Δύο ταχύτητες κάτω και απλά δεν μπορούσε

Το Ευρωπαϊκό ταξίδι για τον Ολυμπιακό τελείωσε φέτος με τον αποκλεισμό του στο Europa League από την Αταλάντα που ήρθε από το Champions League. Όλο το βάρος πέφτει τώρα στους αγώνες με ΠΑΟΚ για κύπελλο και στην διατήρηση της βαθμολογίας στο πρωτάθλημα.

Το έργο του Ολυμπιακού στο Europa αφού δεν κατέκτησε την πρώτη θέση στον όμιλο, έμοιαζε και ήταν δύσκολο αφού με το νέο format θα αντιμετώπιζε μια ομάδα που ερχόταν από το Champions League. Οι ομάδες που έρχονται από εκεί είναι αυτές που τερματίζουν στην 3η θέση του ομίλου, κάτι που ο Ολυμπιακός όποτε έπαιζε αυτός ήταν ο στόχος του. Κακά τα ψέματα οι διαφορές των ομάδων στην Ευρώπη έχουν μεγαλώσει και έτσι όπως είναι οι διοργανώσεις με τις θέσεις που έχουν κλειδώσει και προκρίσεις πρέπει να είσαι πραγματικά καλός για να προχωρήσεις.

Το σημερινό κείμενο μπορεί να ξενίσει αλλά θα πρέπει να γραφτούν κάποια πράγματα για να μην ζούμε σε συννεφάκι και να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι.

Ο Ολυμπιακός σε αυτή τη φάση είχε απέναντι του μια ομάδα που ναι μεν δεν έχει βαρύ όνομα στην Ιταλία όπως οι Μίλαν, Γιουβέντους, Ίντερ αλλά τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να κάνει ένα άλμα ανεβαίνοντας επίπεδο και μπαίνοντας σφήνα στους μεγάλους.

Μιλάμε για μια ομάδα που έχει χρηματιστηριακή αξία περίπου 400 εκατομμύρια ευρώ, έναντι των σχεδόν 120 του Ολυμπιακού. Προσοχή όμως, τα 120 του Ολυμπιακού είναι μέσα με λογική ότι ο Καμαρά έχει αξία 20εκ για παράδειγμα, που με τη φετινή εικόνα του, ούτε τα μισά δεν πιάνει… για να τα λέμε όλα και γράφω ξεκάθαρα, σύμφωνα με τη φετινή εικόνα του, όχι το τι έχουμε δει δύο χρόνια πριν! Οπότε αυτό το 120 είναι κάπως πλασματικό.

Από την άλλη η Αταλάντα εάν δείτε πως έχει χτιστεί και τι δίνει για μεταγραφές θα καταλάβετε πως μερικά project δουλεύουν. Όταν αγοράζει τον Πάσαλιτς από την Τσέλσι για 15εκ, τον Μαλινόφσκι από την Γκένκ για 13εκ και τον Ντε Ρον από την Μίντλεσμπρο για 13,5εκ καταλαβαίνει κάποιος ότι έχουν ένα πλάνο. Αυτές τις μεταγραφές δεν τις έκανε τώρα ή πέρυσι που έκανε το μεγάλο της άλμα για να πεις οκ, ανέβηκε επίπεδο λογικό να χτυπάει τέτοιους παίκτες.

Τους έπαιρνε πριν κάνει αυτό το ξεπέταγμα, αλλά μεθοδικά έχτιζαν για να έχουν σήμερα την αξία αυτή και να παίζουν Champions League. Πέρυσι τερμάτισε 3ή πίσω από Ίντερ και Μίλαν και αφήνοντας τη Γιουβέντους 4η. Πρόπερσι το ίδιο 3η πίσω από Γιουβέντους και Ίντερ. Το 2018-19 πάλι 3η, το 2017-18 7ή και το 2016-17 που ήρθε ο Γκασπερίνι 4η. Πιο πριν ήταν ομάδα που έπαιζε σε θέσεις 11-17, θέλω να πω ότι δεν είναι ομάδα πρωταθλητισμού όπως αυτές που έχουμε συνηθίσει, αλλά παρόλα αυτά έκανε καλές και μεγάλες μεταγραφικές κινήσεις, αυτό μου λέει ότι ο σύλλογος είχε πλάνο και το έχτιζε για να φτάσει σήμερα να είναι στο No 25 της UEFA ακριβώς πίσω από Νάπολι και Ίντερ (23 & 24 θέση αντίστοιχα).

