Κουλούρια στο ξεκίνημα σεζόν και λίγο από ΕΟΚ
Πρώτο κείμενο για τη σεζόν στη Superleague και δεν είναι για νίκη του Ολυμπιακού, αλλά μας έκατσαν κουλούρια με έναν Ατρόμητο που έφερε το πούλμαν από το Περιστέρι για να κρατήσει την ισοπαλία.
Ολυμπιακός και το 4-4-2
Για Ολυμπιακό εντός έδρας μια ισοπαλία είναι πάντα γκέλα, την ίδια ώρα που για άλλους μια ισοπαλία είναι χρυσός βαθμός, αυτή είναι η διαφορά μας.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν μπροστά στο κοινό του άνοιξε την αυλαία για τη νέα ποδοσφαιρική σεζόν στην Ελλάδα, απέναντι σε μια ομάδα που θα παλέψει να μπει στην πρώτη πεντάδα. Βρήκε τον Ολυμπιακό σε μια φάση προσαρμογής, λίγο το πούλμαν στην άμυνα, λίγο οι συχνές διακοπές και με τη βοήθεια της τύχης κατάφερε να κλέψει ένα βαθμό.
Πάμε να εξηγήσω τώρα τι εννοώ προσαρμογή. Στα χαρτιά εάν δει κάποιος το ρόστερ, θα δει ότι ο βασικός κορμός είναι ίδιος με πέρυσι. Το κέντρο όχι μόνο έμεινε ίδιο την ίδια στιγμή που υπήρχε μεγάλη πιθανότητα ο Καμαρά να πουληθεί, αλλά αποκτήθηκε άλλος ένας έτοιμος παίκτης ερχόμενος από την Γερμανία ο Κουντέ. Στην επίθεση Ελ Αραμπί βασικός με μόνη αλλαγή αυτή της προσθήκης Τικίνιο στη θέση του Χασάν που έφυγε κάπως αργά από την ομάδα. Στα άκρα αποκτήθηκαν δύο εξτρέμ και στα μπακ ο Πολωνός Καρμπόβνικ ήρθε ως το next big think της Πολωνίας σκοπό να καλύψει και τα δύο άκρα όπου χρειαστεί. Στο τέρμα ίσως ο Βατσλίκ να είναι και καλύτερος του Σα.
Πίσω χθες ο Ολυμπιακός δεν είχε θέμα, αφού ο Ατρόμητος 4 τελικές είχε, με 3 σουτ έξω από την περιοχή και μια κεφαλιά. Εύκολο βράδυ για Βατσλίκ και Παπασταθόπουλο – Σισέ. Το όλο παιχνίδι για σχολιασμό είναι από το κέντρο και μπροστά.
Ο Μαρτίνς έχει αποφασίσει στο ξεκίνημα να αφήσει στην άκρη το 4-3-3 που πέρυσι δούλευε μια χαρά και να πάει με ένα 4-4-2 που στον Ολυμπιακό κακά τα ψέματα έχουμε να το δούμε από εποχής Μπάγιεβιτς αν δεν κάνω λάθος. Για να παίξεις με 4-4-2 θα πρέπει να έχεις καλά μπακ που να ανεβαίνουν και τα εξτρέμ σου να κάνουν παιχνίδι στη γραμμή, να μπορούν να πατάνε περιοχή, έχοντας παράλληλα άψογη συνεργασία με τα μπακ τους. Οι δύο κεντρικοί τραβάνε παιχνίδι πολύ στο κέντρο “κόψε – ράψε” και οι επιθετικοί να βρουν χημεία μεταξύ τους. Το θέμα είναι ότι σε σύστημα 4-4-2 οι παίκτες που τους λέμε “δεκάρια” (αν υπάρχει σήμερα αυτός ο όρος) δεν είναι για να παίζουν στα πλάγια. Αναγκαστικά θυσιάζεις ένα αμυντικό χαφ για να χωρέσει αλλιώς πρέπει να θυσιάσεις έναν επιθετικό, εάν σώνει και καλά πρέπει να παίξει. Ο Ολυμπιακός που έπαιζε το 4-4-2 θυμάστε τι είχε; Γεωργάτο – Τζόλε στα αριστερά και Μαυρογενίδη – Γιαννακόπουλο δεξιά. Υπήρχε περίπτωση να βλέπατε τον Καραπιάλη για παράδειγμα στα άκρα να το παίζει εξτρέμ;
Νομίζω ότι ο Μαρτίνς με τον ερχομό δύο εξτρέμ αξίας έχει αναγκαστεί να αλλάξει σύστημα για να τους χωρέσει αλλά παράλληλα να παίζει και ο Βαλμπουενά μιας και ο Φορτούνης που πιστεύω θα ξεκινούσε βασικός είναι τραυματίας. Δεν ξέρω γιατί θέλει να αλλάξει λογική στο σύστημα ή εάν “πρέπει” να τους χωρέσει όλους, αλλά για να αφομοιώσουν οι παλιοί το νέο σύστημα θα περάσει καιρός.
