Νίκη με Ατρόμητο και οι νέοι παίκτες που ξεχώρισαν
Επιστροφή στα κείμενα εδώ στο RedView.gr μετά από απουσία μου ενός έτους περίπου και ευκαιρία ήταν τώρα μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο χθες.
Όσοι με ξέρετε εδώ και χρόνια μέσα από τα κείμενα μου, εδώ θα διαβάσετε αυτά που δεν “πουλάνε” και δεν γράφουν άλλοι, αλλά κάπου στο μυαλό κάποιων υπάρχουν αυτές οι σκέψεις. Αυτή είναι η “δουλειά” μου να γράφω τις σκέψεις μου όπως είναι, χωρίς να με νοιάζει τίποτα αφού το RedView.gr είναι καθαρά χομπιστικό και δεν έχω κέρδος, αντιθέτως το πληρώνω κι όλας να υπάρχει είτε γράφω είτε όχι.
Ανασκόπηση του Παιχνιδιού με τον Ατρόμητο
Πάμε τώρα στα του παιχνιδιού γιατί αρκετά διαβάζω αριστερά και δεξιά και κάπου πρέπει να προσγειωθούμε λιγάκι επειδή είμαστε στην αρχή ακόμα.
Ο Ολυμπιακός χθες υποδεχόταν τον Ατρόμητο στο Στάδιο Καραϊσκάκης, μετά από σερί αρνητικά αποτελέσματα, ισοπαλία 0-0 με Παναιτωλικό εντός και δύο ήττες 2-1, 2-0 με Άρη και Λυών αντίστοιχα. Άρα το παιχνίδι ήταν must win απέναντι σε μια ομάδα που είχε και προπονητή τον Πάμπλο Γκαρσία.
Αλλαγές στην Εντεκάδα: Το Ρίσκο που Βγήκε Νικηφόρο
Ο Μεντιλίμπαρ αποφάσισε να κάνει κάτι που εάν το έκανε άλλος προπονητής πριν από αυτόν θα έπεφτε κράξιμο και έχει να κάνει με την αλλαγή αρκετών προσώπων στην εντεκάδα. Το έκαναν και άλλοι αυτό και τους έκραζαν ότι έτσι δεν φτιάχνουν κορμό και οι παίκτες δεν μπορούν να μάθουν το παιχνίδι ο ένας του άλλου, χθες όμως έγινε όπου σε σχέση με το παιχνίδι στον Άρη η εντεκάδα είχε 6 αλλαγές.
Όμως αυτό δεν ενόχλησε κανέναν, αντιθέτως ενθουσίασε διότι μέσα σε αυτές τις αλλαγές υπήρχαν 3 παίκτες από τους λεγόμενους “μικρούς”. Έτσι μετά τα αρνητικά αποτελέσματα με τους βασικούς ας τους πούμε και μεταγραφές ήρθε σε ένα παιχνίδι must win μια λογική που άλλες φορές δεν την είχαμε συνηθίσει.
Άλλαξε η ποδοσφαιρική μας παιδεία και λογική; Δε νομίζω, γιατί αυτό που έγινε χθες σε άλλες χώρες είναι φυσιολογικό, μόνο εδώ στην Ελλάδα δεν το έχουμε μάθει γιατί όπως έχω γράψει πολλές φορές πρώτα είμαστε οπαδοί της νίκης και των τίτλων και μετά της ομάδας μας.
Εάν το αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό, θα υπήρχε μια μουρμούρα πάλι αλλά για πρώτη φορά θα ήταν συγκρατημένη επειδή θα σκεφτούμε ότι πρέπει να δώσουμε χώρο σε νέους παίκτες. Εάν γινόταν και δεύτερη φορά είμαι σίγουρος θα έβγαιναν και θα έλεγαν ότι εντάξει οι πειραματισμοί ας παίξουμε τώρα σοβαρά με τους “κανονικούς”.
Στην Ελλάδα επικρατεί η λογική της εξέδρας ότι ναι θέλουμε να βλέπουμε τους νέους παίκτες, αλλά να παίρνουμε και τις νίκες εννοείται, και τους τίτλους εννοείται αλλιώς ας αγοράσουμε και άλλους.
Θα μου πει κάποιος ότι κάνω λάθος, αλλά και η εικόνα στην εξέδρα αυτό έδειχνε. Πριν μέρες έβλεπα post σε site για τη μεταβίβαση διαρκείας που δεν το είχαν σκεφτεί και για αυτό υπήρχαν άδειες θέσεις και άλλαξε, οι θέσεις παρέμειναν άδειες, γιατί; Γιατί δεν “πουλούσε” το παιχνίδι, εάν ο Ατρόμητος ήταν ομάδα της Πολωνίας και ήταν στο Europa θα είχε διπλάσιο κόσμο σίγουρα, για να τα λέμε όλα και να μην κρυβόμαστε επιτέλους.
