Euroleague vs FIBA και η καλύτερη λύση
Τη συνέντευξη τύπου του Δ.Γ όλοι την ακούσαμε, είδαμε ή διαβάσαμε. Δεν θα σχολιάσω τι είπε, το αφήνω στα social media που γίνεται party από το μεσημέρι.
Θέλω να σταθώ στα περί Euroleague, όπου έχει απασχολήσει πολλούς. Ο Δ.Γ είπε πράγματα και κάποια ναι είναι σωστά αφού πάνω κάτω στα τόσα χρόνια έχουμε μια εικόνα για τη διοργάνωση. Επειδή οι γνώμες είναι πολλές σε αυτό το θέμα ας γράψω δυο τρία πράγματα για τις δύο λίγκες και τι πιστεύω πρέπει να γίνει στο μέλλον.
Ας πάμε πρώτα στα πράγματα που τα ξέρουμε τα βλέπουμε και δεν χωράνε αμφισβήτηση.
Έχουμε μια ιδιωτική εταιρεία που έχει ένα project την Euroleague με τις καλές ομάδες που λέμε και το Eurocup με τις αμέσως επόμενης κλίμακας. Από την άλλη έχουμε την επίσημη ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης τη FIBA που έχει μια διοργάνωση βαφτισμένη Champions League (τραγικό εφόσον υπάρχει το κανονικό στο ποδόσφαιρο), με ομάδες όμως ακόμα μιας ταχύτητας κάτω από το Eurocup, εκτός κάποιων προσθηκών που μένουν μόνο στο όνομα καλές ομάδες αλλά όχι στο αγωνιστικό.
Η δημιουργία της κλειστής Euroleague με συμβόλαια (για μένα ορθώς), σιγά σιγά ξεθώριασε τη λογική της κατάταξης στο εθνικό πρωτάθλημα για να πάρεις πρόκριση στο τουρνουά αυτό, όπως ξέραμε παλιά. Από την άλλη η FIBA γενικά δέχεται όποιους δεν παίζουν στις άλλες δύο διοργανώσεις, ναι μεν θέλει τις αμέσως επόμενες της βαθμολογίας από κάθε πρωτάθλημα, αλλά εάν τις κάτσει και κάτι καλό δεν λέει όχι.
Πολλοί επικρίνουν τα κλειστά συμβόλαια, γιατί και καλά αποδυναμώνει τις εθνικές λίγκες ή οι ομάδες που θέλουν να μπουν δεν μπορούν. Μα για αυτό το λόγο είναι αυτή τη στιγμή η κορυφαία διοργάνωση, γιατί έχει κλειστά συμβόλαια και θα το εξηγήσω.
Η Euroleague είναι ένα project ιδιωτικής πρωτοβουλίας αλλά με τη στήριξη αρκετών δυνατών ομάδων. Για να είναι ένα project πετυχημένο πρέπει να έχει ορίζοντα μπροστά, η διάρκεια είναι που κάνει το προιόν καλύτερο και η σιγουριά. Όταν ο άλλος έχει σίγουρη την παρουσία του κάπου, τότε ναι θα επενδύσει για να έχει σε βάθος χρόνου ένα αποτέλεσμα. Όταν αυτή η “σιγουριά” δεν υπάρχει, τότε δύσκολα θα επενδύσει για να μην πάρει το ρίσκο.
Δεν μπορεί παράδειγμα να ρίξει 7-8 εκατομμύρια σε μια σεζόν για την Euroleague και να του κάτσει μια στραβή στο εθνικό πρωτάθλημα και του χρόνου να μην παίζει, να του μείνουν μετά συμβόλαια κτλ. Αυτό το βλέπουμε με ομάδες τύπου Νταρουσάφακα, Μπουντούζονοστ κάτι τέτοιες, και βλέπουμε ότι μέσα στη σεζόν είναι τελικά οι σάκοι του μποξ και οι πιο αδύναμες. Είναι φυσιολογικό αυτό, αφού σε μια σεζόν δεν μπορείς να χτίσεις ομάδα και να πας να κοντράρεις τις καλές. Για αυτό το λόγο τα κλειστά συμβόλαια είναι η καλύτερη λύση σε ένα project και βλέπουμε ότι είναι ομάδες που δεν το αφήνουν στην τύχη, το παλεύουν και βάζουν χρήμα γνωρίζοντας ότι θα έχουν αρνητικό πρόσημο στον ισολογισμό τους.
