Ομάδα έδρα και κόσμο θα τους σέβεστε!

Τρελοί μου τι γίνεται; Σας έλειψα; Ναι δεν έγραψα κείμενο μετά από ΤΣΣΚΑ, Ηρακλή και Άλμπα αλλά και μετά από ΠΑΟΚ εκεί που θα έπρεπε να γλεντούσα κάποιους για τον Μαρτίνς.

Δεν θα σας γράψω τους λόγους γιατί είναι προσωπικοί και είναι όλα ΟΚ! Καλά όχι ότι σας νοιάζει αλλά το γράφω να υπάρχει.

Πάμε στον χθεσινό δύσκολο αγώνα από κάθε άποψη απέναντι στη Φενέρ. Ο αγώνας με την Άλμπα ήταν must win όπου μπορούσε να την πάρει και πιο εύκολα αλλά καλό έκανε η δυσκολία που προέβαλε. Αγώνες με ομάδες τύπου Άλμπα, Μονακό, Ζενίτ κτλ στο ΣΕΦ είναι must wins, όταν έχεις στόχο οχτάδα και πάνω αυτά τα παιχνίδια στην έδρα σου επιβάλλεται να τα κερδίζεις.

Αγώνες με Ρεάλ, Φενέρ και ομάδες που ξέρεις ότι θα είναι στην οχτάδα Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ κτλ, πρέπει να τα παλεύεις μέχρι το τέλος. Διότι είναι οι ομάδες που θα κάνουν διπλά απέναντι σε ομάδες που κυνηγάνε με Ολυμπιακό την είσοδο τους στα playoffs.

Ο Ολυμπιακός έκανε το καθήκον του και κράτησε αλώβητο το ΣΕΦ κάνοντας το 5-2 που τον κρατάει στις 4 πρώτες ομάδες της βαθμολογίας, μαζί με την Μακάμπι του Σφαιρόπουλου που έκανε γλέντι απέναντι στον Σάρας, υποχρεώνοντας την Μπαρτσελόνα στην πρώτη της ήττα. Μια ήττα που γλίτωσε από τον Ολυμπιακό στη Βαρκελώνη και έδειξε ότι η ομάδα του Πειραιά δεν έχει να φοβηθεί τίποτα σε καμία έδρα όπως άλλωστε έκανε και στη Μόσχα.

Τρομερό παιχνίδι επιπέδου Euroleague όπου κάποτε θα σταματήσει το αστείο για το απότομο “άνοιγμα” της λίγκας να παίζουν πιο πολλές ομάδες. Ναι πρέπει να γίνει, θα γίνει, αλλά θέλει πλάνο. Η Euroleague δεν δίνει τυχαία κλειστά συμβόλαια, πρέπει να τα δίνει για να μπορούν οι ομάδες να ξέρουν ότι με σίγουρη θέση στο τουρνουά έχουν τον χρόνο να σχεδιάσουν το ρόστερ για να είναι στο καλύτερο επίπεδο και όχι άλλος ένας σάκος του μποξ.

Η Φενέρ σίγουρα δεν είναι η ομάδα που έπαιζε ο Σλούκας, μπορεί να έχει ρεκόρ 2-5 αλλά παραμένει μια ομάδα δύσκολη με αρκετές καλές μονάδες, Ντε Κολό και Βέσελι έχει, μην τρελαθούμε τελείως. Μάλιστα έχασε τη νίκη απέναντι στη Μπαρτσελόνα στην Τουρκία χάρη σε ένα τρελό καλάθι του Μίροτιτς στο τέλος.

Από την άλλη ο Ολυμπιακός είχε μια σοβαρή απουσία αυτή του Χασάν. Την γράφω σοβαρή διότι στο 5 έμεινε με έναν καθαρό ψηλό τον Φάλ και μετά είχε λύση τον Λιβιό που παίζει σε πιο χαμηλά σχήματα εκεί. Πόντοι, άμυνες και ριμπάουντ που θα του έδινε ο Χασάν δεν τα είχε. Αλλά το πιο σημαντικό επίσης είναι ότι θα έλειπε και η επαρκή ξεκούραση του Φάλ αφού θα τραβούσε αρκετό παιχνίδι και σίγουρα θα τον σημάδευε ο αντίπαλος προπονητής.

Κι όμως ο Μπαρτζώκας με μαεστρικό κοουτσάρισμα μοίρασε τον χρόνο, ο Φάλ έπαιξε 29 λεπτά παρά κάτι δευτερόλεπτα την ίδια στιγμή που ο Βεζένκοφ έπαιξε 33. Ο Γάλλος έκανε απίστευτο παιχνίδι στη ρακέτα που παρά ένα ριμπάουντ δεν έκανε double double. Ήταν ο Φάλ που θέλουμε και είχαμε δει στη Βιλερμπάν και ο Μπαρτζώκας τον έφερε από τους πρώτους εάν δεν κάνω λάθος στο λιμάνι.

