Το μαντείο των Δελφών και κάποια μαθήματα για όλους μας
Τέλος, τέλος, τέλος… η δεύτερη και πιο σημαντική φάση στη Euroleague μετά την κανονική περίοδο, τελείωσε με τον Ολυμπιακό να κάνει το 3-2 επί της Φενέρ και να βρίσκεται για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Final Four στο Κάουνας της Λιθουανίας.
Η Euroleague είναι ένα τουρνουά με 3 φάσεις. Η πρώτη είναι η κανονική περίοδο με τα παιχνίδια εντός / εκτός, μια φάση όπου το πλήθος αγώνων δίνει την ευκαιρία να διορθώσεις τυχόν γκέλες. Όμως επειδή δεν είναι ένα σπριντ αλλά Μαραθώνιος, όσοι αξίζουν αργά ή γρήγορα φαίνεται και ξεχωρίζουν στη βαθμολογία.
Κάποια βράδια κάποια ομάδα μπορεί να κάνει την έκπληξη ή ακόμα και σε 2-3 μαζεμένα παιχνίδια. Σε ένα τουρνουά όμως με 34 παιχνίδια δεν γίνεται να “εξαπατήσεις” για πολύ το μπάσκετ. Σε βάθος χρόνου φαίνεται ποιες ομάδες είναι οι καλές και αυτές που μπορούν να προχωρήσουν.
Η δεύτερη φάση είναι τα playoffs. Εδώ τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Οι καλύτερες 8 ομάδες παίζουν μεταξύ τους όπου όμως δεν έχουν και πολλά περιθώρια για λάθη. Ότι είναι να γίνει θα γίνει σε maximum 5 παιχνίδια.
Και σε αυτή τη φάση ισχύει ότι και στην κανονική περίοδο, η καλή ομάδα σε 5 παιχνίδια μπορεί να κάνει τις 3 νίκες που χρειάζεται για την πρόκριση. Μπορείς να “κλέψεις” ένα παιχνίδι αλλά σε μια σειρά εάν δεν είσαι πραγματικά καλός δεν μπορείς να “κλέψεις” 3 παιχνίδια και να προκριθείς.
Η τρίτη και τελευταία φάση είναι το Final Four όπου όπως έχω αναλύσει σε προηγούμενο κείμενο τα συγκεκριμένα παιχνίδια δεν έχουν καμία σχέση με ότι έχουμε δει και ζήσει στην κανονική διάρκεια και στα playoffs. Όλες οι ομάδες έχουν από 25% πιθανότητα για κατάκτηση τίτλου και τα φαβορί ή αουτσάιντερ είναι μόνο στα χαρτιά και στο μυαλό μας.
Εδώ μπορεί να είσαι καλός όλη τη σεζόν, αλλά σε ένα παιχνίδι στα ημιτελικά να βρεθείς σε κακή μέρα και να χάσεις ή να στο κλέψει ο και καλά πιο αδύναμος. Δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθος και αυτό είναι που κάνει τόσο συναρπαστική αυτή τη συνάντηση των τεσσάρων κορυφαίων ομάδων σε μια πόλη.
Τύχη, timing, οι πλανήτες στην ευθεία και πολλά άλλα παίζουν ρόλο σε αυτά τα νοκ άουτ παιχνίδια και τα έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, πέρα από κάποιες φορές που κάποιες ομάδες ήταν εντελώς οδοστρωτήρας και έκαναν περίπατο.
Αυτά ως γενική εικόνα το τι είναι η Euroleague και τι να περιμένουμε. Το ESPN έδειξε τα τελευταία παιχνίδια των playoffs, θα δείξει το Final Four καθώς και ολόκληρη την επόμενη σεζόν. Αυτό σημαίνει ότι άλλη μια νέα αγορά στα τηλεοπτικά άνοιξε με ότι αυτό σημαίνει για τις σχέσεις Euroleague και NBA αλλά και είναι τεράστια ευκαιρία οι ομάδες να εκμεταλλευτούν την εικόνα τους στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν τερμάτισε πρώτος στην κανονική διάρκεια της Euroleague παίζοντας το δικό του μπάσκετ και δείχνοντας για δεύτερη σερί σεζόν ότι εάν πέρυσι ήταν από τις καλές ομάδες της Ευρώπης, φέτος είναι η καλύτερη.
