Νίκη επί του Άρη και τα δύσκολα τώρα ξεκινάνε

Κυριακή χθες και το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς εντός έδρας ήταν γεγονός απέναντι στον Άρη, μια ομάδα που παραδοσιακά γίνονται ωραία και δύσκολα παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων.

Ένα πρώτο τεστ ετοιμότητας της ομάδας μετά από παιχνίδια με αντιπάλους κατώτερης δυναμικότητας όπου ο Ολυμπιακός έκανε εύκολες νίκες και έδωσαν έναν άλλο αέρα στο πρωτάθλημα μετά τις γκέλες των άλλων.

Στο προηγούμενο κείμενο μου είχα επισημάνει ότι, ο Μίτσελ συνεχίζει πάνω σε ένα πλάνο που του έχει βγει με νίκες αλλά είναι κάπως ανορθόδοξο με τα τρία δεκάρια μπροστά. Χθες που ο αντίπαλος που ήταν πιο ποιοτικός σε σχέση με Αστέρα Τρίπολης, Ιωνικό και Βόλο έδειξε στο πρώτο ημίχρονο πρέπει να δει αλλιώς αυτά τα παιχνίδια.

Ποτέ δεν κρύβομαι σε ότι γράφω γιατί στην τελική δεν έχω ανάγκη και κανένα, για αυτό και έφτιαξα αυτό το site για να μπορώ να γράφω ότι θέλω όπως το βλέπω. Επίσης όλοι γνωρίζουν τι γνώμη έχω για τον Φορτούνη όταν όλοι τον έκραζαν και μάλιστα στις καλές χρονιές του. Το ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε την παραμικρή γνώση του σπορ γνωστό αλλά πολλοί δεν θέλουν να το πιστέψουν για αυτό και νομίζουν σε κάθε παιχνίδι ότι είναι προπονητές και τα καλοκαίρια πρόεδροι. Πάμε λοιπόν ανά παίκτη να τα ξαναγράψω.

Πασχαλάκης. Έγινε τόσος ντόρος όταν βγήκε η φήμη πρώτα ότι υπογράφει και μετά που τελικά ανακοινώθηκε, ένα κομμάτι οπαδών δεν τον ήθελαν γιατί είναι ΠΑΟΚτζής, ΑΕΚτζής και ότι άλλο έχουμε διαβάσει ή ακούσει. Επειδή στο πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ έβριζε τον Πειραιά κτλ.

Εγώ ξέρω από τότε που έχει έρθει έχει μπει ένα τοίχος μπροστά του και ο Ολυμπιακός δεν δέχεται γκολ, κάτι που με τον Τσέχο φέτος δεν ήταν έτσι και στις αρχές το γκολ/γκολ ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο στα παιχνίδια.

Πρέπει για να κρίνουμε κάποιον για την συμπεριφορά του να μπούμε πρώτα στα γάντια του και τα παπούτσια του και να κρίνουμε συμπεριφορές της τότε στιγμής και με όλες τις παραμέτρους που υπήρχαν, και όχι απλά ως οπαδοί και στην απ΄ έξω. Τι θέλω να πω, ότι οι αθλητές μεγαλώνουν αλλιώς και επειδή είναι στα γήπεδα από μικρές ηλικίες έχουν άλλες λογικές και συναισθήματα, δεν είναι οπαδοί που πάνε γήπεδο για να δουν αλλά ζουν από αυτό που βλέπουν οι οπαδοί. Οπότε σε μια στιγμή έντασης και χαράς το να πει κάποιος κάτι παραπάνω εναντίων αντιπάλου δεν με ενοχλεί και είναι φυσιολογικό.

Μακριά από εμένα το political correctness που θα πρέπει να σκεφτεί κάποιο 50 φορές κάτι για να μην πειράξει κάποιους, ή γιατί μπορεί να χάσει ένα συμβόλαιο, ή ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή. Οπότε να πνίξει μέσα του κάτι για να είναι αρεστός σε άλλους και δυσάρεστος σε κάποιους άλλους.

Κατηγορηματικά ΟΧΙ! Ο καθένας όπως νιώθει θα πρέπει να πανηγυρίζει ή λυπάται, όπως του βγαίνει και προτιμώ αυτό το αυθόρμητο και γνήσιο παρά το στημένο για να πουλήσει οπαδιλίκι ή οτιδήποτε άλλο για να έχει ένα κομμάτι του κόσμου μαζί του.

