Κακή βραδιά, κακή ήττα και ας πούμε επιτέλους αλήθειες
Αλλιώς είχα στο μυαλό μου ότι θα κυλούσε το παιχνίδι εχθές και αλλιώς μας ήρθε. Δεν έγραψα μετά τον αγώνα γιατί ήθελα να βάλω σε σειρά κάποια πράγματα πριν γράψω, γιατί επιτέλους πρέπει να γραφτούν κάποιες αλήθειες όσο σκληρές και να είναι.
Μετά από μια ήττα ο καθένας αναλόγως το που δουλεύει ή τι σκοπούς θέλει να εξυπηρετήσει γράφει για τους αναγνώστες του. Μπορούσα και εγώ εύκολα να το κάνω, να τα ρίξω στους Αγγελόπουλους για παράδειγμα γιατί δεν βάζουν και άλλα λεφτά. Τσάμπα είναι σάμπως εμένα θα μου λείψουν. Μπορούσα να τα ρίξω στον Μπλάτ, εύκολος στόχος ο εκάστοτε προπονητής πάντα, νόμος αυτό. Θα μπορούσα να τα ρίξω σε κάποιους παίκτες, επίσης πιο εύκολο αφού δεν είμαι μάνατζερ ή δημοσιογράφος και να πρέπει να τα έχω καλά με όλους. Δεν θα το κάνω, αλλά θα γράψω τα πράγματα όπως εγώ τα βλέπω, τα νιώθω και δεν με νοιάζει στην τελική τι θα μου σχολιάσει ο καθένας. Όπως όλοι έχουμε μια οπή από πίσω και χέζουμε, έτσι έχουμε και από μια γνώμη ο καθένας.
Ο Ολυμπιακός μετά την εποχή Σφαιρόπουλου αποφάσισε να αλλάξει μπασκετική λογική κάνοντας μια υπέρβαση σε προπονητή. Μια υπέρβαση που σίγουρα κόστισε, γιατί ο Μπλάτ δεν πληρώνεται με κουκιά. Η λογική αυτή έλεγε να έρθει ένας προπονητής από το πάνω ράφι που λέμε για να χτίσει τον επόμενο και κακά τα ψέμματα, τη μετά Σπανούλη εποχή. Έναν προπονητή που έχει γνώση και εικόνα σε Αμερικάνους παίκτες, αυτά έλεγαν πολλοί.
Τα αδέρφια έκαναν αυτή την υπέρβαση και ορθώς, από το να έβλεπα τίποτα Τρινκέριδες και Περάσοβιτς είναι 2 σκάλες ανώτερος ο Μπλάτ. Ο Μπλάτ όμως στα χρόνια που τον βλέπουμε Ευρώπη έχει μια πολύ διαφορετική φιλοσοφία από αυτή που είχε και τον έκαναν μεγάλο τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια είχε τους καλύτερους Έλληνες παίκτες με 2 Ευρωλίγκες οι πιο πολλοί ως βασικό κορμό, και οι ξένοι ήταν ρολίστες στις θέσεις των κοντών. Πεντάρια βγάζαμε κάθε χρόνο λες είχαμε δεξαμενή, και συνεχίζουμε να βγάζουμε. Αυτή η φιλοσοφία ήταν χτισμένη στη λογική ότι ρίχνουμε μπασκετικό ξύλο όταν δεν μπορούμε, δεν τα παρατάμε και το παλεύουμε μέχρι τέλους. Η άμυνα μας είναι το κορυφαίο μας στοιχείο και αυτή που χαρίζει προκρίσεις και τίτλους.