Έκανε πειστικές και εμφατικές νίκες εντός και εκτός στέλνοντας μήνυμα σε όλους ότι μπορεί να μην υπάρχει ΤΣΣΚΑ αλλά στη θέση της, την πήρε μια ομάδα ακόμα πιο σκληρή και δυσκολοκατάβλητη.
Η ίδια περσινή ομάδα με ελάχιστες αλλαγές είναι και φέτος εκεί που της αξίζει. Μαντέψτε… και την επόμενη σεζόν θα είναι στο Final Four.
Άλλωστε όσοι με διαβάζετε θα έχετε διαπιστώσει ότι δύσκολα πέφτω έξω σε προβλέψεις όσο τολμηρές και να είναι, πέρυσι 20 Μαΐου είχα γράψει αυτό το κείμενο μετά την ήττα από την Εφές στον ημιτελικό, έτσι για να φρεσκάρω μνήμες.
Οι κινήσεις των Αγγελόπουλων με τις πρόωρες ανανεώσεις δείχνουν και συνάμα ξαναστέλνουν μήνυμα σε όλους ότι αυτή η παρέα – ομάδα θα έχει συνέχεια και τις επόμενες σεζόν. Ο Μπαρτζώκας απλώς κάθε καλοκαίρι θα κάνει κάποιες πινελιές σε αυτό που έχει χτίσει.
Μια παρέα κυρίως που έγιναν ομάδα και δύσκολα θέλει να φύγει κάποιος από τον Πειραιά, ότι και να γράφουν στα media όσοι τα γράφουν για τους δικούς τους λόγους. Ένας σύλλογος όπου ο οποιοδήποτε παίκτης θα ήθελε να βρίσκεται ακόμα και με λιγότερα χρήματα από όσα παίρνει εκεί που είναι.
Ο λόγος απλός, διότι ο Ολυμπιακός προσφέρει τα πάντα. Μια ομάδα που κάνει σοβαρό πρωταθλητισμό και χτυπάει τίτλο και όχι απλά συμμετέχει σε μια διοργάνωση. Γνωρίζει ότι έχει καλό προπονητή αλλά και παίκτες οπότε σίγουρα θα τον κάνει καλύτερο παίκτη από ότι μέσα από το παιχνίδι. Άλλωστε με μια ματιά αυτό φαίνεται που γίνεται χρόνια τώρα με τον Ολυμπιακό να φτιάχνει υπεραξίες. Οπότε και με λιγότερα να έρθει, ξέρει ότι εάν φύγει θα πάρει ακόμα πιο πολλά, δεν θα χάσει στο οικονομικό.
Τέλος το βλέπουν ότι δεν είναι μια ομάδα που απλά πληρώνει και μαζεύει καλούς παίκτες και θα πρέπει να κάνουν ομάδα, το νιώθουν ότι στον Ολυμπιακό είναι πρώτα μια παρέα, μια οικογένεια όπου έχουν για χόμπι τους να παίζουν μπάσκετ. Δεν είναι μισθοφόροι, ούτε καν υπάλληλοι, απλώς γουστάρουν όλο αυτό που έχει συμβεί οπότε ποιος δεν θα ήθελε να είναι σε μια τέτοια παρέα.
Ακόμα και ο νέος Κάναν στην πρώτη του σεζόν αν και ξεκίνησε κάπως σφιγμένος δείχνει να απολαμβάνει όλο αυτό και ας είναι εκτός από το Ελληνικό πρωτάθλημα. Μια βόλτα από τα social media που έχουν θα καταλάβουν πως το ζουν όλοι τους αυτό στο λιμάνι.