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην 36η θέση σε αυτή την κατάταξη. Με αυτό το μικρό ιστορικό της Αταλάντα που έγραψα θέλω να δείξω ποιος ήταν πραγματικά ο αντίπαλος του Ολυμπιακού, γιατί στην Ελλάδα συνήθως λέμε εάν είναι καλός ή κακός κάποιος σύμφωνα με τα ονόματα που ξέρουμε…

Ο φετινός Ολυμπιακός πολύ δύσκολα θα κοντράριζε αυτή την Αταλάντα, που ήταν σε ταχύτητα και ρυθμό δύο σκάλες ανώτερη μας. Αυτό είναι και θέμα πρωταθλήματος. Σε μια αργή Superleague απέναντι στη Serie A που οι ταχύτητες είναι πιο μεγάλες και ο ρυθμός γρήγορος και πιο δυνατός.

Θα δώσω ένα μικρό παράδειγμα για να το κάνω όσο πιο απλά γίνεται. Εάν εγώ που είμαι 110 κιλά αυτή τη στιγμή πηγαίνω κάθε μέρα για τρέξιμο 5χιλιόμετρα και το κάνω σε 45 λεπτά έχω ένα ρυθμό που σε καθημερινή βάση παίζει εκεί. Εάν με πάρεις και με βάλεις σε ένα γκρουπ με άτομα που είναι στα 70-80 κιλά τι νομίζετε θα έχω τον ίδιο ρυθμό μαζί τους; Ίσως το πρώτο χιλιόμετρο να είμαστε μαζί αλλά θα κουραστώ γρήγορα γιατί αυτοί έχουν πιο γρήγορο ρυθμό και κουράζονται πιο αργά από εμένα, μετά το χιλιόμετρο θα με αφήσουν πίσω.

Έτσι και ο Ολυμπιακός για αυτό και είδαμε στους δύο αγώνες τέτοιες διαφορές στα πρώτα με τα δεύτερα ημίχρονα, έχει μάθει στον αργό ρυθμό της ελληνικής πραγματικότητας και αυτό στην Ευρώπη φαίνεται. Βλέπεις οι άλλοι πως ανέβαζαν στροφές. Αυτό το βλέπουμε και όταν παίκτες που έπαιζαν εδώ Ελλάδα έκαναν μεταγραφή έξω και τους έβλεπες πως άλλαζε η φυσική τους κατάσταση. Από παλιά δείτε παίκτες πως ήταν εδώ και πως άλλαξαν όταν πήγαν έξω σε Αγγλία, Ιταλία κτλ. Αυτό δεν ξέρω πως μπορεί να αλλάξει και εάν γίνεται μέσα από τις προπονήσεις να ανέβει η ένταση για να φέρει μια κάπως ισορροπία αλλά μελλοντικά θα μας ακολουθεί.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν φέτος το γνωρίζουμε, το βλέπουμε, δεν ανακάλυψα τον τροχό, ναι είναι ένα επίπεδο κάτω από ότι πέρυσι και ίσως δύο από ότι πρόπερσι. Το γιατί τα έχω γράψει αρκετές φορές, από τα θέματα Covid το καλοκαίρι που έγινε μια προετοιμασία όπως έγινε, μέχρι τις μεταγραφές της τελευταίας στιγμής που δεν έκαναν και προετοιμασία με την υπόλοιπη ομάδα. Λεπτομέρεια αλλά μετράει!

Από μεταγραφές που χάλασαν και θα έκανε καραμπόλα κάποιες αλλαγές στο ρόστερ, όπως του Σεμέδο που ίσως εάν έφευγε καλοκαίρι να γινόταν μια σειρά αλλαγών ή του Καμαρά που άλλαξε και μάνατζερ και δεν έγινε. Εδώ θα το γράψω δεν αντέχω…

Στον πρώτο αγώνα ο Μαρτίνς έκανε μαγκιά που κατέβηκε μόνο με Εμβιλά βάζοντας δίπλα του τον μικρό Καμαρά και ο Ονιεκούρου έκανε καλό πρώτο ημίχρονο με τα γυρίσματα του. Μα άφησε έξω τον Μαντί θα πει ο άλλος, αλήθεια η εικόνα του Καμαρά φέτος είναι αυτή που τον έχουμε στο μυαλό μας; Έχει κουράσει, δεν γίνεται να ξέχασε το ποδόσφαιρο σε μια σεζόν και να είναι άλλος παίκτης. Είναι ο Καμαρά που θα ζητούσαμε τα 20 εκατομμύρια να για τον δώσουμε; Αλήθεια τώρα;

Ο Ολυμπιακός έχει θέματα φέτος και είναι στα μπακ, στο κέντρο και στα άκρα. Σκεφτείτε χθες να κατέβαινε ο Ολυμπιακός και να είχε μέσα Τσιμίκα, Ομάρ στα δεξιά, Ποντένσε αντί Ονιεκούρου και Εμβιλά – Καμαρά όπως ήταν 2 χρόνια πριν. Θα είχαμε την ίδια εικόνα πιστεύετε; ΟΧΙ! Εντωμεταξύ για να τα λέμε και όλα ο Ομάρ στην Ευρώπη επίσης “χανόταν”… έχουμε χρόνια να δούμε πραγματικά καλό δεξί μπακ.