Δηλαδή τι πιστεύεται ότι ο Πασχαλάκης εάν πάρει το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό δεν θα πανηγυρίσει ή ακόμα και βρίσει αντιπάλους πάλι; Ίσα ίσα που μπορεί να το κάνει και σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με παίκτες που έχουν πιο πολύ καιρό στην ομάδα. Εγώ τον γουστάρω, ξέρω τα ελαττώματα του ως τερματοφύλακας και θα ζήσουμε με αυτά αλλά δεν παύει να είναι ένας καλός Έλληνας τερματοφύλακας και παίζει με τα χρώματα του Ολυμπιακού.

Όπου μάλιστα όταν ήρθε στην ομάδα, ήξερε τον ρόλο του, δεν απαίτησε και ήταν εκεί για όταν χρειαστεί. Τα έφερε έτσι η μοίρα να είναι ο πρώτος και για να τα λέμε όλα ευτυχώς που έγινε έτσι.

Στα δεξιά ήρθε ο Ρόντινει, στο 3ο του παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, στα 30 του χρόνια και πρώτη φορά στην Ευρώπη, αφού όλα τα χρόνια έπαιζε στη Βραζιλία. Δεν μπορεί να κριθεί αλλά μπορώ να του πιστώσω ότι ήρθε και μπήκε αμέσως στην ομάδα. Δεν χρειάστηκε την προσαρμογή που έχει μείνει για χρόνια αυτό, για κάθε παίκτη που στις αρχές δεν παίζει καλά. Μπήκε, παίζει και δείχνει ότι μπορεί να προσφέρει. Η μοναδική μου ένσταση είναι ότι και χθες τον είδα αρκετά επιθετικό μπακ, ενώ στη φάση του γκολ – offside του Άρη το αντίπαλος τον πέρασε εύκολα.

Ξαναγράφω ότι δεν μπορώ να κρίνω ακόμα, αλλά αυτά τα δύο στοιχεία τα κρατάω. Δεν γνωρίζω και τι εντολές έχει πάει από τον Μίτσελ βέβαια, αλλά εάν είναι να παίζει έτσι επιθετικά επιβάλλεται μπροστά του να έχει έναν Μασούρα για παράδειγμα που κάνει πολλά στον αμυντικό τομέα παρά ένα ακόμα δεκάρι που ξέρουμε δεν είναι εύκολο να καλύψουν.

Αριστερά ο Ρέαμπτσιουκ συνεχίζει στα κόκκινα να ξέρει αυτό που κάνει καλά, όπου όλοι για κάποιο λόγο τον κράζουν αλλά όποιος κάτσει να διαβάσει αναλύσεις στατιστικών τους ξεφτιλίζει. Δεν πρέπει να φύγει και δεν ξέρω εάν αξίζει αυτή την περίοδο το ρίσκο για αλλαγή. Να αποκτηθεί άλλο ένα αριστερό μπακ με λογική να μείνει και του χρόνου ναι, αλλά να διώξουμε έναν που ξέρει καλά την ομάδα και το παιχνίδι της, τους συμπαίκτες όπου προσφέρει κι όλας, για να έρθει ένας καινούριος που δεν ξέρουμε τι και πως, σε μια περίοδο που ο Ολυμπιακός δεν είναι για δοκιμές και ρίσκα για εμένα είναι όχι. Βέβαια δεν είμαι ούτε προπονητής ούτε πρόεδρος οπότε η γνώμη μου στη θάλασσα.

Στο κέντρο το κλασσικό δίδυμο Παπασταθόπουλος – Ντόι, όταν η εμπειρία συμπληρώνει τον ενθουσιασμού του νέου και μπορώ να πω ότι έχουν δέσει μετά από τόσα παιχνίδια μαζί. Δεν ξέρω εάν ξαναδούμε Σισέ στο Καραϊσκάκης έτσι όπως πάει, αλλά εδώ θα ήθελα έναν ακόμα παίκτη να υπάρχει πίσω από τους δύο. Μην ξεχνάμε ότι και αυτοί παίζουν ρόλο στο ότι ο Ολυμπιακός δεν δέχεται γκολ ή ότι ο Πασχαλάκης έχει λιγότερες τελικές προς εκείνον.

