Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή…

Για μια ακόμα σεζόν ο Ολυμπιακός φαίνεται να μένει εκτός οκτάδα, κάτι που σημαίνει ότι και φέτος την άνοιξη οι παίκτες του Ολυμπιακού θα μείνουν ήσυχοι από το άγχος της επίτευξης στόχων. Σε μια σεζόν που η έλευση του Κώστα Σλούκα δημιούργησε μεγάλες απαιτήσεις από όλους, ο Ολυμπιακός αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων κι επιστρέφει στην εσωστρέφεια των προηγούμενων χρόνων, ενώ η ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ έφερε στην επιφάνεια τα προβλήματα της ομάδας. Πρώτο και κυριότερο; Μετά τον Σλούκα, το χάος…

Είναι εύκολο να αφορίζουμε τους πάντες και τα πάντα μετά από στιγμές που προκαλούν έντονη συναισθηματική φόρτιση και πίκρα. Διότι η προχθεσινή ήττα της ομάδας από τον Παναθηναϊκό αυτά τα συναισθήματα χάρισε στους οπαδούς μας. Το δύσκολο είναι να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου, να κάτσεις να σκεφτείς ψύχραιμα και να καταλήξεις στα συμπεράσματά σου με λογική και κυρίως «ψυχρή» ματιά.

Έχουμε διαβάσει πολλά φέτος για αυτή την ομάδα. Πολλά από αυτά είναι σωστά, άλλα είναι για να σε καραφλιάζουν που λέγαμε τις παλιές, καλές εποχές. Μετά την ήττα από τους πράσινους διαβάσαμε μέχρι ότι πρέπει να αλλάξουμε όλη την ομάδα και τον προπονητή. Μπασκετικές διάνοιες κάνουν αναλύσεις χωρίς να σκεφτούν καν τα βασικά. Δεν μας κάνει ούτε ο Έλις, ούτε ο Χάρισον. Να φύγουν, ο ένας δεν πηδάει ούτε εφημερίδα, ο άλλος δεν μπορεί να βάλει καλάθι.

Οι ίδιοι άνθρωποι έγραφαν παλιότερα τα ίδια πράγματα για τον Μπάλντγουιν και τον Πάντερ. Οι παίκτες έφυγαν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας και φέτος ο ένας διαπρέπει με την Μπάγερν και ο άλλος με την Αρμάνι. Δεν μπορείς να έχεις απαίτηση από αθλητές που δεν έχουν εμπειρία από τέτοια διοργάνωση να μπορούν με τη μια να βγαίνουν αμέσως μπροστά και να γίνονται ήρωες. Οι περισσότεροι παίκτες χρειάζονται τον χρόνο τους και εφόσον οι προπονητές που τους δίνουν μια θέση στα ρόστερ τους, πιστεύουν σε αυτούς, πρέπει και να τους στηρίζουν.

Αν θέλετε κι άλλο παράδειγμα, τον Ιούνιο ο Σφαιρόπουλος δεν ανανέωσε τον Ρέινολντς που είχε φέρει στη Μακάμπι για να καλύψει το κενό του Μπλακ και ο Ρέινολντς φέτος με την Μπάγερν είναι διαστημικός. Οπότε, καλό θα ήταν πριν φτάσουμε σε σημείο να χλευάσουμε κάποιον, να σκεφτούμε και τις συνθήκες στις οποίες αγωνίζεται. Ο Χάινς πριν έρθει στον Ολυμπιακό και εξελιχθεί σε σέντερ – σημείο αναφοράς στην Ευρωλίγκα, είχε φάει τα μούτρα του ένα χρόνο στη Μπάμπεργκ και είχε πάρει μια ιδέα για το τι ξύλο πέφτει στις ρακέτες της λίγκας.

Οπότε προσωπικά θα έλεγα αφού φέτος η σεζόν κάηκε, να δώσουμε σε κάποιους την ευκαιρία να παίξουν λίγα δυνατά ματς και να δείξουν αν τελικά μπορούν και σε κάποιους άλλους να τους αξιολογήσουν καλύτερα.

