Μια δίκαιη ήττα και τίποτα παραπάνω στο Μόναχο
Ξέρω, πέρασαν δύο ημέρες χωρίς κείμενο αλλά όλοι στο blog έχουμε δουλειές, έκατσαν ταυτόχρονα σε όλους. Βρήκα όμως σήμερα την ευκαιρία για να γράψω ένα κείμενο να υπάρχει.
Και λέω να υπάρχει γιατί η ήττα στο Μόναχο δεν μας έκανε σοφότερους σε κάτι, σε μια βραδιά που όλα πήγαν στραβά.
Μια βραδιά από αυτές που έχουν όλες οι ομάδες και θα ξανά τύχει να έχουμε, αθλητισμός είναι άνθρωποι παίζουν. Πάντως μόνο τυχαία δεν ήταν τα διπλά της Μπάγερν σε Ιταλία και Ισραήλ με αυτό που είδαμε.
Μπορεί να μην έχει αυτό που λέμε το super αστέρι που θα τους τραβήξει, όπου εσχάτως τους έχει βγει ο 30άρης Λούσιτς, αλλά είναι αυτό που λέμε ομάδα. Έχει δουλευτεί και βλέπει κάποιος ότι το σύνολο κάνει δουλειά με τον Τρινκέρι να συνεχίζει να είναι αήττητος στα εντός έδρας όποτε αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό.
Ένας Τρινκέρι που ούτε εμένα από το παρελθόν μου γεμίζει το μάτι, αλλά κάνει δουλειά σε τέτοιες ομάδες, που δεν πάνε για F4 και για τίτλο. Δεν ξέρω τι θα έκανε σε ομάδα από τα ψηλά, αλλά σε μεσαίου μεγέθους ομάδες κάνει δουλειά. Για να λέμε και την αλήθεια στην Ελλάδα ίσως δεν κάνει σε πολλούς και λόγο παρουσιαστικού αφού καλώς κακώς τον παρομοιάζουν με “σωσίες” και γενικά είμαστε ακραίοι στις απόψεις μας. Ότι επειδή δεν μας αρέσει η φάτσα κάποιου δεν είναι και καλός. Άλλωστε μην ξεχνάμε στις αρχές που υπήρχαν απόψεις για τον Μαρτίνς ότι ήταν αυτό που λέμε “αντιτουριστικός” και δεν είχε το στυλ του Μίτσελ για παράδειγμα.
Το αποτέλεσμα είναι όμως ότι μετράει η δουλειά και όχι η εμφάνιση του καθενός και στο παρκέ ή το χορτάρι δίνουν απαντήσεις στους “γνώστες”.
Στα δικά μας τώρα. Πολύ κακή βραδιά για αρκετούς παίκτες αλλά καλή για τον Τζέκινγκς και Παπανικολάου. Σλούκας σε πολύ κακή βραδιά και πήρε η μπάλα και τους ψηλούς που δεν έκαναν τίποτα σπουδαίο. Ο Τρινκέρι φυσικά βλέποντας και την αστοχία μας αποφάσισε να σφίξει τη ρακέτα και να αφήσει τα σουτ.
Παρόλα αυτά σε μια τέτοια κακή βραδιά η ομάδα έδειξε ότι σε λεπτομέρειες θα μπορούσε να γυρίσει το παιχνίδι και γιατί όχι να το κερδίσει στο τέλος. Αυτό λέει πολλά και θα το είδε σίγουρα ο Μπαρτζώκας.
Δεν ήταν ήττα με κάτω τα χέρια, είδαμε προσπάθεια όπου την πρόδωσε τα πολλά λάθη, όπου αυτά τα λάθη έδωσαν εύκολους πόντους στη Μπάγερν. Για αυτό και η διαφορά δεν ξέφυγε ποτέ και έμεινε σε επίπεδα να σου επιτρέπουν να είσαι ακόμα στο παιχνίδι.
Δεν ξέρω τι είδαν άλλοι και τι έγραψαν οι γνωστοί… που περιμένουν στη γωνία, αυτοί που βαφτίζουν τις ήττες τους διδακτικές, αλλά εγώ ακόμα και στην ήττα είδα πράγματα.
Είδα ότι και στην ήττα, ακόμα και με τόσα λάθη ο άλλος θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να κερδίσει. Θα πρέπει να γίνουν πολλά μαζεμένα μαζί πράγματα για να χάσεις με κάτω τα χέρια που λέμε. Μου άρεσε που σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν συμβιβάστηκαν με την ήττα, κάτι που τα τελευταία χρόνια άρχιζε να γίνεται και το πάλεψαν.
Σίγουρα έγιναν αρκετές λάθος επιθέσεις και εκεί είναι δουλειά του προπονητή να επαναφέρει κάποιους στην πραγματικότητα. Από την άλλη όμως, αυτή η τάση κάποιων παικτών να δείξουν ή να πάρουν πάνω τους σουτ που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έκαναν, μου δείχνει ότι όλοι θέλουν να κάνουν πράγματα. Αναφέρομαι για τους Αμερικάνους κυρίως, γιατί αυτοί έχουν πιο αυθόρμητο και παρορμητικό παιχνίδι κάποιες φορές.
Αυτό που μένει είναι μια ήττα και τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω. Όπως έγραψα και μετά τις 3 σερί νίκες, ότι και να λέμε, ότι και να γράφουμε το νούμερο στο ρεκόρ αλλάζει. Θα μπορούσε να ήταν 4-1 αλλά είναι 3-2, έτσι είναι στα τουρνουά και μετά από κάθε αγώνα μετράει το ροζ φύλλο.
Το πως ήρθε η νίκη ή ήττα είναι θέμα για να το διαβάζει το τεχνικό team και μόνο, για να μπορέσει να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις στους επόμενους αγώνες. Επίσης μην ξεχνάμε ότι ήταν και η πρώτη φορά που βγήκε η ομάδα από την Ελλάδα, οπότε ένιωσαν για πρώτη φορά τι θα τραβάνε σε κάθε ταξίδι που κάνουν με όλα τα νέα μέτρα που ισχύουν σε κάθε χώρα.
3-2 λοιπόν και συνεχίζουμε στον εντός με Εφές όπου μπορεί μάλλον να παίξει ο Λάρκιν και τότε θα μιλάμε για διαφορετική Εφές από αυτή που είναι μέχρι σήμερα και έχει κάνει γκέλες. Ο αγώνας είναι must win για να γίνει το 4-2 απέναντι στην ομάδα που πέρυσι ήταν 1η μέχρι τη διακοπή, να δώσει ηρεμία και αυτοπεποίθηση ξανά.
