Μια νίκη κάθε 4 χρόνια και το πανηγυρίζουν;
Λοιπόν το χθεσινό ματσάκιον ή ντέρμπι, γιατί αυτό είναι το μοναδικό μεγάλο ντέρμπι στην Ελλάδα και όχι με ομάδες που έχουν έμβλημα δικέφαλους και νομίζουν ότι κάτι είναι, χάθηκε. Αυτό γράφει ο πίνακας του σκορ και αυτό από σήμερα έχει περάσει στην ιστορία.
Κυριακή 14/2/2021 ΠΑΟ – Ολυμπιακός 2-1. Τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός έχασε από τον αιώνιο αντίπαλο ήταν 28/10/2017 με 1-0. Καλά πάει για την μικτή ΠΑΕ Αμπελοκήπων αφού ή αλήθεια είναι ότι ο ΠΑΟ δεν είναι ο αντίπαλος που θέλουμε να έχουμε απέναντι μας. Εδώ και χρόνια ζει μεταξύ φοράς και αφθαρσίας. Μνήμες από Ευρώπη έχουν σε κάτι ξεθωριασμένα DVD και μάλιστα όπως είδα χθες, έκατσαν και έφτιαξαν ολόκληρο λογότυπο για να γιορτάσουν την παρουσία τους σε ένα τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ξέρετε τις εποχές που έκανες 3-4 νίκες και έφτανες μέχρι εκεί. Θα πρότεινα να βάλουν και ένα άρμα από την άλλη μεριά στο μανίκι της φανέλας για να δέσει όπως πρέπει.
Ο μεγάλος Αλαφούζος τους έχει μικρύνει τόσο, όπου είδα πριν την έναρξη ένα show με βεγγαλικά για τα 113 χρόνια; Ξέρω ότι ορόσημο για το κάθε τι είναι συνήθως τα ζυγά χρόνια και ανά δεκαετία. Γιορτάζεις για παράδειγμα τα 10, τα 50, τα 100 χρόνια, όχι τα 113… Δηλαδή του χρόνου θα κάνουν το ίδιο για τα 114; Επίσης το κόστος των βεγγαλικών ήταν μια μεταγραφή του επιπέδου τους, αλλά τους αφήνω, να πάμε στα δικά μας.
Έχω γράψει επανειλημμένως ότι οι αγώνες πριν και μετά από ευρωπαϊκό παιχνίδι είναι πάντα επικίνδυνοι για να γίνει η γκέλα. Καλώς η κακώς όσο και προετοιμασμένοι να είναι οι παίκτες για τον συγκεκριμένο αγώνα, μέσα τους ο οργανισμός και το σώμα έχει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης για το μεγάλο και σημαντικότερο ραντεβού.
Ναι για εμάς τους οπαδούς κάθε αγώνας με τον ΠΑΟ είναι διαφορετικός, και θέλουμε να τους κερδίζουμε στο εναέριο τάβλι αλλά η πραγματικότητα είναι ότι παίζουν άνθρωποι, αθλητές και έχει μεγάλη διαφορά η δική μας οπτική με την δική τους πιο κυνική.
Εννοείται και γνωρίζουν όλοι στην ομάδα, παίκτες και προπονητές τι εστί το παιχνίδι με ΠΑΟ και δεν το αφήνουν στην τύχη του. Άλλες χρονιές ναι, το είχαμε δει να το αντιμετωπίζουν πολύ χαλαρά, ή με πολύ προσοχή όταν υπήρχε ευρωπαϊκό παιχνίδι μπροστά μας. Χθες δεν είδα κάτι τέτοιο. Η ομάδα μπήκε να παίξει και οι παίκτες δεν κοίταξαν πρώτα πως θα προστατέψουν τα πόδια τους, αντιθέτως έφαγαν και κλωτσιές όπου ευτυχώς δεν είχαμε τραυματισμούς.
Θέλεις δεν μπήκαμε με την ίδια ένταση όπως μπήκαν του ΠΑΟ; Ναι να το δεχτώ. Ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει το 46ο πρωτάθλημα και η συνέχιση του πρωταθλήματος είναι μια τυπική διαδικασία εδώ και καιρό. Όλοι ζουν για τους αγώνες με την PSV και την πρόκριση που κυνηγάμε για καιρό. Μια πρόκριση όπου είναι το βήμα παραπάνω αλλά και το Keep of Dreaming που είναι το σλόγκαν της ΠΑΕ παντού.
Μια ήττα είναι ότι δεν πήραμε τους 3 βαθμούς και μας πλησίασαν οι από κάτω, όπου ακόμα παραμένει διψήφια η διαφορά μας. Είναι όμως μια ήττα από τον ΠΑΟ που ενοχλεί. Αλλά για στάσου… τελευταία ήττα ήταν το 2017, κάποτε θα γινόταν και αυτό να χάναμε. Δεν γίνεται για πάντα να κερδίζεις, στον αθλητισμό όλα παίζουν, ήρθε 4 χρόνια μετά και ήρθε σε λεπτομέρειες και τύχη.