Στα μάτια μου το 4-4-2 θα το έπαιζα με Βατσλίκ (τερματοφύλακα) – Καρμπόβνικ (δεξιά) – Ρέαμπτσιουκ (αριστερά) – Παπασταθόπουλο – Σισέ (κέντρο) και πάμε μετά δύο αμυντικά χαφ Μπουχαλάκης – Εμβιλά, δεξιό άκρο Λόπεζ, αριστερά ο Ονιεκούρου και στην επίθεση Εμβιλά – Τικίνιο. Για εμένα έτσι είναι το ορθό 4-4-2 με τις όποιες θυσίες σε παίκτες αλλά και μεγάλες υποχρεώσεις του κέντρου να κάνει παιχνίδι. Για να επιλέξεις 4-4-2 σημαίνει ότι ο αντίπαλος σου είναι κατώτερος όποτε τα αμυντικά χαφ σε παιχνίδι που γίνεται στο μισό γήπεδο μπορούν να βγάλουν εις πέρας την αποστολή να φτιάχνουν και παιχνίδι εάν φυσικά έχουν και τις δυνατότητες. Ο Ολυμπιακός έχει τέτοιους παίκτες με δυνατότητες. Μιλάμε με δύο καθαρά εξτρέμ μεγαλώνεις σε πλάτος και ανοίγεις γήπεδο, έχοντας από πίσω τους support από τα μπακ.
Εάν τώρα πρέπει να χωρέσει σε 4-4-2 Βαλμπουενά ή Φορτούνης, θα πρέπει είτε στο κέντρο να παίξει με Εμβιλά – Βαλμπουενά, με τον Εμβιλά να πρέπει να τρέχει για δύο, ή να τον βάλεις ως περιφερειακό επιθετικό (πιο ορθό) πίσω από τον Ελ Αραμπί για παράδειγμα. Στην δεύτερη περίπτωση το σύστημα γίνεται κλασσικό 4-2-3-1 που για εμένα είναι αυτό που πρέπει να παίζει ο Ολυμπιακός. Να βάζει δύο εξτρέμ στα άκρα, έναν επιθετικό και τον all around από πίσω του με ελευθερία κινήσεων να κάνει ότι θέλει.
Με δύο εξτρέμ δίνοντας πλάτος στο παιχνίδι ανοίγεις τέτοιες άμυνες και όταν έχεις παίκτες όπως τον Βαλμπουενά ελεύθερο στο κέντρο μπορεί με την τεχνική του να βρει και να τρυπήσει την άμυνα. Εννοείται παίζοντας με δύο κανονικά εξτρέμ και έχοντας Μασούρα, Βρουσάι θα βρεθεί χρόνος για όλους. Προσωπική γνώμη είναι ότι δεν πρέπει να “θυσιάζουμε” τον Βαλμπουενά ως εξτρέμ. Κάπου εκεί πιστεύω ο Μαρτίνς θέλει να βρει τη χρυσή τομή και έχει μπερδευτεί το σύνολο. Προπονητής δεν είμαι, αλλά στα δικά μου μάτια έτσι φαίνεται το πως πρέπει να παιχτούν αυτά τα συστήματα.
Ο Πορτογάλος είναι σα να έχει εγκλωβιστεί στις μεταγραφές που ήρθαν, γιατί μην ξεχνάμε τα τελευταία χρόνια Μασούρα μόνο είχαμε στα άκρα και μετά Ποντένσε. Στη μέση της σεζόν κάθε φορά λέγαμε πότε θα πάρουμε ακραίο και φέτος ήρθαν δύο, όπου μπορεί και κάποιοι να τους βγάλουν άχρηστους, έτσι γίνεται στην Ελλάδα πάντα.
Παρόλα αυτά, χθες ο Ολυμπιακός έτσι όπως έπαιξε έκανε 18 τελικές, με 10 σουτ εντός περιοχής, 4 εκτός και 4 κεφαλιές! Το ότι δεν σκοράραμε είναι θέμα ατυχίας δική μας, τύχης του Ατρόμητου αλλά ίσως και βιασύνης σε κάποιες φάσεις όπως αυτή του Ελ Αραμπί που σούταρε πάνω στον τερματοφύλακα του Ατρόμητου.