Ο Μπλάτ ήρθε με μια άλλη λογική, λίγο πιο free πιο Αμερικάνικη. Όλα του τα χρόνια είχε πολλούς Αμερικάνους καλούς και συμπλήρωνε γύρω από αυτούς. Έφτιαχνε τις ομάδες όπως αυτός ήθελε, γιατί τον βόλευαν και κάποιοι παράγοντες. Η Μακάμπι για παράδειγμα ακόμα και σήμερα έχει στο ρόστερ 6-7 Αμερικάνους, έτσι χτίζεται πάντα, η Νταρουσάφακα χωρίς ιστορία και φανέλα την έφτιαξε όπως ήθελε και δεν είχαν μεγάλες απαιτήσεις, αρκεί να παίζει Euroleague, εσχάτως και Eurocup. Στον Ολυμπιακό έπρεπε να παντρέψει το παλιό με το νέο και να δείξει κάτι στο παρκέ, με τη βάση όμως αυτή που βρήκε και το DNA που είχε.
Μέσα σε όλα στην Ελλάδα έχουμε και ένα κακό, ότι τα ξέρουμε όλα, όταν λέω όλα εννοώ τα πάντα, και ας είμαστε επαγγελματίες ψήστες το βράδυ, έχουμε βαθιά γνώση ειδικά για μπάσκετ. Το καλοκαίρι λοιπόν με την ανακοίνωση του ερχομού του Μπλάτ, διάβασα αμέτρητα (πραγματικά) κείμενα, για το τι θα κάνει στον Ολυμπιακό. Και δώστου συστήματα, δώστου αναλύσεις επί αναλύσεων και το πως το γιατί, τι θα δούμε και θα ρίχνει 80 και 90 πόντους, και θα τρέχουν όλοι, θα μαρκάρουν όλοι. Τέτοια διάβαζα, μέχρι που κάτι δηλώσεις του ίδιου του coach γκρέμισε το 90% των αναλύσεων. Με το που κάναμε μεταγραφή διάβαζα τις 3 θέσεις που μπορεί να παίξει ο κάθε παίκτης και θα δίνει αυτό, εκείνο, το άλλο, θα κάνει τα πάντα και συμφέρει. Αυτή την τροφή έδιναν στον άμαθο (φυσιολογικά) κόσμο και ο καθένας έχτιζε, έκανε όνειρα και πίστευε ότι θα δει τους Cavaliers της Ευρώπης στο ΣΕΦ, αφού είχε βαρεθεί το αντιμπάσκετ του προκάτοχου του.
Ξεκινάει η σεζόν και κάνουμε δύο καλές νίκες σε Μπασκόνια και Μόσχα, και δώστου αποθέωση και τα σούπερ συστήματα, και τι θα δούμε πιο μετά. Για να έρθει από τους ίδιους που άκουγαν αυτά και συμφωνούσαν, στις ήττες να φωνάζουν και να λένε τι μπάσκετ βλέπουμε, και τι σαπάκια μας ήρθαν και να βάλουν πιο πολλά λεφτά τα αδέρφια. Εντάξει αυτό με το μπάτζετ είναι καραμέλα που δεν λιώνει ποτέ, στα δύσκολα να βάλουν λεφτά στα εύκολα πωωω τι ομαδάρα έχουμε. Μόνο που από κάτω μας στη βαθμολογία είναι ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ από εμάς αυτή τη στιγμή, συγνώμη ε.
Όσοι πιστοί και εθισμένοι στα κείμενα μου, με διαβάζουν θα είχαν διαβάσει σίγουρα ειδικά μετά από μεγάλες νίκες έναν προβληματισμό μου για το ότι σκοράρουν λίγοι παίκτες. Υπήρχε αγώνας που σκόραραν συνολικά 6 παίκτες! Δηλαδή οι βασικοί 5 και ένας αναπληρωματικός. Φέτος έχει γίνει σε αρκετούς αγώνες αυτό, αλλά δεν το έγραφε κανένας, στις νίκες έχουμε αναλύσεις από δημοσιογράφους λες και τους διαβάζουν προπονητές οι μαθητευόμενοι. Ρε απλός κόσμος σας διαβάζει όχι επιστήμονες, πιάνετε μια φάση και την κάνετε ανάλυση που ούτε προπονητής του ΝΒΑ δεν την έχει αναλύσει έτσι. Ο κόσμος μαγεύεται από τέτοια, νιώθει ότι έχει πάρει γνώση και είναι προπονητής, παπάρια είναι. Γιατί στις νίκες όλα καλά, όταν έρθει ή ήττα και μπει το παλούκι η ανάλυση είναι μία που γράφουν οι διανοούμενοι. Δεν έχει ρόστερ και χαμηλό μπάτζετ, και εκεί ξεκινάει το ροντέο στα social media. Πέστε τους ρε μαλάκες και τα αρνητικά μέσα από κάθε νίκη, δεν μπορεί να είναι όλα τέλεια. Αλλά εάν τα γράψεις θα σου πουν ότι όλα μαύρα τα βλέπεις, και ότι πολεμάς την ομάδα, Ε να σας δω τώρα στα παλούκια πόσο την προστατεύεται εσείς.