Και στον πρώτο αγώνα η Αταλάντα που σκόραρε μετά από στατικές φάσεις χτύπησε τον Ολυμπιακό στα μπακ του ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο τον Ρέαμπτσιουκ τον “πέθαναν”.

Ο Μαρτίνς ξέρει τις αδυναμίες του ρόστερ και για αυτό κατέβασε 3 στόπερ για να κρατήσει το μηδέν πίσω, ένα λάθος του Λαλά και έγινε το 0-1 μέχρι τότε έβαζε άμυνες και κρατούσε, με λογική να περιμένει να χτυπήσει μπροστά σε αντεπίθεση. Με το που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο και έβαλε 2 στόπερ όπως φώναζαν όλοι ότι δεν ταιριάζει αυτό το σύστημα, ήρθαν άλλα 2 εύκολα γκολ για την Αταλάντα, αφού είπαμε έχει παίκτες αξίας που λίγο να τους αφήσεις τελείωσε το παιχνίδι…

Σειρά έχει τώρα να διατηρηθεί η διαφορά στο πρωτάθλημα για την κατάκτηση του τίτλου που γίνεται εντελώς σβηστά για όσους το έχουν πάρει χαμπάρι και οι αγώνες με ΠΑΟΚ για το κύπελλο όπου θα είναι και άτυπη ρεβάνς από τον χαμένο τελικό.

Παιδάκια πρέπει να καταλάβουμε κάτι και αυτό το γράφω όπως εγώ έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Ο Ολυμπιακός έχει μια ατυχία, να παίζει σε ένα πρωτάθλημα που είναι χαμηλού επιπέδου σε σχέση με άλλα Ευρωπαϊκά, οπότε αυτό τον κρατάει πίσω και δεν έχει αυτή την πίεση στο να γίνει ακόμα καλύτερος. Φέτος που η ομάδα δεν είναι στα καλά της πάει να πάρει ένα πρωτάθλημα αήττητο, σκεφτείτε να έπαιζε όπως ξέραμε, θα είχε τελειώσει το πρωτάθλημα από την πρώτη παρέλαση.

Ναι για την καυλάντα και καζούρα καλό είναι για εμάς απ’ έξω, για την ομάδα όμως δεν είναι! Πρέπει να έχει ίσους αντιπάλους να κοντράρουν, εδώ μας κοντράρει ο ΠΑΟΚ επειδή σε κάθε αγωνιστική μας πληρώνει στο στοίχημα το να πάρει πέναλτι τι να λέμε τώρα…

Επίσης σε αυτή την ατυχία που βρίσκεται σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα έχει την ευτυχία να έχει έναν πρόεδρο που πρώτο του μέλημα ήταν να κάνει τον Ολυμπιακό αυτάρκη. Να μην έχει ανάγκη καμία τσέπη στο μέλλον για να μην καταντήσει ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, με Τροχανάδες, τρεις Αμπράμοβιτς και Μπατατούδηδες… καλό είναι να μην ξεχνάμε τι έχουμε δει σε άλλους και να μας γίνεται παράδειγμα προς αποφυγή.

Για να είναι αυτάρκης θα πρέπει είτε να βγάζει παίκτες από τις ακαδημίες και να πουλάει, είτε να αγοράζει φθηνά και να πουλάει ακριβά. Μόνο έτσι γίνεται, χορηγίες, εισιτήρια κτλ ξεχάστε τα υπάρχει ταβάνι. Οπότε καλώς κακώς ο Ολυμπιακός θα έχει αγορές και πωλήσεις, ναι πρέπει να πουλάει για να έχει ταμείο να πληρώνει νέες μεταγραφές αλλά και το υπάρχον ρόστερ.