Παρένθεση… Εάν αυτό το σουτ και αυτή την ευκαιρία, την έχανε ο Μασούρας, ειλικρινά τι θα λέγατε και τι θα γράφατε την επόμενη στα social; Επειδή μόνο και μόνο είναι ο Μασούρας και όχι ο Μασουρίνιο… Το γράφω για την επόμενη φορά που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, να σκεφτόμαστε πρώτα.
Τέτοια παιχνίδια συμβαίνουν, να παίζεις στο μισό γήπεδο, να σφυρίζουν οι μπάλες δίπλα από το τέρμα και να μην μπαίνει γκολ. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ με τον Άρη που στο τέρμα είχε τον Κατεργιαννάκη, ένα παιχνίδι με άπειρες τελικές και η μπάλα δεν έλεγε να μπει μέσα. Σίγουρα θα το θυμάστε αρκετοί, ε κάτι τέτοιο έγινε και χθες.
Αυτό βέβαια προσωπικά δεν με τρομάζει. Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές. Ομάδα που κάνει ευκαιρίες και δεν σκοράρει μην τη φοβάσαι. Ομάδα που σκοράρει ένα γκολ και δεν κάνει ευκαιρίες εκεί να σε προβληματίζει. Το να κερδίζαμε 1-0 με μια φάση και τέλος, εκεί θα είχα προβληματιστεί, γιατί σήμερα μπήκε χωρίς φάσεις, εφόσον δεν κάνουμε φάσεις πως θα μπει αύριο; Χθες όμως η ομάδα έδειξε πως από τύχη δεν σκόραρε, φάσεις είχε και μεγάλες, κάτι που μου λέει ότι θα τις ξανακάνει, όσο κάνεις φάσεις νομοτελειακά το γκολ θα έρθει, όσο δεν κάνεις φάσεις δεν έρχεται το γκολ…
Για να τελειώνω με το ποδόσφαιρο. Θα πρέπει να δούμε ακόμα τον Ολυμπιακό σε άλλα 2-3 παιχνίδια Ελλάδα και στην Ευρώπη σε αυτό που έρχεται, να δούμε σε τι σύστημα θα καταλήξει ο Μαρτίνς. Εάν συνεχίσει το 4-4-2 που δεν πιστεύω θα μείνει σε αυτό, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί χρόνο για να βρει το παιχνίδι του. Πιστεύω ότι θα το γυρίσει σε 4-3-3 ή 4-2-3-1 και οι νέοι θα “κουμπώσουν” δίπλα στους παλιούς που ξέρουν να τα παίζουν αυτά.
Το ξαναγράφω, όσο ο Ολυμπιακός κάνει ευκαιρίες δεν φοβάμαι τίποτα, θα βρει το δρόμο του, μπορεί να προβληματίζει τώρα αλλά είναι φυσιολογικό, αφού ο προπονητής θέλει να δοκιμάσει και να βρει πράγματα. Θα μου πει κάποιος και την προετοιμασία γιατί την έχουμε; Σωστά, αλλά μέχρι τελευταία στιγμή είχαμε αλλαγές στο ρόστερ, το πρωτάθλημα άργησε να ξεκινήσει, έπεσαν και οι Εθνικές ομάδες, τώρα σιγά σιγά και αναγκαστικά σε επίσημα παιχνίδια ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει να ρολάρει. Υπομονή θέλει και τίποτε άλλο, το πρωτάθλημα δεν θα αλλάξει χέρια αυτό το γνωρίζουμε…
Ακολουθήστε το RedView.gr στο Facebook
Μπάσκετ και εκλογές
Χθες όμως είχαμε και μια κοσμοϊστορική αλλαγή στο μπάσκετ. Επιτέλους έγιναν εκλογές, σε μια ομοσπονδία που το τράβηξε και ξεχείλωσε όσο δεν πάει. Το μπάσκετ αλλάζει σελίδα στη μ.Β εποχή, όπως λέμε μ.Χ, θα λέμε και μ.Β για το μπάσκετ να ξεχωρίζουμε τις περιόδους.
Νικητής ο Λιόλιος που προσωπικά το περίμενα και το είχα πει σε κάτι φίλους, ελπίζω να το θυμούνται όταν τους το έλεγα κάτι μήνες πριν και μου έλεγαν άλλα. Ο Παπανικολάου δεν είχε ελπίδα να πάει πουθενά και ο Φασούλας είχε τρομερό marketing και το γύρω γύρω. Ο κόσμος λανθασμένα έκανε κάποιες σκέψεις και συνδυασμούς που θα τους γράψω τώρα.