Τα πράγματα είναι απλά. Χθες χάσαμε με διαφορά από την Μπαρτσελόνα που την κερδίσαμε όμως στην έδρα της. Μπορούσε να ήταν και αντίθετα, να είχαμε χάσει μια μια 20άρα στη Βαρκελώνη και να κερδίζαμε εδώ με 9, θα μιλούσε κανένας; Όχι. Απλώς έγινε το αντίστροφο και με πολύ κακό μπάσκετ, μπήκαμε με τουπέ δεν ξέρω, ενόχλησε το πως πήγε το παιχνίδι. Εάν κερδίζαμε το 4-5 θα είχε κλειδώσει, τώρα είναι 3 ομάδες για το 4-5 που παλεύουν και δεν είναι μόνο στο χέρι μας το πλασάρισμα αυτό, αλλά περιμένουμε ήττες από τους άλλους. Όλοι μας έχουμε κακό πρόγραμμα, εμείς έχουμε καλό τελείωμα. Επειδή ξέρω όμως τι εστί Ολυμπιακός μπορώ να πω ότι στους 9 αγώνες που μένουν μπορεί να κάνει μόνο 1 ήττα, δεν είναι απίθανο. Σίγουρα θα μπει στα παιχνίδια με το μαχαίρι στα δόντια και θα κάνει τις νίκες που θέλει. Χθες μπήκε χαλαρά, έως πολύ νωχελικά και την πατήσαμε, σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μπλάτ παρόλο που δεν του έχουν βγει κάποιες μεταγραφές έχει μικρύνει ακόμα πιο πολύ το ρόστερ. Για μεταγραφή δεν θα γράψω όπως κάνουν όλοι για 2 λόγους. Ο ένας είναι ότι δεν περιμένω να έρθει κάποιος αυτή την εποχή και να κάνει ότι ακριβώς θέλει ο Μπλάτ. Αυτοί οι παίκτες είναι ήδη σε ομάδες, οπότε θα βρεις ένα παίκτη που από τα 3 που ζητάς θα σου κάνει το ένα καλά και αυτό. Δεύτερον επιμένω ότι η ομάδα πάσχει από ψηλό. Λέμε ότι χωρίς Σπανούλη πως θα είναι το μετά, αλλά εδώ θα λέμε και χωρίς Μιλουτίνοφ πως θα είναι. Μας έχουν πάρει χαμπάρι ότι στο 5 είμαστε γυμνοί. Ο Λεντέι είναι καθαρότατο 4 και όχι το αθλητικό 5άρι όπως πολλοί ήθελαν να περάσουν, λίγο όγκο να έχει το αντίπαλο 5 του κάνει πλάκα του αθλητικού δε Λεντέι. Ήθελε να έχεις δυάδα Μιλουτίνοφ – Μακλίν για παράδειγμα, πίσω Μπόγρη και να κάνεις συνδυασμούς στο 4-5 με Λεντέι – Αγραβάνη (όταν είναι καλά). Είναι πιο εύκολο να βρεις ένα “γομάρι” που λέμε να παίζει άμυνα να βάζει και κανένα πόντο, παρά έναν κοντό που θέλεις να είναι κομβικός, να σου αλλάξει το παιχνίδι.