Η ήττα από τον ΠΑΟ

Αν πριν από ένα μήνα κάποιος έγραφε σε θέμα του ότι ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ θα ηττηθεί από τον «αιώνιο αντίπαλο», νομίζω ότι θα του πετούσαν ντομάτες οι οπαδοί και των δύο ομάδων. Όμως η ζωή τα φέρνει έτσι που μπορεί να είναι γεμάτη εκπλήξεις. Στην περίπτωσή μας, ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ. Είναι αδιανόητο να χάνεις μέσα στην έδρα σου από μια ομάδα που ο καλύτερος της παίκτης έχει πετύχει επτά πόντους με 1/7 δίποντα και 1/6 τρίποντα και γενικά έχει κάνει τα πάντα για να γυρίσεις το παιχνίδι. Και φυσικά, δε νοείται να παίζεις με αντίπαλο που έχει ψηλό σχήμα και να μην τον τρέχεις σε όλο το γήπεδο ασφυκτικά ώστε να κάνει το λάθος.

Ο Παναθηναϊκός πήρε το ματς άνετα και δίκαια, επειδή ο Ολυμπιακός κοιμόταν επί 40 λεπτά. Η ομάδα που εμφανίστηκε στο ΣΕΦ δεν είχε καμία σχέση με εκείνη που έκανε το διπλό στη Βαρκελώνη ή στο Τελ Αβίβ. Το τι έφταιξε στο συγκεκριμένο ματς, ας το βρουν οι παίκτες και το τεχνικό τιμ και ας το λύσουν άμεσα ώστε να προχωρήσει ο Ολυμπιακός μπροστά.

Ο «αγωνιστικός κατήφορος»

Τέταρτη σερί ήττα για τον Ολυμπιακό που όταν μπήκε ο νέος χρόνος άπαντες έγραφαν ότι είναι σε θέση να μπει στην οκτάδα κι ένα μήνα μετά, χαιρετάμε τον πλάτανο… Οι ήττες – κλειδιά είναι στο ΣΕΦ από την Ρεάλ Μαδρίτης, στο ΣΕΦ από την Βιλερμπάν, στο ΣΕΦ από την Ζαλγκίρις, στο ΣΕΦ από την Μπαρτσελόνα. Οι Γάλλοι ήταν η μόνη ομάδα που πέρασε άνετα από το Φάληρο. Βασιζόμενη στις αθλητικές ικανότητές της η Βιλερμπάν έπαιξε με μεγάλη ένταση και τιμώρησε τον Ολυμπιακό που ήταν πιο soft και από το ΒΙΤΑΜ. Η Ζαλγκίρις και η Μπαρτσελόνα για να πάρουν το ροζ φύλλο αγώνα χρειάστηκαν τα σφυρίγματα του αιώνα, ενώ η Ρεάλ είδε τον Γιούλ στην παράταση με ένα τρίποντο από αυτά που μόνο εκείνος βάζει, να της χαρίζει τη νίκη.

Τι συμπέρασμα βγήκε μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό; ΦΤΑΙΕΙ Ο ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ. Το τρένο της οκτάδας δηλαδή χάθηκε επειδή ο κόουτς δεν άλλαξε τον Έλις και δεν πέτυχε με τους Λιβιό, Μάρτιν και Χάρισον. Κι επειδή φώναξε στους παίκτες σε ένα ματς. Δεν έχει να κάνει ότι οι αντίπαλοί τους παίρνουν κάθε πιθανό και απίθανο σφύριγμα όποτε το χρειαστούν ας πούμε.

Ο Ολυμπιακός έδωσε δικαιώματα κόντρα στη Ζαλγκίρις και τα πλήρωσε. Όμως μέχρι την ισοπαλία. Στο νικητήριο καλάθι έδωσαν δικαίωμα οι διαιτητές. Με την Μπαρτσελόνα σφυρίζεται ένα αστείο φάουλ στον Τζέκινγκς στο 74-72 και ο Μίροτιτς ισοφαρίζει. Χάνει ο Ολυμπιακός την επίθεση, οι διαιτητές σφυρίζουν νέο αστείο φάουλ στον Λιβιό και δίνουν τεχνική ποινή στον Μπαρτζώκα επειδή ειρωνεύτηκε. Ε, ναι. Φταίει ο κόουτς του Ολυμπιακού που σε όλο το παιχνίδι ο αντίπαλος προπονητής φώναζε στους διαιτητές και δεν του έκαναν ούτε συστάσεις, ενώ στον ίδιο έδειξαν την άγουσα προς τα αποδυτήρια.

Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες έχουν κρίνει αγώνες, νίκες και στην τελική την πρόκριση στο top – 8, όμως κάποιοι γράφουν είτε σε Μέσα, είτε στα social media ότι το τρένο χάθηκε επειδή δεν έχουμε ψηλό κι επειδή ο προπονητής κοιμάται.