Είχα γράψει σε ένα status μου στο Facebook ότι η ομάδα που θα σηκώσει το τρόπαιο θα είναι από την πλευρά των αγώνων Ολυμπιακός – Φενέρ & Μονακό – Μακάμπι, όταν ο Ολυμπιακός έχασε το 2ο παιχνίδι στο ΣΕΦ.
Ισχύει για εμένα ακόμα αυτό, μιας και πιστεύω ότι αυτός που θα το σηκώσει θα έχει αποδείξει μέχρι το τέλος ότι είναι καλύτερος και πιστεύω ότι αυτές οι σειρές ήταν ποιο δύσκολες από τις άλλες, ναι ακόμα και από το Ρεάλ – Παρτιζάν.
Ο Ολυμπιακός πέρασε και θα παίξει με τη Μονακό, τη Μονακό που πέρυσι απέκλεισε από τα playoffs με 3-2, και φέτος έχασε 2 φορές. Επειδή είμαι και προληπτικός ξέρετε αυτό που λέμε… η τρίτη είναι και η φαρμακερή.
Δεν γίνεται αυτός ο Ολυμπιακός να χάσει μέσα σε μια σεζόν 3 φορές από ομάδα όπως η Μονακό. Όχι απλά θα την περάσει αλλά θα το κάνει και εύκολα να ξέρετε…
Απέναντι του το Ισπανικό ντέρμπι Μπαρτσελόνα – Ρεάλ. Δύσκολο παιχνίδι γιατί σε ότι κατάσταση και να είναι οι ομάδες παραμένει ένα μεγάλο ντέρμπι. Η Μπαρτσελόνα πέρασε αέρα με την Ζαλγκίρις και αυτό δεν είναι και τόσο καλό για εκείνη… η Ρεάλ είχε επεισοδιακή σειρά αλλά έχει απουσίες, παρόλα αυτά είναι η Ρεάλ.
Όποιος και να περάσει δεν θα έχει τύχη στον τελικό, όπου και τις δύο ομάδες ο Ολυμπιακός φέτος τις έχει κερδίσει εντός εκτός. Θα μου πει κάποιος εδώ δεν ισχύει το τρίτη και φαρμακερή; μπορεί αλλά ο Ολυμπιακός είναι ιδιαίτερα δυνατός.
Το 3η και φαρμακερή ισχύει όταν χάνεις δύο φορές από ομάδα που δεν είναι ισάξια σου αλλά έστω και ελάχιστα κατώτερη, ε δεν μπορεί να το τριτώσει. Όταν όμως είσαι καλός κερδίζεις, όπως έκανε και με την Φενέρ που την είχε 2-0 από την κανονική περίοδο και την κέρδισε στο πρώτο παιχνίδι στο ΣΕΦ για τα playoffs.
Για να γυρίσω τώρα και στα του κόσμου.
Ο Ολυμπιακός επειδή γνωρίζουν ότι είναι καλύτεροι στα τελευταία δύο παιχνίδια της κανονικής διάρκειας της σεζόν δεν έκατσε να ψάξει και να κάνει παιχνίδια με λογική να διαλέξει πιο αδύναμο αντίπαλο. Δεν τον ένοιαζε όποιος και να του έρχονταν στα playoffs, είναι οι καλύτεροι και θα το έδειχναν στη σειρά.
Έτυχε η πιο δύσκολη και τα έβγαλε πέρα. Δεν φοβήθηκε ακόμα και όταν έγινε το 1-1 στον Πειραιά, πήγε στην Πόλη και πήρε το παιχνίδι που θα γυρνούσε τη σειρά.
Ο κόσμος παρόλο που η ομάδα είχε κατακτήσει για πρώτη φορά ως Ελληνική ομάδα την κορυφή της Euroleague ακόμα έβλεπα μια μιζέρια και έναν φόβο. Χάσαμε το δεύτερο παιχνίδι εντός και πάλι τα ίδια, υπήρχε αυτός ο φόβος του αποκλεισμού.
