Αν συμβεί αυτό, όλα θα πάνε καλά. Μέχρι τότε, θα γράφουμε πολλά μετά τις νίκες και τις ήττες που θα έρθουν, διότι μην ξεχνάτε ποτέ ότι και αυτές είναι μέσα στο πρόγραμμα.