Ξαναγυρνάω στο παιχνίδι. Ένα πρώτο ημίχρονο που ο Ολυμπιακός έπαιξε πιο ορθολογικά σε σχέση με το είχαμε δει απέναντι στον Παναιτωλικό, αλλά και πάλι δεν είχε ουσία, δεν έβγαζε τις φάσεις για γκολ πέρα από μια κεφαλιά του Κωστούλα (που θα ήταν άουτ), και το πέναλτι που κέρδισε ο Βέλντε αφού ο Χουτεσιώτης έκανε (καλά για εμάς) τη λαλακία να τον καπακώσει.
Εάν δεν γινόταν το πέναλτι το πρώτο ημίχρονο θα τελείωνε 0-0 και στο 2ο κατά πάσα πιθανότητα ο Μεντιλίμπαρ θα ξεκινούσε τις αλλαγές με τους “βασικούς”.
Το γράφω έτσι γιατί χθες δεν κέρδισαν οι μικροί που διαβάζω σήμερα, να πατάμε λίγο Γη και να ξέρουμε τι βλέπουμε, δεν είναι τόσο απλό όπως το έχει ο καθένας στο μυαλό του. Δεν είναι βάζω με τη μια 4-5 μικρούς και τσουπ έτοιμη η ομάδα. Θέλει χρόνο και επιλογή timing για το πότε και πως θα μπει ο κάθε νέος παίκτης στο ρόστερ γιατί κάποιες φορές μπορεί να βγει και λάθος η επιλογή τους.
Στο 2ο γκολ από τη γιόμα του Μουζακίτη, έγινε ασίστ γιατί μπροστά υπάρχει ο υπερπαίκτης όπου για εμένα του ανήκει το Κόνφερανς Λίγκ, Ελ Καμπί, έκανε κοντρόλ, άδειασε στόπερ και εκτέλεσε όπως αυτός μόνο ξέρει.
Κάπου διάβασα για non look ασίστ, εντάξει καλό είναι να γράφουμε φανταχτερά πράγματα αλλά κάπου στο κέντρο του γηπέδου ο Μουζακίτης χωρίς να βλέπει έκανε μια σέντρα μπροστά με λογική κάποιος υπάρχει εκεί και θα γίνει κάτι, και όπως έγραψα ευτυχώς είχαμε Ελ Καμπί που ξέρει τι να την κάνει εάν του έρθει όπως πρέπει.
Προσοχή δεν θέλω να μειώσω τον παίκτη για μένα αυτή τη στιγμή εύκολα μπορεί να είναι ο αντί Όρτα αλλά καλό είναι να γράφουμε την πραγματικότητα.
Ο Μεντιλίμπαρ ορθώς και βάζει τους μικρούς στο ρόστερ γιατί κάποτε θα πρέπει να φύγουν από τους αγώνες που αντιμετωπίζουν ίδιας ηλικίας και δυναμικής παίκτες, και θα πρέπει να μπουν σε πραγματικά παιχνίδια με μεγαλύτερους τους και σωματικά δυνατότερους τους. Έτσι αποκτάς εμπειρία. Μου θυμίζουν κάτι αγγελίες εργασίας που ζητάνε νέους σε θέσεις και να έχουν εμπειρία, ε κάποιος πρέπει να τους δώσει τις ευκαιρίες για αυτές τις εμπειρίες.
Η Απόδοση των Νέων Παικτών: Ποιος Ξεχώρισε
Για τον Αποστολόπουλο δεν ξέρω ακόμα πως θα εξελιχθεί. Για τον Μουζακίτη είναι 17 ετών παιδί, θέλει χρόνο γιατί το κορμί του τώρα αναπτύσσεται, είναι καθαρά θέμα δικό του και γυμναστών η διαχείρισή του και είναι νωρίς. Ναι μεν δείχνει στοιχεία αλλά έχει ακόμα.
Θα ξεχωρίσω όμως τον Κωστούλα που δεν ξέρω πόσοι και εάν έχετε παρατηρήσει τα πόδια του. Σε κάτι κοντινά έχω δει δικέφαλο και μιλάμε ότι το παιδί έχει πόδια “μπουκάλες” οξυγόνου σαν αυτές που έχουν οι δύτες. Μπορώ να τον φανταστώ να φτιάχνει πόδια όπως τον Hulk της Ζενίτ και Εθνικής Βραζιλίας και να γίνεται πραγματικό θωρηκτό μπροστά στην επίθεση. Παίκτης περιοχής που θα παίρνει παραμάζωμα τον κάθε αμυντικό, κάπως έτσι μου βγαίνει ότι θα γίνει αυτός ο παίκτης.
Εδώ θα είμαι για να σας τα γράφω όπως τα βλέπω
Θα έπρεπε να γράψω και άλλα που έχουν γίνει, έχω δει, δεν έχω ασχοληθεί αλλά εδώ είμαστε, τώρα που μου ήρθε η όρεξη μάλλον θα έχουμε και συνέχεια.
Δεν θα κάτσω να αναλωθώ σε ανούσιες συζητήσεις, διαμάχες κτλ, με ξέρετε, το site είναι δικό μου, γράφω τη γνώμη μου κάνω την καύλα μου και αυτό. Ο καθένας έχει μια άποψη και το βάρος των απόψεων μας είναι όσο ένα πούπουλο στον αέρα..