Καλώς η κακώς το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο. Ακόμα και στις ΗΠΑ δεν είναι τόσο ψηλά όσο νομίζουν εδώ οι φανατικοί του NBA. Εκεί πιο πάνω έχουν το NFL και το MLB παρά το NBA. Η διαφορά είναι στο ότι το NBA έχει καταφέρει να κάνει χρήμα το προϊόν στα γύρω γύρω. Δηλαδή εταιρείες όπως η NIKE και Adidas για παράδειγμα χώνουν χρήμα για να εκμεταλλευτούν κάποια brand (παίκτες). Ακόμα και η rap μουσική έχει παίξει ρόλο στα έσοδα του NBA, σίγουρα θα έχετε δει ράπερς με εμφανίσεις ομάδων. Από την άλλη παίκτες μύθοι του NBA έχουν εκμεταλλευτεί το όλο σκηνικό και βγάζουν χρήμα μαζί με τις εταιρείες φυσικά με τα δικά τους προϊόντα.
Αυτή είναι μεγάλη διαφορά με την Ευρώπη. Στην Ευρώπη με το μπάσκετ ασχολούνται μετρημένοι στα δάχτυλα. Η Ελλάδα είναι στην κορυφή, μετά η Ισπανία με Μπαρτσελόνα και Ρεάλ αλλά υπάρχουν επειδή υπάρχει και το ποδόσφαιρο εκεί που φέρνει χρήματα στα ταμεία τους (και τα μέλη), και μετά τα Βαλκάνια. Η Ρωσία έχει την ΤΣΣΚΑ κάτι ως διαφήμιση για τη χώρα, όπως έκανε και η Τουρκία με τη Φενέρ. Γενικά στην Ευρώπη οι καλές ομάδες τις έχουν είτε με μέλη είτε τα κράτη να σπρώχνουν χρήμα για διαφήμιση, είτε να είσαι καυλωμένος με αυτό, δεν παίζει κάτι άλλο.
Για το λόγο αυτό τα τηλεοπτικά δεν είναι όπως της UEFA γιατί δεν υπάρχει κοινό, οι χώρες είναι λιγότερες από ότι στο ποδόσφαιρο που ασχολείται ο κόσμος. Αποτέλεσμα αυτού είναι η Euroleague ή ακόμα και η FIBA να μην μπορούν να τρέξουν το marketing τους για έσοδα. Για παράδειγμα όταν το NBA έχει έναν Τζόρνταν από το παρελθόν, τον συγχωρεμένο Κόμπε, ένα Λεμπρόν και τον Γιάννη σήμερα και να σπρώχνουν χρήμα οι χορηγοί, στην Ευρώπη αυτό δεν υπάρχει.
Αυτή τη στιγμή ο GOAT που παίζει ακόμα είναι ο Σπανούλης, η μόνη “εκμετάλλευση” που έχει κάνει η Euroleague στο brand Σπανούλης είναι να τον έχει σε όλα τα τηλεοπτικά σποτ. Αν και έχουμε δει να έχει οπαδούς σε όλη την Ευρώπη δεν βλέπεις για παράδειγμα μια εταιρεία αθλητικών να έρθει και να πει θα επενδύσω στο brand του Σπανούλη. Να βγάλει ένα παπούτσι τα Span1 (βρήκα και όνομα μπράβο μου).
Δυστυχώς στην Ευρώπη οι πιο πολλές ομάδες έχουν ποδοσφαιρικούς φιλάθλους, ή και καθόλου όπως η Εφές, που φέτος έκανε όργια αλλά από φιλάθλους μηδέν. Επίσης η μπασκετικοί φίλαθλοι εάν μπορούμε να τους πούμε έτσι, οι καθαρά βλέπω μπάσκετ μόνο είναι εντελώς διαφορετικό DNA σε σχέση με τους ποδοσφαιρικούς.
Οι ποδοσφαιρικοί και στο τσιμέντο να τους βάλεις που λέμε θα κάτσουν να δουν τον αγώνα. Οι μπασκετικοί είναι πιο κυριλέ, θέλουν τις ανέσεις τους, για αυτό έχει βγει και το “πατατάκηδες”, γουστάρουν αυτό ρε φίλε και δεν μπορείς να το κρίνεις, θέλουν την καθαρή πλαστική θέση τους, τα snacks τους, στις διακοπές τα show κτλ, δεν είναι κακό, είναι το στυλ NBA που λέμε, φυσικά για να τα έχεις αυτά θέλεις και το κατάλληλο γήπεδο… για να τα λέμε όλα.
Αυτοί κυρίως είναι και οι πελάτες της μπουτίκ που θα δώσουν το κάτι παραπάνω αλλά και των αθλητικών εταιρειών που θα αγοράσουν τα παπούτσια των 150 ευρώ για παράδειγμα.