Τι εννοώ. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μπήκε χαλαρά, ίσως και μπερδεμένος αλλά έκανε τις ευκαιρίες που έπρεπε για να μην χάσει. Το τετ α τετ του Βρουσάι στο πρώτο ημίχρονο, η ευκαιρία του Ανδρούτσου αλλά και το απίστευτο τετ α τετ του Μασούρα θα μπορούσαν να είχαν άλλη κατάληξη και σήμερα να έγραφα άλλα.
Από την άλλη ο Ολυμπιακός στα εκτός έδρας παιχνίδια με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, είχε δείξει κάποια σημάδια όπου ξέραμε εάν δεν αλλάξουν ε κάπου θα την πατήσουμε. Έτυχε χθες με τον ΠΑΟ και την πατήσαμε όπου πιστεύω μόνο σε καλό θα μας βγει για τους διπλούς αγώνες με την PSV. Μια PSV όπου την έχουμε και είναι μεγάλη ευκαιρία φέτος με τελειωμένο πρωτάθλημα να γίνει το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη.
Εδώ έρχεται και γίνεται ένα μεγάλο ντιμπείτ ας το γράψω από τον κόσμο του Ολυμπιακού για το τι θέλει ο καθένας. Υπάρχουν αυτοί που λένε, δεν με νοιάζει η Ευρώπη, τη βαζέλα θέλω να κερδίζω και να σηκώνω πρωτάθλημα. Την ίδια στιγμή αυτοί είναι οι ίδιοι όπου μετά από γκέλα στην Ευρώπη λένε, ότι το έχω πάρει το πρωτάθλημα γιατί δεν ξεκουράζει τους παίκτες, θέλω να προχωρήσω στην Ευρώπη. Γενικά ο καθένας έχει άλλη οπτική για το ίδιο πράγμα.
Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός έχει χτιστεί σε γερές βάσεις για να παραμείνει στην κορυφή του πρωταθλήματος για πολλά χρόνια. Το 46ο έχει έρθει, θα έρθει και το 47ο, το 48ο και τα επόμενα αφού η διαφορά με τους άλλους όσο πάει και μεγαλώνει.
Η Ευρώπη είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος, όταν οι υπόλοιποι θα παίζουν στο υποβαθμισμένο ευρωπαϊκό κύπελλο με αντιπάλους από τη Μάλτα και τη Ρουμανία, αυτό τους αξίζει!
Ο πρόεδρος έκανε δύο κινήσεις όπου τις διαβάζω κάπως έτσι. Η μια είναι η μαζική ανανέωση συμβολαίων σε παίκτες πριν τον αγώνα με ΠΑΟ και PSV έτσι ώστε να τους δώσει ένα έξτρα boost για τους αγώνες που θα έρθουν. Η άλλη κίνηση είναι η ενίσχυση της ομάδας με δύο μεταγραφές τη στιγμή που το πρωτάθλημα είναι τελειωμένο.
Αυτό δείχνει ότι ο πρόεδρος θέλει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη και το δείχνει έμπρακτα. Από την άλλη πιστεύω ότι σε όσους έγινε η ανανέωση έχουν ένα παραπάνω λόγο την Πέμπτη να δώσουν το 200% παραπάνω γιατί χθες δεν ήταν η εμφάνιση τους το ευχαριστώ απέναντι σε έναν άνθρωπο που τους έχει εδώ σαν βασιλιάδες. Ας ρίξουν ένα βλέφαρο στους απέναντι.
Πάμε τώρα και στα του αγώνα.
Ο Μαρτίνς είχε τον Εμβιλά εκτός, οπότε το 4-3-3 που περιμέναμε προσωπικά πίστευα θα το έκανε 4-2-3-1 με Φορτούνη στο κέντρο πίσω από τον επιθετικό και στα άκρα 2 εξτρέμ. Ο Μαρτίνς αποφάσισε να το κάνει κάπως έτσι βάζοντας όμως τον Τιάγκο μπροστά από Καμαρά – Μπουχαλάκη και στα άκρα τον Φορτούνη όπου δεν είναι η θέση του με αποτέλεσμα πολλές φορές να τραβιέται στο κέντρο. Οπότε ο Όλεγκ πήρε όλη την πλευρά μόνος του και ήταν πάνω κάτω.