Ο πρωταρχικός και απόλυτα εφικτός στόχος είναι η κατάκτηση πρωταθλήματος και κυπέλλου στην Ελλάδα. Η Ευρώπη δεν είναι εύκολη και για να πετύχεις πρέπει να γίνεις Αταλάντα, που σημαίνει ότι πρέπει σιγά σιγά να χτίζεις κάτι και στο κατάλληλο timing θα έρθει η επιτυχία. Δεν γράφω για τίτλο γιατί για Ελληνική ομάδα έτσι όπως έχει γίνει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι αρκετά δύσκολο, αλλά εννοείται πάντα θα είναι στόχος. Απλώς θέλω να προσγειώσω λίγο τον κόσμο γιατί στο μυαλό μερικοί τα έχουν εύκολα.

Κάντε μια βόλτα στα χθεσινά αποτελέσματα και δείτε τι ομάδες έμειναν απ’ έξω και ποιες προχώρησαν σε Europa και Conference. Ερώτηση… εάν ο Ολυμπιακός αυτός, έπαιζε στη Serie A σε ποια θέση νομίζετε θα ήταν;;; Πολλοί νομίζουν ότι επειδή είμαστε εδώ πρώτοι εάν παίζαμε Ιταλία θα ήμασταν μαζί με Μίλαν και Ίντερ στην κορυφή αλλά η πραγματικότητα είναι ότι μπορεί να ήμασταν εκεί που είναι η Σασουόλο, η Μπολόνια και η Έμπολι…

Ξέρω αρκετοί θα με κράξετε και άλλοι θα ξενίζετε και θα λέτε τι μαλακίες γράφω… τουλάχιστον εγώ πατάω Γη και ξέρω τι έχω, τι βλέπω και τι περιμένω. Όπως ξέρω για παράδειγμα στο μπάσκετ τι έχω και τι περιμένω (όσοι με έχετε διαβάσει ξέρετε). Καλύτερα να πατάμε λίγο Γη, να έχουμε τον πήχη πιο χαμηλά και όταν γίνει κάτι καλό να χαρούμε αυτό, παρά να είμαστε στα σύννεφα και να περιμένουμε πράγματα που δεν είναι δυνατόν την συγκεκριμένη στιγμή να γίνουν και να ψάχνουμε να βρίσκουμε τι φταίει. Ενώ φταίει η φαντασία μας και το τι έχουμε χτίσει στο μυαλό μας σύμφωνα με τις αναλύσεις καφενείου ή το τι βρίσκουμε στα social media…

Αυτά για τη μπάλα… θα έρθει κείμενο και για το μπάσκετ, γιατί όταν στις αρχές της Euroleague έλεγα ότι έχουμε ομάδα όπου η 8άδα ήταν ήδη κλειδωμένη, τότε κάποιοι στον κύκλο μου και όχι μόνο μου έλεγαν ότι βιαζόμουν… ή όταν έγραφα μετά την ήττα στο ΣΕΦ από τον ΠΑΟ, ότι δεν μας φοβάμαι… sorry αλλά όπως έγραψα από πάνω ότι βλέπω γράφω και με αυτό που βλέπω προσπαθώ να κάνω πρόβλεψη βάζοντας κάποιους παράγοντες στην εξίσωση.

Σας αφήνω για τώρα… τα λέμε πιο μετά.

ΥΓ1: Για τον Ονιεκούρου μην τα λέμε χίλιες φορές… έχει αγοραστεί 5εκ και θα πρέπει να πωληθεί, για να γίνει αυτό πρέπει να τον βάζεις να παίζει καλώς κακώς έτσι δουλεύει το σύστημα. Και επιτέλους Αφρικανοί παίκτες από Τουρκία είναι μια αστειότητα, ο Εμενίκε έπρεπε να γίνει μάθημα… και ο Ονιεκούρου να φύγει τότε που έκανε πράσινα τα μαλλιά του γιατί μάλλον αυτό τον ενδιαφέρει.

ΥΓ2: Με Λόπες παίζει δεν παίζει, Γκάρι μια μέσα πέντε έξω ως “καθαρό” εξτρέμ με τον Νιγηριανό μείναμε…

ΥΓ3: Η μη συμμετοχή του Ελ Αραμπί ως βασικό, νομίζω είναι θέμα του συλλόγου και όχι δικό μας, για να τα λέμε και γράφουμε όλα. Αλλά και πάλι το θέμα ήταν χθες να μην φας γκολ ως πρώτο στόχο, ενώ ο Τικίνιο όποτε χρειάστηκε έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά.

ΥΓ4: Όποιος κράζει την ομάδα, παίκτες, προπονητές κτλ είναι μεγάλος κλόουν γιατί ο ίδιος θα ανεβάζει φωτογραφίες και θα γράφει στάτα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, που στην τελική αυτό μένει, αυτό γράφει η ιστορία!