Κάπως έτσι είναι ο χάρτης του μπάσκετ στην Ευρώπη φυσικά με εξαιρέσεις πάντα. Είναι ένα σπορ όπου θα χώσουν λεφτά οι λίγοι ή αυτοί που έχουν λόγους. Δεν είναι όπως στο ποδόσφαιρο όπου μεγάλες ομάδες στέκονται χωρίς να μπει το χέρι στην τσέπη του ιδιοκτήτη όλη την ώρα.
Οπότε εάν ακούτε τρελά λεφτά θα προσφέρει ο ένας ο άλλος κτλ, κρατήστε μικρό καλάθι. Είναι μετρημένα τα πράγματα που μπορούν να γίνουν αυτή τι στιγμή και όλοι μόνο υποσχέσεις θα είναι.
Τι μπορεί να γίνει τώρα; Πολλά λέω εγώ. Η Euroleague όπως έγραψα είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία που έκανε συμφωνία με κάποιες ομάδες. Εάν αύριο έρθει η Κουκουρούκου εταιρεία και πει σε 4-5 καλές ομάδες θα έχετε εγγυημένα έσοδα τόσα, για να έρθετε στην Κουκουρουκου Λιγκ να παίξετε, και δείξει ένα πλάνο, θα πάνε εκεί οι ομάδες. Στο μπάσκετ έτσι όπως τα κάνανε χρόνια αρκετές εθνικές λίγκες έχουν πέσει επίπεδα και στην τελική κάποιες ομάδες είναι σαν ανεξάρτητες που υπάρχουν και πάνε όπου γουστάρουν, χωρίς να δώσουν λόγο σε κανένα. Στην τελική το brand θέλει το κάθε project.
Έρχεται λοιπόν η super duper εταιρεία και φτιάχνει μια νέα λίγκα ή μπορεί και πάνω στην υπάρχουσα να κάνει αλλαγές. Βασικό και κύριο μέλημα είναι όλες οι ομάδες να έχουν ίδια αντιμετώπιση, οπότε επειδή Ευρώπη σημαίνει ένα ενιαίο κράτος, ξεκινάει το project σε μια χώρα όπου έχει τη χαμηλότερη φορολογία ως οικονομική και νομική έδρα. Εκεί θα πάνε όλες οι ομάδες που θα λάβουν μέρος, έτσι ώστε να μην έχει η κάθε μια διαφορετικό ποσοστό φορολογίας αλλά και άλλα θέματα στη χώρα. ΑΦΜ ΚΑΕ και τέτοια τα αφήνω στην άκρη, στη χώρα τους μπορούν να έχουν ότι θέλουν όπως έχουμε εμείς την αναπτυξιακή στην Α2. Είπαμε το brand “αγοράζουν”, δηλαδή εάν οι Αγγελόπουλοι πάνε την φορολογική έδρα της ομάδας στο Τέξας, θα μας νοιάζει εμάς σε κάτι; Εμείς το ερυθρόλευκο και τον έφηβο θέλουμε να βλέπουμε. Όταν γίνει αυτό, τότε και μόνο τότε μπορεί να ισχύει το FFP, τότε ναι μπορεί να φτιαχτεί κάτι σε πρότυπα NBA.
Η κεντρική εταιρεία που έχει το project να μπορεί να προτείνει και να βοηθάει στο marketing την κάθε ομάδα αναλόγως το κοινό που έχει στη χώρα του, τότε θα μπορεί και να “πουλάει” τους star και τις ομάδες και να κάνει σίγουρα καλύτερα deal όταν έχει κοινή γραμμή παρά τώρα που η κάθε ομάδα ίσως δεν μπορεί να φέρει τα ανάλογα αποτελέσματα.
Φυσικά και προτιμώ τις ιδιωτικές πρωτοβουλίες από τεχνοκράτες παρά τις ομοσπονδίες με τους ακούνητους στις θέσεις τους ανθρώπους όπου πολλές φορές δεν έχουν και ιδέα από κάποια πράγματα.
Ένα πλάνο να υπάρχει και διάλογος μεταξύ των ομάδων και οι λύσεις υπάρχουν, το θέμα είναι το ποιος θα ξεκινήσει ή έχει την ιδέα για να κάνει που θα φέρει έσοδα μελλοντικά. Όλα είναι χρήμα και επιχειρήσεις, χαρτί και μολύβι να τα βάζεις κάτω και να προχωράς.
Έτσι όπως είναι τα πράγματα λεφτά δεν θα υπάρχουν πολλά αφού και η ζωή αλλάζει μετά το ότι περνάμε με τον COVID19 ή μόνη λύση είναι φρέσκιες ιδέες και να χτιστεί κάτι σε σταθερές βάσεις μέσα από διάλογο.
Εμείς και στο διάστημα να παίζουμε, πάντα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ θα είμαστε!