Η διοίκηση

Μέσα σε όλα αυτά, σε κάθε στραβή όσοι αποθέωναν τους προέδρους για το μέχρι τέλους, το γυρνάνε στην εύκολη λύση: Το κράξιμο. Τους καταλογίζουν τα πάντα, από το ότι δε βγαίνουν να μιλήσουν μέχρι το ότι κάνει ζέστη το Σάββατο και η κυβέρνηση μας κλειδώνει μέσα από τις 18.00 το απόγευμα. Ο Ολυμπιακός διοικείται έτσι χρόνια και τα αποτελέσματα άλλοτε έχουν δικαιώσει τους αδερφούς και άλλοτε όχι. Φέτος κανείς δεν υποσχέθηκε κούπες και Final Four. Αντίθετα, άπαντες στην ΚΑΕ έβλεπαν το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και περιμένουν να κάνουν το ταμείο στο τέλος, αφού είναι δεδομένο ότι η σεζόν είναι μεταβατική. Όποιος έχει απαίτηση λοιπόν να ενημερωθεί, νομίζω ότι η ιστορία έχει δείξει ότι θα το καταφέρει το καλοκαίρι, όταν θα μάθουμε ποιοι παίκτες θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν από το ρόστερ.

Η διοίκηση γνώριζε ότι η χρονιά του κορωνοϊού θα είναι περίεργη, γνωρίζει τα έσοδα της και τα έξοδά της και ήταν νομίζω δεδομένο ότι δεν θα πήγαινε για υπερβάσεις στα μέσα της σεζόν. Προσπάθησε στο ξεκίνημα να κάνει την έκπληξη με τον Καλάθη, όμως ο παίκτης τελικά κατέληξε στη Βαρκελώνη και έτσι το κάτι παραπάνω δε συνέβη. Οπότε δε νομίζω ότι πρέπει να τους βρίζουν πολλοί και να τους αφορίζουν, αφού αποδεδειγμένα μιλάμε για ανθρώπους που σκάνε για τον Ολυμπιακό όπως οι οπαδοί του. Κριτική ας τους ασκηθεί, όμως στα πλαίσια της λογικής και όχι κάτω από συναισθηματική φόρτιση η οποία συνήθως οδηγεί στο να χάνουμε το μέτρο. Και τέλος, πρέπει και οι ίδιοι να πάρουν μια απόφαση για το μέλλον του Ολυμπιακού. Το μέχρι τέλους το στήριζαν και το στηρίζουν όλοι, όμως καιρός είναι να πάμε για το #απότηναρχή. Ο Ολυμπιακός δεν αντέχει να κάθεται άπραγος έξι μήνες. Και αν αυτό γίνει συνήθεια, τότε χαιρετάμε και δεύτερο πλάτανο…

Ο ψηλός

Πριν να ξεκινήσει η σεζόν πολλοί έγραφαν ότι το ρόστερ που έφτιαξε ο Μπαρτζώκας δεν είχε ένα ψηλό που να σκεπάζει το καλάθι. Χωρίς καν να έχουν δοθεί επίσημοι αγώνες είχε βγει το πόρισμα και πλέον σε κάθε ματς πολλοί δικαιώνονται. Η αλήθεια είναι ότι τα δεδομένα ήταν ανησυχητικά, αφού ο ένας σέντερ ήταν ο Έλις ο οποίος κέρδισε τη θέση πέρυσι με το σπαθί του ως αλλαγή του Μιλουτίνοφ και ο άλλος ο Μάρτιν που δεν ήταν κανένας «ψημένος» στην Ευρωλίγκα. Όμως σύντομα φάνηκε ότι ο Μάρτιν είναι περίπτωση Χάινς και Ντάνστον, γεγονός που μπορεί και να επηρέασε τον Έλις, του οποίου η απόδοση φέτος δεν είναι σταθερή.

Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Μιλουτίνοφ να κάνει πάρτι κάτω από τα καλάθια, όμως δυστυχώς τα οικονομικά δεδομένα είναι τέτοια που παίκτες αυτού του επιπέδου δεν μπορούν να συνυπάρχουν στην ομάδα, αφού δεν το επιτρέπει το μπάτζετ. Οπότε επιλογή της ομάδας ήταν να στηρίξει τους ψηλούς που έχει, οι οποίοι μαζί με τους Πρίντεζη, Βεζένκοφ και Λιβιό, θεωρήθηκε ότι θα μπορέσουν να στηρίξουν το παιχνίδι της ομάδας. Επίσης, ο κόουτς Β δε νομίζω ότι έχει σε εκτίμηση τους «δεινόσαυρους».