Στο κέντρο Εμβιλά – Χουάνγκ τι να γράψει κανείς, ότι καλύτερο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ναι ο Κορεάτης που το καλοκαίρι πολλοί κορόιδευαν τώρα θέλουν ανανέωση συμβολαίου…

Και πάμε στους γρίφους. Ο Ολυμπιακός έφερε τον Μπιέλ που είναι ένα απίστευτο “δεκάρι” και πρέπει να είναι στην αρχική εντεκάδα. Τώρα για να χωρέσει παίζει στα πλάγια όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια με τον Βαλμπουενά, πάνω κάτω ίδιας λογικής παίκτες είναι και οι δύο.

Από την άλλη μετά το σίριαλ του Φορτούνη για κάποιο λόγο πρέπει να χωρέσει και αυτός στην αρχική εντεκάδα με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός σε ένα 4-2-3-1 αντί να έχει στα φτερά παίκτες που θα είναι για αυτό το σύστημα, παίζει με δεκάρια. Θα πεταχτεί ο έξυπνος να μου πει για τις νίκες που τις έκανε έτσι, αλλά δεν μπορεί να δει παραπέρα ότι δεν είναι λογικό στήσιμο αυτό, και τις νίκες τις έκανε απέναντι σε ομάδες της πλάκας για να τα λέμε όλα.

Όπως τώρα που το θυμήθηκα όλοι ξεσηκώθηκαν στο γκολ του Φορτούνη στον Ιωνικό. Ναι η εκτέλεση ήταν ωραία δεν αντιλέγω αλλά sorry όλη η άμυνα τον έβλεπε να περνάει άνετος και ο Τσιγκρίνσκι ένα βήμα έκανε και καλά ότι μαρκάρει για να τον περάσει και αυτόν εύκολα, αυτό δεν το είδατε; Για αυτό το λόγο είναι και στον πάτο της βαθμολογίας και εκεί θα μείνει.

Μην τρελαθούμε τώρα και ξεχάσουμε τα βασικά. Για Ελλάδα και Ιωνικούς, Βόλους κτλ καλό είναι γιατί τους κερδίζεις με ατομικές εμπνεύσεις αυτούς, στα δύσκολα παιχνίδια με ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Άρη αυτό δεν έχει καμία τύχη όταν απέναντι τους θα βρουν καλύτερους παίκτες.

Ειδικά δε όταν τα μπακ σου θέλεις να ανεβαίνουν κάποιος θα πρέπει να είναι εκεί για τα ντουμπλαρίσματα. Τα δεκάρια εκ φύσεως συνήθως κινούνται προς το κέντρο ενώ περιοχή πατάνε δεν πατάνε. Σε αντίθεση με τα εξτρέμ που είναι η δουλειά τους αυτή, όπως ο Μασούρας που μπουκάρει αλλά και ο Γκάρι Ροντρίγκεζ όταν είναι σε καλή κατάσταση.

Για να έρθουμε στην επίθεση με τον Χάμες να είναι κάτι σαν all around παίκτης, γύρω από τον βασικό επιθετικό που θα είναι ο Μπακαμπού ή ο Ελ Αραμπί, αυτό έχει κλειδώσει.

Ο Χάμες για εμένα δεν είναι δεκάρι και το εννοώ με τη λογική Βαλμπουενά, Μπιέλ κτλ. Ο Χάμες μπορεί να παίξει από τα άκρα και να γίνει ένας Ποντένσε, μπορεί να είναι ένας περιφερειακός επιθετικός τύπου Σαβιόλα που άνοιγε διαδρόμους για Μήτρογλου, μπορεί να πάρει την μπάλα και να κάνει ότι θέλει γιατί και από τεχνικής άποψης είναι τρομερός. Δεκάρι όμως όπως το έχουμε μάθει και ξέρουμε για εμένα δεν είναι.

Σε ένα 4-4-2 θα έκανε τη δουλειά που έγραψα παραπάνω, ένας πιο ελεύθερος επιθετικός που μπορεί να παίζει και να ξεκινάει έξω από το ημικύκλιο, να ανοίγει διαδρόμους χωρίς την μπάλα αλλά και όταν την έχει να δίνει ασίστ.

Στο 4-2-3-1 νομίζω ότι θα μπορούσε να πάει πλάγια αριστερά, δεξιά άλλο ένα εξτρέμ και στο κέντρο ο Μπιέλ. Μου φαίνεται πιο λογικό και ότι έτσι η ομάδα θα πάρει ακόμα πιο πολλά, αφού είναι παίκτης που πατάει και την περιοχή.