Δύο γαμημένες σερί σεζόν έχουμε δει τον Ολυμπιακό να παίζει το maximum των παιχνιδιών σε ένα καλεντάρι (οκ τον βάζελο τον κερδίζει με 3-0 στους τελικούς και δεν παίζει 5 παιχνίδια), έχουν δει νίκες εντός, εκτός, διαφορές, να τις χάνει και να τις μαζεύει και να κερδίζει, να κάνει διπλά για πλάκα σε έδρες που παλιά δεν τις έκανε τόσο συχνά και μετά από όλα αυτά ακόμα υπάρχει μέσα τους ποσοστό που ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ;;;;
Πάτε καλά;;; Γιατί είμαι σίγουρος εάν οι ίδιοι παίκτες φορούσαν φανέλα ξένης ομάδας και έπαιζε ο Ολυμπιακός απέναντι τους θα τον είχατε ξεγράψει ήδη.
Δεν έχω καταλάβει το κόμπλεξ είναι αυτό που διακατέχει τους Έλληνες οπαδούς με τις ομάδες και τους παίκτες. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός έχει το καλύτερο 4άρι της Ευρώπης, τον κορυφαίο άσσο στην άμυνα Γουόκαπ και πίσω του τον Σλούκα που πλήρωναν τα διπλά όλες οι ομάδες για να τον έχουν. Ενώ στους ψηλούς η τριάδα Φαλ – Μπολομποι – Μπλακ δίνει τις πιο πολλές λύσεις από όλους τους αντιπάλους.
Δεν βάζω μέσα Παπανικολάου που έχει επίσης συμμετοχές και τίτλους σε Final Four, και τους υπόλοιπους που εύκολα ο καθένας θα τους ήθελε στο ρόστερ του.
Αλλά ακόμα πιστεύουν ότι Φενέρ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα ακόμα και Μονακό είναι καλύτεροι και τους φοβούνται όταν παίξουν μαζί τους.
Εντωμεταξύ όλοι αυτοί την ίδια στιγμή φοβούνται τον Ολυμπιακό και ξέρουν ότι είναι ή πιο δύσκολη ομάδα να αντιμετωπίσεις. Ξέρουν ότι είναι ότι χειρότερο μπορεί βρεθεί στον δρόμο τους και έχουν δει τι έχει καταφέρει να κάνει για δύο σεζόν σερί.
Δεν θα σχολιάσω για πράγματα που έχουν γραφτεί και διαβαστεί σε κείμενα και social από δημοσιογράφους και κόσμο όπου όλοι μαζί έπεσαν στον κουβά. Να ξεχάσω το τι γράφτηκε που ο Ολυμπιακός δεν πήρε Ντόρσει και για την πιο γεμάτη ομάδα Εφές; Τον Παπανικολάου που δεν μπορεί κατά τον Νοέμβριο – Δεκέμβριο αλλά και για τον Σλούκα πριν 1-2 μήνες που δεν τραβούσε και καλύτερα να φύγει;;;;
Κάτι τέτοια έλεγαν και στο ποδόσφαιρο για αυτό είδαμε τη σεζόν που μας πέρασε ότι είδαμε…
Οι Αγγελόπουλοι και ο Μπαρτζώκας έδωσαν μαθήματα που θα πρέπει όλοι κάποτε επιτέλους να δουν τα πράγματα όπως είναι και να αφήσουν τους μύθους που κάθε χρόνο χτίζουν στο μυαλό τους στην άκρη.
Ο μύθος του μεγαλύτερου μπάτζετ. Μεγάλη καραμέλα που πριν χρόνια έλεγαν ότι εάν οι Αγγελόπουλοι έβαζαν ακόμα 1-2εκ ο Ολυμπιακός θα είχε διαφορετική ομάδα. Δείτε την τελική βαθμολογία και βάλτε δίπλα στις ομάδες τα μπάτζετ που είχαν αυτή τη σεζόν.