Ο κοντός

Αυτό που δεν έχω δει να γράφεται έντονα, είναι η έλλειψη στα γκαρντ. Το γεγονός ότι όταν ο Σλούκας κάθεται στον πάγκο η ομάδα την βλέπει ότι αμολάει αετό την Καθαρά Δευτέρα στις επιθέσεις της, δεν απασχολεί οπαδούς αλλά και δημοσιογράφους.

Ο Ολυμπιακός φέτος έχει έναν οργανωτή στο ρόστερ του και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Ο Χάρισον ήρθε για εκτελεστής, ο Τζέκινγκς για εξολοθρευτής, ο Σπανούλης πλέον όταν τον παίζουν πολύ ασφυκτική άμυνα είναι επιρρεπής στο λάθος. Σε όλες τις μεγάλες νίκες φέτος του Ολυμπιακού χρειάστηκε τρομερή προσπάθεια από τον Σλούκα, ο οποίος όμως είναι απελπιστικά μόνος στο οργανωτικό κομμάτι και αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ακόμα και ο Λαρεντζάκης που είναι παίκτης που δίνει το 100%, δεν είναι οργανωτής που μπορεί ακόμα να ανταπεξέλθει σε αγώνες μεγάλης έντασης.

Το συμπέρασμα

Αν χρειαζόταν να αλλάξει κάτι ώστε να αυξηθούν οι ελπίδες, νομίζω ότι αυτός θα ήταν ένας γκαρντ. Και ψηλός επιπέδου Μιλουτίνοφ θα ήταν ευπρόσδεκτος, όμως τα είπαμε παραπάνω. Η ομάδα φαίνεται ότι έχει χάσει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το τρένο της οκτάδας. Φέτος, ίσως να χάσει στο τελευταίο τζάμπολ και τον άνθρωπο που την πήρε από το χέρι και την οδήγησε σε δύο ευρωπαϊκά και νομίζω ότι αυτό αποτελεί τροφή για σκέψη: Αφού ο Ολυμπιακός δεν μπορεί με τον Σπανούλη να πάει ούτε σε νοκ άουτ ματς, πως θα το κάνει όταν ο αρχηγός του χαιρετήσει; Εγώ προσωπικά δεν θα εκπλαγώ αν το κάνει και αυτό μπορεί να σημαίνει και πολλά.

Ο Ολυμπιακός έχει φτάσει στο σημείο που έχει φτάσει επειδή δεν έχει εδώ και καιρό τον Παπανικολάου στην αποστολή του και επειδή όταν ο Σλούκας δεν κάνει απίστευτα ματς δεν βρίσκει τρόπους η ομάδα να σκοράρει. Γι’ αυτό χάνεται το τρένο της πρόκρισης, όχι επειδή του κάνουν τόσο τεράστια ζημιά οι ψηλοί των αντιπάλων. Ζημιά μεγάλη του έκανε ο Παναθηναϊκός, ο οποίος με μια νίκη σε αγώνα που δεν είχε τίποτα να χάσει και πολλά να κερδίσει, έστειλε στα σχοινιά τη μισή ομάδα και όσους την περιβάλλουν. Σε κανέναν δεν αρέσει μια ήττα σε τέτοιο ντέρμπι. Όμως, ακόμα πιο αποκρουστικό είναι να αφήνεις το πάθος σου να ξεπερνά τη λογική και να σε κάνει να καταριέσαι αυτό που αγαπάς. Αυτό συμβαίνει στις τοξικές σχέσεις και ο αθλητισμός δε νομίζω ότι θα πρέπει να έχει αυτό το ρόλο στη ζωή μας. Οπότε πριν αφορίσουμε, ας καθίσουμε πρώτα να σκεφτούμε αν αξίζει να «μαυρίσουμε» όσους έχουν ατσαλώσει αυτή την ομάδα μόνο και μόνο επειδή θα μας κάνουν λίγη καζούρα οι Παναθηναϊκοί.

Ο Ολυμπιακός θα βρει τον δρόμο του, εμείς ας μη χάσουμε τον δικό μας.