Το ξαναγράφω, δεν είμαι προπονητής και δεν έχω ιδέα από προπονητική, απλώς με ότι γνώση έχω και ότι έχω δει ή βλέπω νομίζω η παραπάνω πρόταση μου είναι πιο ορθολογική. Παίκτες τώρα τέτοιου επιπέδου θα κερδίζουν τις κίτρινες κάρτες από τους αντιπάλους για πλάκα στα πλάγια…

Πάμε τώρα όμως και στους άλλους. Ναι μεν είναι στο χέρι του Ολυμπιακού να καλύψει τη διαφορά από τον 1ο αφού με ΠΑΟ έχουμε 3 παιχνίδια μεταξύ μας, τα δύο εντός, αλλά θα πρέπει να διαβάζουμε και τι γίνεται εκεί.

Ξεκινάω με τον ΠΑΟ, που είναι η κορυφή είναι ένα ψέμα αυτή τη στιγμή και συγκυρίες που τον έφτασαν εκεί, η διαφορά θα μπορούσε να μην υπάρχει ή να ήταν και ακόμα πιο μικρή εάν ο Ολυμπιακός δεν έχανε χαζούς βαθμούς με Βόλο εντός, με ΠΑΟΚ εντός, Άρη και ΠΑΣ εκτός… Δεν βάζω το παιχνίδι στη Λεωφόρο όπου εκεί με ότι έγινε και πάλι στο χέρι του Ολυμπιακού είναι να φαγωθούν οι καθυστερήσεις και να τελείωνε το παραμύθι.

Ο ΠΑΟ ξεφουσκώνει, δεν έχει βάθος στον πάγκο, με δυσκολία βάζει γκολ εκτός εάν πάρει πέναλτι αλλά αυτό που τον κρατάει ακόμα και έχω γράψει επίσης πολλές φορές είναι η άμυνα. Όσο δεν τρώει γκολ είναι υπέρ του και ας μην βάζει στη χειρότερη θα πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας. Για αυτό φωνάζω ότι η άμυνα είναι το παν (σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ), γιατί μπορεί να μην μπορείς με τίποτα να σκοράρεις αλλά όσο δεν τρως πίσω είσαι μια χαρά.

Οι συνεχείς γκέλες του αλλά και οι νίκες στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων ύστερα από εξτρά καθυστερήσεις και κανένα πέναλτι, δείχνουν ότι τέτοια ομάδα δεν μπορεί να τραβήξει μέχρι το τέλος, ξεκάθαρα.

Η ΑΕΚ παίζει και κερδίζει εντός με τη φόρα του νέου γηπέδου, θα το γεμίζει το γήπεδο αφού είναι η πρώτη χρονιά του γηπέδου – πρακτορείου, και να μην το κάνουν σημαία οι κλόουν ΑΡΔ της, το ότι είχε τόσους χιλιάδες με Παναιτωλικό, εντάξει την παπάτζα την τρώνε μεταξύ τους, καινούριο γήπεδο είναι θα πηγαίνουν ακόμα και με τα Άσπρα Χώματα να έχουν αντίπαλο, στα εκτός όμως ο Ολυμπιακός είχε 15.000 στο Βόλο την ίδια στιγμή που ήταν και 4ος στη βαθμολογία…

Στα εκτός έχει θέματα αλλά και στα εντός με τον ΠΑΟ η ΑΕΚ είχε επίσης θέματα, δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει το μομέντουμ του γηπέδου αλλά είναι θέμα χρόνου για την πρώτη ήττα της εκεί μέσα. Επίσης έχει θέμα στο βάθος πάγκου.

Ο ΠΑΟΚ παίζει τα ρέστα του με ΠΑΟ τώρα στο κύπελλο και στο πρωτάθλημα. Αυτά τα παιχνίδια θα κρίνουν και θα δείξουν πολλά. Στο κύπελλο ο επόμενος αντίπαλος είναι εύκολος, οπότε όποιος περάσει θα είναι και στον τελικό, ενώ στο πρωτάθλημα μετά την εντός έδρας ισοπαλία με ΠΑΣ θα πρέπει να ρισκάρει για να καλύψει το χαμένο έδαφος.

Για πρωτάθλημα μπορεί να λέει ότι πάει, αλλά είναι ο τελευταίος στη σειρά, εάν θα βάζαμε μια σειρά πιθανοτήτων, σίγουρα θα στοχεύσει το κύπελλο που είχε ένα σερί και πέρυσι του το πήρε ο ΠΑΟ, οπότε θα ψάξει για μια άτυπη ρεβάνς, και δεν ξέρω εάν θα έχει την ίδια ένταση για το πρωτάθλημα με ΠΑΟ.