Προσωπικά τι είδα; Ο Σα όντως δεν ήταν σε καλή μέρα, αλλά είναι και η θέση του τερματοφύλακα περίεργη το παραμικρό λάθος φαίνεται και δύσκολα θα το καλύψει κάποιος. Το κέντρο της άμυνας υποχρεωτικά ήταν αυτό έτσι ώστε ο Σωκράτης να πάρει χρόνο για να είναι έτοιμος την Πέμπτη που θα λείπει ο Σεμέδο, οπότε φυσιολογικά έπαιξε ο Σεμέδο και όχι ο Μπα που θα είναι το δίδυμο για PSV. Στα άκρα ο Όλεγκ πραγματικό μηχανάκι να πηγαίνει πάνω κάτω, ο Ανδρούτσος λίγος για τέτοιο παιχνίδι. Εκεί για εμένα ο Μαρτίνς πήρε ρίσκο. Ναι θέλει να βγάλει ως δεξί μπακ τον Ανδρούτσο αλλά δε νομίζω να είναι έτοιμος για τέτοιο παιχνίδι, έχει μπροστά του το μέλλον. Δεν ξέρω την Πέμπτη ποιον θα ξεκινήσει αλλά ο Λαλά ίσως έπρεπε να παίξει σε λογική με Σωκράτη.
Στο κέντρο Μπουχαλάκης προσπάθησε και ήταν καλός όσο μπορούσε όπου δίπλα του είχε έναν μέτριο Καμαρά. Ο Τιάγκο για εμένα ενώ ξέρει μπάλα και μπορεί να προσφέρει χθες δεν ήταν αυτό που ήθελα. Εκεί προσωπικά όπως έγραψα πιο πάνω έπρεπε να ήταν ο Φορτούνης για να παίξει με 2 καθαρά εξτρέμ έτσι ώστε να έχει πίεση ο ΠΑΟ και να μην μπορεί να φτιάχνει παιχνίδι. Είχε κενά όπου θα μπορούσαμε να χτυπήσουμε αλλά στα πλάγια μας χτύπησαν αυτοί όπως ήρθε και το πρώτο γκολ. Ο Βρουσάι στα δεξιά νομίζω δεν βοήθησε τόσο και τον Ανδρούτσο, σε αντίθεση εάν ήταν ο Μασούρας όπου προσφέρει και στο ανασταλτικό κομμάτι της θέσης. Ο Χασάν φυσιολογική επιλογή μιας και είναι σε φόρμα και ξέροντας ότι ο Ελ Αραμπί και για 5 λεπτά να μπει θα κάνει φάση.
Οπότε προσωπικά περίμενα η τριάδα πίσω από τον επιθετικό να ήταν Βρουσάι – Φορτούνης – Μασούρας που νομίζω είναι και πιο ορθολογικό, θα μας έκανε πιο επιθετικούς και ο ΠΑΟ επειδή ως ποιότητα είναι ένα και δύο επίπεδα κάτω θα πρόσεχε πολύ και δεν θα έβγαινε καν. Παρόλα αυτά η ποιότητα και διαφορά μας φάνηκε με τους αριθμούς να μιλάνε, ισοπεδωτικός Ολυμπιακός σε κατοχή, σουτ κτλ αλλά 1 γκολ μόνο… είναι οι λεπτομέρειες, η τύχη αλλά και η συγκέντρωση που παίζουν ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο ΠΑΟ ως μικρότερη ομάδα και αυτό φάνηκε με τα πεσίματα όλη την ώρα για να φάνε χρόνο αλλά και με τους πανηγυρισμούς στο τέλος, μπήκε για να κλέψει το αποτέλεσμα και το κατάφερε. Ξέροντας ότι ο Ολυμπιακός έχει παιχνίδι μέσα στην εβδομάδα, τέτοιες συγκυρίες οι μικρότερες ομάδες τις ψάχνουν για να χτυπήσουν τους μεγαλύτερους. Ίσως και να φωταγωγήθηκαν οι Αμπελόκηποι μετά τον αγώνα…
Το παιχνίδι πέρασε και μπροστά μας έχουμε μια μεγάλη πρόκληση. Μια πρόκριση που μας την χρωστάει και η τύχη από την εποχή του Βαλβέρδε με Καζάν…οι καιρικές συνθήκες είναι ίδιες νομίζω με τότε, είναι η ευκαιρία μας για το επόμενο βήμα.
Σίγουρα στα social θα συνεχιστεί η “μάχη” των εγώ θέλω Ευρώπη και δεν με νοιάζει να πάρω πρωτάθλημα με 100 βαθμούς διαφορά, ή των να νικάω τον βάζελο και ας μην παίζω Ευρώπη. Είπαμε ο καθένας έχει άλλη οπτική, για πολλούς μπορεί να θεωρηθεί και ντροπή το χθεσινό αποτέλεσμα γιατί θα τους κάνουν πλάκα στη δουλειά τους, για άλλους μπορεί να περαστεί ως μια ήττα, και οκ ας την κάνω στα 4 χρόνια… ο καθένας όπως το βλέπει. Η ΠΑΕ σίγουρα έχει τα δικά της πλάνα για να είναι η ομάδα στην κορυφή και αυτό μετράει στην τελική…
Τα λέμε Πέμπτη που έχει και μπάσκετ εκτός έδρας δύσκολο αγώνα και θα έχουμε για να γράψουμε υλικό…