Η θέση του Χασάν όμως πρέπει να “γεμίσει”, γιατί το θέμα με το πόδι του δεν είναι να το ρισκάρει με αβέβαιο μέλλον, τώρα ειδικά που η ομάδα έχει βρει ρυθμό και κάνει νίκες. Άλλες εποχές θα περιμέναμε κανένα μήνα και βλέπουμε, τώρα πιστεύω και διαβάζοντας ρεπορτάζ ο Ολυμπιακός θα κλείσει το θέμα γρήγορα με μεταγραφή κρατώντας και τον Χασάν εννοείται.

Παιχνίδι ιδιαίτερα σκληρό όπου και οι δύο προπονητές επικεντρώθηκαν στην άμυνα, άλλωστε το 12-12 της 4ης περιόδου το συναντάς σε σχολικά πρωταθλήματα και όχι από ομάδες με τέτοιο όνομα και αυτά που έχουν δείξει φέτος.

Ο Ολυμπιακός σούταρε πιο πολλά τρίποντα από ότι δίποντα! 10/32 3ποντα και ποσοστό 31.3% και 15/25 2ποντα με ποσοστό 60%, περίεργο αλλά τι έγινε. Στο πρώτο μέρος η ομάδα ήταν ιδιαίτερα εύστοχη, στο δεύτερο έπεσε αλλά είχε και αρκετά ελεύθερα σουτ που ότι και να πούμε τα παίρνεις, για παράδειγμα Ντόρσει 2/6 και ο Σάσα 1/7, ε αυτοί οι παίκτες δεν γίνεται να μην τα πάρουν ας είναι και τραβηγμένα. Σε κάποια σημεία που ο Ολυμπιακός μπορούσε να πάρει προβάδισμα στην 4η περίοδο χάθηκαν επιθέσεις, ευτυχώς και από την Φενέρ, λίγο η ώθηση από την έδρα, λίγο η τρέλα και ένταση για το προβάδισμα οδήγησαν σε κάποιες λάθος επιλογές που ευτυχώς στο τέλος δεν στοίχησαν.

Για να έρθει ο Σλούκας και να πάρει ρεβάνς για το χαμένο σουτ στη Βαρκελώνη. Άλλωστε για αυτό τον πήρε ο Ολυμπιακός, ως συνέχεια του Σπανούλη. Ο Σλούκας είναι ο άνθρωπος που θα πάρει την τελευταία φάση, τελευταίο σουτ πάνω του. Είναι αυτός που σε χαμένη προσπάθεια θα ακούσει ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας και σε εύστοχη οι ίδιοι θα τον αποθεώσουν. Με τον Σπανούλη μια και δύο έγινε, τα είδαμε, τα ακούσαμε; Ελάτε τώρα στην ίδια χώρα ζούμε…

Πάντως το μεγαλύτερο μερίδιο στη νίκη την έχει ο κόσμος. Ένα ΣΕΦ βγαλμένο από άλλες εποχές, ίσως και από στιγμές που το καλοκαίρι παίζαμε τελικούς με ΠΑΟ. Για τέτοια ένταση και παλμό που έδωσαν το έξτρα boost για τη νίκη. Μια έδρα που στην Ευρώπη μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού θα βρει κάποιος στο μπάσκετ, να μπορεί να πιέζει ψυχολογικά τον αντίπαλο και να δίνει το κάτι παραπάνω στον Ολυμπιακό.

Με αυτή την έδρα δεν χάνει κανένα παιχνίδι στο ΣΕΦ, ακόμα και στην κακή βραδιά της ομάδας θα δώσει το χέρι να την τραβήξει για τη νίκη. Μια έδρα που δείχνει ότι πέρυσι με το όλο σκηνικό του Covid χωρίς κόσμο τι γινόταν, καμία σχέση τι να λέμε τώρα.

Ο Ολυμπιακός έχει εκμεταλλευτεί το πολύ καλό πρόγραμμα του με τα αρκετά παιχνίδια εντός έδρας και δίνοντας εκτός τα πιο δύσκολα (Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ), με καλή εικόνα όμως στις ήττες του. Μεγάλο πράγμα οι νίκες εντός γιατί εκτός από την βαθμολογία βοηθάνε και στο ηθικό της ομάδας αλλά ταυτόχρονα και στο δέσιμο τους μέσα από αυτά τα παιχνίδια. Οπότε αφού δεν χάνει στο ξεκίνημα είναι μια χαρά. Βέβαια θα έρθουν και τα σερί εκτός έδρας και εκεί μπορεί να δούμε και δύο ήττες σερί, μέσα στο πρόγραμμα είναι, εννοείται δεν θα έρθει κανένα τέλος του κόσμου, το γράφω γιατί εδώ το πρωί μπορεί να έχουμε κάποιον στον ουρανό και το βράδυ στα τάρταρα, από την αποθέωση στην κατακραυγή.