Έχω εξηγήσει πως λειτουργεί αυτό με τις αξίες και ότι είναι απλά νούμερα και θέματα οικονομικά και όχι μπασκετικά, τα λεφτά δεν παίζουν μπάσκετ οι παίκτες παίζουν. Όπως ρόλο παίζουν και τι ομάδες είναι που βρίσκονται, τι στόχους έχουν και με το χρήμα καλύπτεις κάποια πράγματα που δεν έχεις, για να μπορέσεις να πείσεις τον παίκτη.
Ο μύθος του ξέρουμε καλύτερα από τον προπονητή. Να ξαναγράψω πάλι για Κάναν και Ντόρσει;;; Για το πότε θα κάνει τις αλλαγές ο Μπαρτζώκας; Για το εάν ταιριάζει ένας παίκτης ή όχι επειδή ίσως δεν κάνει αυτά που εμείς θα θέλαμε να δούμε ή έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε μια θέση;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ιδέα από τίποτα και ναι ας έχουμε παίξει μπάσκετ και ξέρουμε όπως λένε ακροατές στο ράδιο, ή μάλλον “έχω παίξει μπάλα εγώ και ξέρω”. Και ταινίες έχουμε δει άπειρες αλλά δε νομίζω ότι είμαστε σκηνοθέτες ε;
Οπότε σίγουρα ο εκάστοτε προπονητής ξέρει πολλά περισσότερα από όλους μας, για αυτό το λόγο και είναι προπονητής και εμείς στην εξέδρα ή τον καναπέ.
Είναι τεράστια ευκαιρία με αυτόν τον Ολυμπιακό που βλέπουμε να μάθουμε και μπάσκετ, κάθε παιχνίδι είναι και ένα σεμινάριο και εδώ μπαίνει η ευθύνη των δημοσιογράφων ώστε να δώσουν όλη αυτή την εικόνα στον κόσμο με εύκολη γραφή και περιγραφή. Είναι υπεύθυνοι στο να μάθουν τον κόσμο τι να βλέπουν, πως να το βλέπουν και να ξέρουν τι βλέπουν.
Αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό δημοσιογράφων δυστυχώς αραδιάζει ένα σωρό αγγλικές μπασκετικές λέξεις που δεν ξέρω αν και πόσοι τις καταλαβαίνουν, με στόχο να εντυπωσιάσουν τον κόσμο που δεν έχει ιδέα στο τι βλέπει. Η πλάκα είναι όταν βλέπεις κόσμο που δεν γνωρίζει και αναπαράγει αυτά που έχουν διαβάσει σε άσχετες στιγμές για να δείξουν ότι γνωρίζουν.
Τρώνε χρόνο με τις μεταγραφές και το τι πρέπει να κάνει μια ομάδα σύμφωνα με τα δικά τους θέλω και όχι τα μπασκετικά, για αυτό έγραψα ότι πολλοί πήγαν στον κουβά. Εκτός και εάν κάποιες φορές έτσι τους τα έχουν δώσει να τα μεταφέρουν, γιατί παίζει και αυτό στην Ελλάδα.
Δεν είναι δύσκολο με απλά Ελληνικά, σχεδιαγράμματα και clip να μάθουν στον κόσμο κάποια πράγματα για να ξέρουν βλέποντας ένα παιχνίδι τι συμβαίνει μέσα στο παρκέ.
Το ίδιο ισχύει και για τους σπίκερ της NOVA που νομίζω έχουμε από τις χειρότερες περιγραφές στην Ευρώπη. Εντάξει οι ΗΠΑ είναι εκατό χρόνια μπροστά αλλά εκεί το έχουν δουλέψει, εδώ κάποιοι προσπαθούν να αντιγράψουν στην περιγραφή αυτό το στυλ και είναι τραγικό, αν όχι και κουραστικό μαζί όταν πιάνουν κάτι ιστορίες ότι να ναι όπου πολλές φορές τις γνωρίζει μόνο ο ένας και ο άλλος δεν μιλάει καν.
Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα τρομερό προϊόν που θα ταξιδέψει και στις ΗΠΑ και δεν ξέρουμε πως να το εκμεταλλευτούμε σε δημοσιογραφικό επίπεδο.
Να γράψω και κάτι για το ΣΕΦ. Υπήρχε γκρίνια για τον 5ο αγώνα για τις θέσεις, τα εισιτήρια και πολλά άλλα, θέματα που επίσης έχω γράψει και τα ξέρουμε όλοι.
Το ΣΕΦ ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ (υπερταμείο), που σημαίνει ότι αυτό κάνει κουμάντο και θέλει να βρει έσοδα για να πάνε στον κουμπαρά του χρέους. Το ΣΕΦ δεν μπορεί να αλλάξει ιδιότητα να γίνει δλδ ένα Mall. Θα παραμείνει γήπεδο μπάσκετ ενώ οι εκτάσεις γύρω του μπορούν να αναμορφωθούν και να γίνουν το οτιδήποτε ώστε να φέρουν έσοδα ή να αναβαθμίσουν την περιοχή.
Το ότι δεν έχει βγει στον αέρα κάτι δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και συζητήσεις. Αλήθεια στην Ελληνοποίηση του Γουόκαπ ήξερε κάποιος κάτι; Κανένας! Μάλιστα όταν βγήκε η είδηση υπήρχε ήδη υπογεγραμμένη και η διάταξη από την πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Έτσι στο αθόρυβο έγινε κάτι, όπου προσωπικά μετά από αυτό δεν ήταν τυχαία και τα 4 χρόνια επέκτασης συμβολαίου μαζί του. Ήξεραν ότι δεν θα πιάνει θέση ξένου, για αυτό και τα τόσα χρόνια κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει.
Στο ΣΕΦ λοιπόν, όποτε και εάν δοθεί στον Ολυμπιακό με λογική ΟΑΚΑ στον ΠΑΟ, δεν παίρνει να του κάνεις πολλές αλλαγές. Άντε να προσθέσουν καθίσματα περιμετρικά του παρκέ και να γεμίσουν τα κενά. Είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι αλλαγές που μπορούν να γίνουν.
Αλλά να γνωρίζεται ότι οι τιμές όπως θα είναι φυσιολογικό θα αυξηθούν ακόμα πιο πολύ όταν θα προσφέρουν εμπειρία και όχι απλά μια παρακολούθηση αγώνα. Είναι απολύτως φυσιολογικό και ειδικά σε σημαντικά παιχνίδια όπως έγινε και φέτος.
Οπότε η καλύτερη λύση είναι μια επένδυση σε εισιτήριο διαρκείας και δεν σε νοιάζει τίποτα. Επειδή εδώ όταν γράφω θέλω να σας μαθαίνω και πράγματα, σας το γράφω για να σας προετοιμάσω. Όχι ότι ξέρω κάτι inside αλλά έτσι λειτουργεί η αγορά και είναι φυσιολογική εξέλιξη αυτό, άλλο που δεν έχει κάτσει κάποιος να το σκεφτεί όλο αυτό.
Οπότε επειδή το προσέχουμε για να έχουμε δεν βγήκε τυχαία… διαρκείας και τέλος, δεν σε νοιάζει τίποτα, ούτε τιμές ούτε εάν πέσει το σύστημα της Ticketmaster.
Θα έχουμε ένα καλοκαίρι να πούμε διάφορα για το ΣΕΦ και όχι μόνο. Να έρθει η επόμενη εβδομάδα στο Κάουνας με το καλό να έρθει και το 4ο και μετά έχουμε τη σκούπα για το τρεμπλ…
Θα το ξαναγράψω πάλι και ας κουράζω. Στο μυαλό μου δεν γίνεται αυτή η ομάδα, αυτή παρέα, αυτή η φουρνιά παικτών που έχουν ταιριάξει τέλεια να μην σηκώσουν μια κούπα.
Ζήτω ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