Είναι παράξενα παιχνίδια που και οι δύο ομάδες δεν γνωρίζω εάν “θυσιάσουν” κάτι για κάποιο στόχο, που στα μάτια μου έχουν διαφορετικούς. Ο ΠΑΟ το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ έναν τελικό που μπορεί να του φέρει τίτλο και να σβήσει μουρμούρες που υπάρχουν.

Ο Ολυμπιακός όμως επειδή έτσι έχει φτιαχτεί είναι μέσα σε όλα και δεν επιλέγει. Είναι η μοναδική ομάδα που έχει τόσο γεμάτο ρόστερ οπότε μπορεί και στους δύο στόχους να κατεβάσει ίσες ενδεκάδες και να τους κατακτήσει.

Τα playoffs για πρώτη φορά θα έχουν αξία και μην ξεχνάμε τα παιχνίδια θα είναι Τετάρτη – Κυριακή και αυτό είναι υπέρ του Ολυμπιακού επειδή έχει το know how αλλά και το ρόστερ, σε αντίθεση με τους άλλους που στα μισά μπορεί και να λιποθυμήσουν…

Το βασικό είναι ο Μίτσελ να ψάξει να βρει διαφορετικούς δρόμους για το πως θα κερδίζει τα παιχνίδια βάζοντας μέσα όλο το ρόστερ που έχει και μπορεί να πάρει πράγματα. Κάθε παιχνίδι είναι εντελώς διαφορετικό και δεν πρέπει να πάει στην πεπατημένη που μέχρι στιγμής βγαίνει.

Ένα πρώτο ξεσκαρτάρισμα του ρόστερ για την επόμενη χρονιά έχει γίνει ως ένα βαθμό και θέλει κι άλλο, αλλά είναι δουλειά άλλων που πιστεύω γίνεται παράλληλα, έτσι ώστε η νέα σεζόν να μην έχει τα ίδια με αυτά που ζήσαμε φέτος.

Η αδυναμία όμως των άλλων δίνει στον Ολυμπιακό σημάδια ότι μπορεί να κατακτήσει και αυτό το πρωτάθλημα και να τους τελειώσει μια για πάντα. Διότι εάν πάρει και αυτό από το -12 να βγουν να του πουν οι άλλοι τι; Θα μιλάμε για το πιο επικό πρωτάθλημα που θα κάνει τους άλλους να ψάχνουν να κάνουν γήπεδα για να ξεχνιέται ο κόσμος τους…

Ότι και να γράφω, ότι και να λέμε, έχουν έρθει έτσι τα πράγματα που όλα είναι στο χέρι του Ολυμπιακού. Χρειάζεται μόνο σοβαρότητα, υπομονή και κάπου κάπου ένα ρίσκο για νέα πράγματα και εκπλήξεις, ο κόσμος θα είναι εκεί και έχει ζεσταθεί ακόμα πιο πολύ με αυτά που βλέπει, γιατί βλέπει να γίνεται η προσπάθεια και αυτό μετράει.

Μόνο Ολυμπιακός!

ΥΓ: Θέλω κάπου εδώ να γράψω και για ένα φίλο που έφυγε ξαφνικά από κοντά μας, τον Γιώργο. Προσωπικά δεν τον γνώριζα από κοντά και ότι επαφή είχαμε ήταν το Facebook. Τον γνώρισα τυχαία από κάποιο post, που θα έγραψε απάντησα, και μέσω του κοινού μας φίλου Δημήτρη. Πάνω κάτω ίδια μυαλά είχαμε σε αρκετά θέματα και απόψεις, ήταν στις ΗΠΑ που όσοι με ξέρουν, ξέρουν… και είχαμε αρκετές συζητήσεις για ΗΠΑ, πολιτική, επαγγελματικά, αλλά και τα αγαπημένα μου pancakes που είχε κάτσει και είχε φτιάξει video τη δική του συνταγή που έφτιαχνε στη μικρή του κόρη… Τρομερό άτομο σύμφωνα και με αυτά που έχω ακούσει από παιδιά που τον γνώριζαν και εμπιστεύομαι την άποψη τους. Κρίμα… κρατάω πάντως όλες τις συζητήσεις που κάναμε, τις προτάσεις του, έμπνευση σε κάποια πράγματα και την ανοιχτή πρόσκληση για Αριζόνα και Σαν Ντιέγκο που είχα… Αντίο φίλε…