Για τον αγώνα στην ΤΣΣΚΑ τι να γράψω, είχαν απουσίες οι Ρώσοι ο Ολυμπιακός τόλμησε έκανε την προσπάθεια αλλά δεν πέτυχε. Αυτά που ακούστηκαν γιατί δεν άφησε τον Ντόρσει μέσα που τα έβαζε κτλ, νταξ, νομίζουν οι παίκτες ότι είναι μηχανές και όταν τα βάζει κάποιος πρέπει να παίζει 40 λεπτά γιατί έχεις “σίγουρο” το σκοράρισμα. Ούτε στο NBA live δεν γίνεται αυτό στο Playstation.

Γενικά σε κάθε πάγκο να ξέρετε μπάσκετ ποδόσφαιρο, ο εκάστοτε προπονητής έχει ένα team γύρω του που ο καθένας έχει ένα ρόλο και μέσα στο παιχνίδι μιλάνε στον προπονητή. Δεν είναι αποφασίζω μόνος, γίνεται κουβέντα γιατί δεν τα βλέπει όλα, ούτε έχει και γνώση για την κατάσταση του κάθε παίκτη. Ούτε από την τηλεόραση μπορούμε να ξέρουμε εάν κάποιος παίκτης μπορεί να ζητήσει αλλαγή γιατί κουράστηκε.

Επίσης κάθε παίκτης δεν είναι μόνο επίθεση, παίζει και άμυνα, άλλοι είναι καλοί στο ένα, μέτριοι στο άλλο, άλλοι το αντίθετο. Εκεί έρχεται ο προπονητής με της επιλογές του μέσα στο παιχνίδι να επιλέξει τι θέλει, τι λείπει από την ομάδα και με αυτό να πορευτεί. Μην σας κάνει εντύπωση όταν κάποιος που σκοράρει να βγει από το παιχνίδι.

Θα σας το γράψω απλά. Οι νίκες έρχονται από την άμυνα, η άμυνα είναι πιο δύσκολη από την επίθεση, παίζει ρόλο η όρεξη και συγκέντρωση του παίκτη να παίξει άμυνα. Ακόμα και κακός επιθετικά να είναι κάποιος άμυνα μπορεί να παίξει, να πάει στα όρια του, να βάλει το κορμί του μπροστά να ρίξει και το μπασκετικό “ξύλο” που λέμε. Η επίθεση από την άλλη είναι και λίγο τζόγος. Μπορεί να μπει κάποιος να βάλει 10-15 πόντους και μετά να σιγήσει, είτε από κούραση, είτε έχασε ρυθμό είτε κάτι δεν του πάει καλά. Μπορεί να γίνει, δεν είναι κάτι απίθανο. Οπότε ο κάθε προπονητής σου λέει ας φυλαχτώ πρώτα να μην τρώω πόντους και η επίθεση θα ξεκολλήσει, δεν γίνεται να μην μπαίνει μέσα τίποτα όλο το βράδυ. Οπότε κοιτάζουν πρώτα να φυλάγονται πίσω και μπροστά θα έρθει το σκοράρισμα.

Όπως έρχεται από του πουθενά με Λαρεντζάκη που το παιδί παίζει άμυνα με τα χίλια χωρίς να λογαριάζει τίποτα και τσουπ σκάει το σκοράρισμα με κάτι 3πόντες βόμβες που ξέρεις ένα θα το βάλει σίγουρα, ε τα βάζει και εκεί που δεν το περιμένεις. Ξεκάθαρα ο Μασούρας του μπάσκετ είναι, με απίστευτη δουλειά θα πρέπει να τον βάλουν να μιλάει στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το σπορ, εάν θέλουν να κάνουν σοβαρή καριέρα.

Από την άλλη ο Γουόκαπ που είναι άσσος που το μακρινό σουτ δεν το έχει, αλλά κάνει τόσα πολλά σε οργάνωση και άμυνα που δεν μπορείς να τα δεις σε στατιστικά. Ο ΜακΚίσικ μπορεί να μην είναι ο σουτέρ, αλλά όπου βρει ευκαιρία θα μπουκάρει στη ρακέτα και κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει φάουλ ενώ στην άμυνα είναι κέρβερος και γρήγορος σε αντίληψη τι πάει να κάνει ο αντίπαλος.

Οπότε κάπου cool, ας αφήσουμε αυτούς που ξέρουν να κάνουν τη δουλειά που στην τελική είναι η δουλειά τους αυτή, οπότε ίσως, λέω ίσως κάτι γνωρίζουν καλύτερα από εμάς.

Ναι ναι έχω επανέλθει και είμαι εδώ για να σας τα γράφω όπως έχετε συνηθίσει.