Άλλο ένα βράδυ που ήρθαν…
Τα σοβαρά παιχνίδια στη Euroleague που δεν σηκώνουν να κάνεις λάθος έφτασαν και η πρώτη αγωνιστική των playoffs έδειξαν σε τι επίπεδο είναι το μπάσκετ στην Ευρώπη.
Όταν σπάνε οι δύο από τις τέσσερις έδρες δείχνει το πόσο δύσκολη διοργάνωση είναι και προχωρούν μόνο όσοι αξίζουν και είναι καλοί.
Για αυτό σας έχω γράψει πολλές φορές ότι το τι θα γίνει σε ένα Final Four δεν έχει σχέση με το τι έγινε σε ολόκληρη την κανονική διάρκεια αλλά και στα playoffs από μια ομάδα.
Στην κανονική διάρκεια με τους πολλούς αγώνες έχεις την ευκαιρία να “διορθώσεις” ότι ήττες έχεις κάνει στα επόμενα παιχνίδια. Στα playoffs για αυτό θέλει 3 νίκες για να περάσεις, σημαίνει ότι έχεις διάρκεια και είσαι καλύτερος παίζοντας maximum 5 παιχνίδια.
Το Final Four όμως είναι ένα παιχνίδι στον ημιτελικό και ένα στον τελικό, οπότε ότι λάθος γίνει δεν μπορείς να το “σβήσεις” μετά. Για αυτό και όλες οι ομάδες έχουν από 25% πιθανότητες κατάκτησης, ανεξαρτήτως τι έχουν κάνει μέχρι εκείνη τι στιγμή και έφτασαν εκεί.
Ο Ολυμπιακός όμως είναι έτσι φτιαγμένος που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, αφού ολόκληρος ο οργανισμός έχει χτιστεί στο πιστεύω ότι όλα γίνονται μέσα από την σκληρή δουλειά.
Για αυτό στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου δεν τον ένοιαξε με πια ομάδα θα ζευγαρώσει για τα playoffs, δεν τον ενδιέφερε γιατί ξέρει τις δικές του δυνατότητες και ότι μπορεί να κερδίσει τον καθένα. Έχουν δουλέψει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν ώστε αυτοί να κάνουν το παιχνίδι τους και οι άλλοι να ακολουθούν αλλά και να μπορούν να επιβιώνουν σε ότι καταστάσεις βρεθούν.
Απέναντι στην Φενέρ σε ένα παιχνίδι όντως μπορεί να χάσει, έτσι είναι ο αθλητισμός, αλλά σε μια σειρά ο καλύτερος θα φανεί και εκεί δεν μπορείς να κοροϊδέψεις κανέναν, ότι είσαι πυροτέχνημα.
Το πρώτο παιχνίδι είναι πάντα το πιο δύσκολο για την ομάδα που έχει την έδρα στη σειρά, γιατί υπάρχει η πίεση του πρέπει και αυτό βαραίνει ακόμα πιο πολύ τους παίκτες. Ο αντίπαλος έρχεται πάντα με σκοπό να “κλέψει” ένα και μετά να τα παίξει όλα στην έδρα του.
Ο Ολυμπιακός χθες για άλλο ένα βράδυ έδειξε σε όλους γιατί ήταν και είναι και θα είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Ξεκίνησε πέρυσι, συνεχίζεται αυτή τη σεζόν που τρέχει και με τις απανωτές ανανεώσεις παικτών έχει στείλει ήδη το μήνυμα σε όλους ότι θα υπάρχει και συνέχεια.
Για 3η φορά τη φετινή σεζόν κέρδισε τη Φενέρ του Ιτούδη που έχει μαζέψει στην ομάδα ένα σύνολο παικτών και με μεγάλα συμβόλαια αλλά ακόμα στηρίζεται στις ατομικές εξάρσεις τους.
Απεναντίας ο Ολυμπιακός είναι δουλεμένος και παίζει ως ομάδα και δεν περιμένει τον έναν να τραβήξει από το χέρι την ομάδα και να πάρει ένα παιχνίδι.
Βλέπεις το ρόστερ και δεν ξέρεις ποιον να ξεχωρίσεις αφού ο καθένας έχει ένα ρόλο που τον κάνει καλά και όλοι αυτοί μαζί λειτουργούν ως ένα, οπότε ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Είναι σαν τους Σπαρτιάτες που με την ασπίδα τους προστάτευαν τον διπλανό τους στη μάχη και όλοι μαζί φαινόντουσαν σαν μια γροθιά που δεν μπορεί ο αντίπαλος να την ανοίξει.
Πριν λίγο καιρό η ομάδα πέρασε κάτι σαν ντε φορμάρισμα και πολλοί άρχισαν πάλι να γράφουν τις πίπες τους, ειδικά στα social πωωωωω το έχουν ξεφτιλίσει, και με τρομάζει ότι έτσι σκέφτονται και στην κανονική τους ζωή στην καθημερινότητα τους.