Από τη μια ο Φασούλας από το πέρασμα του στον Ολυμπιακό αλλά και στον δήμο Πειραιά, στα μάτια κάποιων ήταν η “επιλογή” του Ολυμπιακού. Από την άλλη ο Λιόλιος ως (πρώην) πρόεδρος του Προμηθέα ήταν αυτός που “έδωσε” το νεαρό Μαντζούκα στον ΠΑΟ, οπότε είναι η συνέχεια του Βασιλακόπουλου, σύμφωνα με τη λογική τους.
Προσωπική άποψη και στα δύο έχουν πέσει έξω. Καταρχάς ο Φασούλας όντως είχε τρομερό marketing, δυνατές κινήσεις σε πρόσωπα και γενικά είχε το πακέτο που θέλει ένας υποψήφιος για να κατέβει σε εκλογές. Ποτέ όμως ο επίσημος Ολυμπιακός σε μπάσκετ αλλά και ποδόσφαιρο (μην σας ξενίζει αυτό), δεν τον στήριξε και ορθώς για μένα! Θα ήταν πιστεύω μεγάλο ρίσκο να στηρίξει ανοιχτά κάποιον υποψήφιο, να έχανε η επιλογή της ΚΑΕ και αυτό να γινόταν σημαία επικοινωνιακά από τους άλλους.
Ο Ολυμπιακός αυτά τα χρόνια στήριξε φανερά ένα πράγμα, την αλλαγή! Να φύγει ο Βασιλακόπουλος, αυτό το στήριξε και το φώναζαν όλοι δεν χωράει αμφιβολία, οπότε η αλλαγή είναι και μια νίκη για το #mexritelous που κάποιοι το κορόιδευαν.
Από την άλλη ο Λιόλιος ναι μεν είναι παράγοντας έχοντας τον Προμηθέα, αλλά είναι και τεχνοκράτης. Στην Πάτρα έχει φτιάξει εγκαταστάσεις και γενικά έχει χτίσει και οργανώσει ένα σύστημα που λειτουργεί άψογα για ομάδα της περιφέρειας. Με την απουσία του Ολυμπιακού, κατάφερε να παίξει σε δύο τελικούς κυπέλλου, και να κερδίσει ένα Σούπερ Καπ, ενώ παίζει και στην Ευρώπη. Ιδιοκτήτης της αλυσίδας Coffee Island είναι το πρόσωπο που τα σωματεία επέλεξαν για την αλλαγή που όλοι περιμένουν.
Εδώ να τονίσω για μια μεταγραφή παίζουν πολλά ρόλο και όχι τι θέλει ή τι δεν θέλει κάποιος παράγοντας, και το αφήνω εδώ.
Ο κόσμος είναι μόνο της εικόνας… Ωραίος ο Γκάλης, ο Φάνης και τα άλλα παιδιά, Φασούλας, Ολυμπιακός, Πειραιάς κτλ, αλλά σε αυτές τις εκλογές δεν ψηφίζει ο κόσμος! Ψηφίζουν τα σωματεία, οι ομάδες και μιλάμε για 600 περίπου σωματεία. Κάποιες ομάδες θέλησαν ανοιχτά να δηλώσουν την προτίμηση τους, δικαίωμα τους, για τους δικούς τους λόγους.
Ο Ολυμπιακός ορθώς δεν επέλεξε να διαλαλήσει τι επιθυμεί, αφού από καιρό έχει κάνει σαφές τι θέλει, κάτι που επιτέλους έγινε. Είτε με Φασούλα είτε με Λιόλιο ο Ολυμπιακός θα ήταν στην Α1, με Παπανικολάου χλωμό. Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι θα γίνει. Χειρότερα; Πόσο δηλαδή; Δεν το πιστεύω αφού βλέπουν ότι χωρίς Ολυμπιακό το πρωτάθλημα είναι αστείο και δεν δίνει κανείς σημασία, το έζησαν οι 13-1… ένα 13-1 που μέσα ήταν ο Λιόλιος αλλά θα πρέπει να κρίνουμε τις επιλογές σύμφωνα με το timing και το τότε timing για τους λόγους τους ο καθένας έκανε την επιλογή του.
Μένει να περάσει ο καιρός, να δούμε και να σχηματίσουμε άποψη. Το βασικό όμως είναι ότι φέτος ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ είναι καλός προς το πολύ καλός! Ίσως μια κίνηση ακόμα και να κλείσει το ρόστερ, ίδωμεν έχουμε ακόμα περιθώρια.
Τα λέμε την Πέμπτη μετά το παιχνίδι.