Το ρόστερ λοιπόν είναι μικρό, αυτό είναι θέμα προπονητή 100% και κανενός άλλου. Άς είχε 5ο γκαρντ έναν πιο έτοιμο Έλληνα στη θέση του Τολιόπουλου, είναι θέμα του προπονητή να βρει ρόλο στον Μάντζαρη. Για να παίξεις πρέπει να σε βοηθάει και το παιχνίδι, το στυλ, και όταν έχεις έτοιμα άλλα υλικά θα πρέπει να βρεις τρόπο να δουλέψεις με αυτά. Ο Μπλάτ θα στηρίξει τις επιλογές του και σωστά, βλέποντας το μετά, δεν έκανε τυχαία κλειστά 2ετη συμβόλαια. Αλλά και μερικοί ξένοι πρέπει να βρουν σταθερότητα, όπως ο Τουπάν. Επίσης έγραφα μετά από αγώνα που είχε 4-5 τρίποντα, ότι τι να το κάνω, εάν στον επόμενο αγώνα είναι εξαφανισμένος; Σαν καρδιογράφημα είχα γράψει είναι η απόδοση του φέτος. Παίκτης Τίμα, δεν ξέρω, μεγάλο ερωτηματικό, δεν γίνεται να ξέχασε το μπάσκετ εδώ στον Πειραιά.
Τι θέλει αυτή τη στιγμή η ομάδα; Επίσης απλό, ηρεμία και στήριξη σε ότι έρθει. Ναι μεν έχουμε συνηθίσει να είμαστε στον αφρό όλα τα χρόνια, αλλά κάποτε θα πάρουν και άλλοι τη θέση μας. Από την άλλη δεν θέλει αναλύσεις επί αναλύσεων, λες και δουλεύουμε στη ΝΑΣΑ για ένα καλό σουτ που βγήκε. Ούτε αποθέωση αλλά ούτε και κράξιμο στις κακές επιλογές, θέλει να βλέπουμε λίγο πιο ψυχρά τα πράγματα και να ξέρουμε τι διαβάζουμε.
Εάν εγώ πάρω ένα βιβλίο φυσικής και διαβάσω 10 σελίδες, δεν γίνομαι αυτόματα και επιστήμονας. Γιατί πολλοί θέλετε διαβάζοντας μια ανάλυση από κάποιον που δεν το έχει σπουδάσει, δεν έχει την απαιτούμενη γνώση πάνω στο αντικείμενο παρά μόνο εμπειρικά να γίνεται οι ίδιοι προπονητές και πρόεδροι μαζί με τα λεφτά των άλλων. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή στην Ελλάδα και το έχουν όλες οι ομάδες, σε όλα τα σπορ. Καλά το έχουμε και στην πολιτική γιατί και από πολιτική γνωρίζουμε, εννοείται.
Το προεδριλίκι στο αίμα μας, κουμάντο με τα λεφτά των άλλων που τα βάζουν και κάνουμε σχέδια βλέποντας Σάββατο βράδυ “Στην υγεία μας ρε παιδιά”…
Λοιπόν είναι ακόμα 9 παιχνίδια, προσωπικά πιστεύω θα είμαστε στο 4-5 και ζευγάρι με Σκληρή ήττα με 55-76 από την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ. Όλα στραβά, τώρα πρέπει να δούμε κάποια πράγματα όπως είναι και όχι όπως θέλουν να περάσουν., γιατί έχουμε ιστορία μαζί τους. Το μόνο που με φοβίζει σε αυτό το ζευγάρι είναι ότι τους έχουμε αποκλείσει ήδη 2 φορές και φοβάμαι μην η 3η είναι φαρμακερή που λένε.
Στήριξη στην ομάδα και όχι σε πρόσωπα και καταστάσεις, όλοι είναι στρατιώτες, έρχονται, φεύγουν εμείς και ο έφηβος μένουμε.