Φυσιολογικό και ευτυχώς που έκατσε σε εκείνη την περίοδο αυτό, γιατί νομοτελειακά κάποτε θα έκανε μια μικρή κοιλιά αν και για αυτή την ομάδα αυτό δεν υπάρχει όπως το ξέρουμε και έχουμε συνηθίσει.
Ήξεραν όμως όλοι ότι θα ήταν έτοιμοι για αυτά τα παιχνίδια αφού ο στόχος της χρονιάς είναι ο τίτλος της Euroleague και ας έλεγαν ότι ήθελαν πριν κάτι μήνες όλοι. Δεν είναι χαζοί, ξέρουν τις δυνατότητες τους και όποιος δεν τις έβλεπε από τις αρχές της σεζόν καλύτερα να βάλει μια μπάλα σε μια κατσαρόλα και στους 100 βαθμούς είναι το σημείο βρασμού να κάνει εισπνοές.
Η σειρά έχει ακόμα δρόμο, αλλά λένε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και ο Ολυμπιακός έκανε την αρχή όπως έπρεπε στο ΣΕΦ και αύριο θα κάνει το 2-0, με σκοπό μετά μέσα στην Τουρκία να πάρει και όχι να κλέψει ένα παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που πάει παίζει και κερδίζει, δεν πάει για να κλέψει όπως έγραψα πιο πάνω, αυτό το κάνουν οι μικρότερες ομάδες.
Όλοι οι παίκτες ήταν ένας και ένας με τον Ησαΐα να δίνει πάλι ρεσιτάλ. Όσοι με διαβάζετε σας τα είχα γράψει από τον Νοέμβριο – Δεκέμβριο γιατί δεν ήθελα Ντόρσει στη θέση του. Τότε είχαν βγει και γνωστοί δημοσιογράφοι που τους διαβάζετε, ακούτε και βλέπετε και ήταν στα κάγκελα στο να τον πάρει ο Ολυμπιακός, γιατί μόνο με τέτοιους παίκτες κάνεις το παραπάνω βήμα…
Μάλιστα έφερναν και το παράδειγμα της Εφές που είχε γεμάτο πάγκο με ποιοτικούς παίκτες. Η Εφές είναι στον καναπέ τώρα και μας βλέπει, ενώ ο Ντόρσει όπως και πέρυσι με τη Μονακό πάλι ξεκίνησε άσχημα τα playoffs. Πέρυσι στον πρώτο αγώνα απέναντι στη Μονακό είχε σημειώσει μόλις 4 πόντους με 2 στα 8 σουτ…
Πάντως βλέποντας αυτή την ομάδα πάντα μου έρχονται στο μυαλό αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει και θα σας τα γράφω για να γίνουν μάθημα για το μέλλον. Μετά το χαμένο παιχνίδι με ΠΑΟ στο ΣΕΦ και το χαμένο τρίποντο από τον Γουόκαπ, είχαμε το ποιος Γουόκαπ και θα πρέπει να βρούμε άλλον για τη θέση. Τον Μπαρτζώκα που κάνει τις αλλαγές με το ρολόι, τον Ντόρσει που πρέπει οπωσδήποτε να έρθει και να αλλάξουμε τον Κάναν. Ενώ στα social είχαμε τους κλόουν κάπου τον Νοέμβριο να έγραφαν για τον Παπανικολάου ότι δεν μπορεί, ενώ πριν λίγους μήνες ότι ο Σλούκας έχει πέσει και καλύτερα να πάει στην Ρεάλ…
Μπορεί να γελάτε τώρα που τα διαβάζετε όλα μαζί που σας τα έχω γράψει, αλλά το σύνολο του κόσμου αυτά έλεγε και έγραφε για να ξέρετε. Βλέπουμε την ίδια ομάδα τους ίδιους αγώνες και υπάρχουν αυτές οι απόψεις, όπου επειδή κανείς σοβαρός δεν απαντήσει στις βλακείες, μένουν εκεί και αποκτούν οπαδούς. Όταν δε κάποιες από αυτές τις έχουν πει δημοσιογράφοι τότε νιώθουν ότι σωστά τα έχουν σκεφτεί και τους ενισχύει τη βλακεία.
Αυτά σας τα γράφω γιατί έχω πει, ότι εδώ θέλω να σας μάθω να βλέπετε κάποια πράγματα με άλλο μάτι και όχι θέλουν να τα βλέπετε οι άλλοι… Επίσης τα ίδια ισχύουν για ΟΛΑ ΤΑ ΣΠΟΡ, επειδή στο ποδόσφαιρο ζούμε την απόλυτη τρέλα για κάποιους παίκτες…
Αυτά θα έχω και κείμενο για ποδόσφαιρο μέσα στη μέρα!
Μόνο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!