Ο Ολυμπιακός που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε!

Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα είχα γράψει για τα δύο παιχνίδια που πέρασαν στη Euroleague με απολογισμό μια νίκη και μια ήττα, αλλά είναι εξωφρενικά αυτά που διαβάζω στα social και όχι μόνο.

Μένουν ακόμα 2 παιχνίδια για τελειώσει το 2022 στη Euroleague, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία για ένα mini απολογισμό στο τι έχω δει, τι να περιμένω γιατί δεν έχω καμία μα καμία ανησυχία για αυτό που θα έρθει το 2023.

Η εβδομάδα που μας πέρασε είχε μια μεγάλη και εύκολη νίκη επί της πρωτοπόρου στη βαθμολογία Φενέρ σε συνέχεια από το παιχνίδι με τη Βίρτους. Πάνω κάτω copy/paste ήταν τα δύο παιχνίδια με όσους έλεγαν ότι οκ, οι Ιταλοί είναι “μικρή” ομάδα, ήρθε το παιχνίδι με τη Φενέρ όπου τους αποστόμωσε μια και καλή.

Μετά ήταν η έξοδος στη Γαλλία απέναντι στη Βιλερμπάν, ένα παιχνίδι που από πριν αρκετοί το είχαμε σημειώσει ως νίκη και στο ξεκίνημα του αγώνα έδειχνε άλλο ένα εύκολο βράδυ. Κι όμως ο Ολυμπιακός κατάφερε να το χάσει μέσα από τα χέρια του. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που γίνεται αυτό, οπότε προσωπικά εντύπωση δεν μου έκανε.

Πάμε πρώτα στα γενικά του τουρνουά. Η Euroleague είναι φέτος ακόμα καλύτερη από την περσινή χρονιά, με την ψαλίδα ανάμεσα στις λεγόμενες “μεγάλες” και “μικρές” ομάδες όχι να έχει κλείσει αλλά δεν βλέπω να υπάρχει και διαφορά, αφού όλοι με όλους όσο μπορούν να κερδίσουν άλλο τόσο μπορούν και να χάσουν.

Η κάθε ομάδα, ανεξαρτήτως ρόστερ, ανεξαρτήτως πόσα χρήματα έχει επενδύσει, εάν θέλει να κερδίσει πρέπει να παίξει και στο παρκέ αυτή τη σεζόν όσοι παίζουν και είναι συγκεντρωμένοι φτάνουν στο στόχο τους.

Σίγουρα υπάρχουν ομάδες ή καλύτερα “ονόματα” ομάδων που από πριν μπορείς να τα χρήσεις φαβορί για νίκη σε ένα παιχνίδι απέναντι από αντίπαλο “χαμηλότερου” βεληνεκούς, αλλά βλέπεις ότι οι εκπλήξεις κάθε εβδομάδα είναι συχνό φαινόμενο.

Τα προηγούμενα χρόνια ήξερες ότι μια ΤΣΣΚΑ θα κάνει τις πιο πολλές νίκες και άντε να τελειώσει τη σεζόν με 2-4 ήττες και μετά υπήρχαν κάποια γκρουπ που τα χώριζες με τη δυναμική τους, πάνω κάτω ήξερες ποιος θα πάει Final Four με τους συνήθεις ύποπτους.

Σήμερα όμως βλέπουμε ναι μεν το πάνω χέρι να το έχει πάρει η Φενέρ και να έχει μπει στη θέση της ΤΣΣΚΑ, αλλά ήδη 14 παιχνίδια μετράει 4 ήττες και τι ήττες… Η Ρεάλ την κέρδισε μέσα στην Τουρκία με 71-85, ο Ολυμπιακός έκανε πλάκα στο ΣΕΦ και έγραψε τελικό 94-67 και καπάκια πήγε η Μπασκόνια στην έδρα της για να την κερδίσει 70-76.

Θα πει κάποιος για τις απουσίες της; οκ ναι, αλλά για αυτό το λόγο έχεις ένα μπάτζετ και γεμίζεις το ρόστερ με παίκτες να μπορείς σε τέτοιες περιπτώσεις να τα βγάζεις πέρα. Εξάλλου και οι απουσίες μέσα στο παιχνίδι είναι για όλες τις ομάδες, σε όλα τα σπορ.

Μαζί με τη Φενέρ που έχει 4 ήττες, είναι και οι Μπαρτσελόνα – Μονακό, ενώ με 5 παρακάτω είναι οι Ολυμπιακός – Ρεάλ – Μπασκόνια. Για να φτάσουμε στο επόμενο γκρουπ ομάδων με 7 ήττες που είναι η πρωταθλήτρια Εφές – Μακάμπι – Ζαλγκίρις – Ερυθρός Αστέρας και οι υπόλοιποι με 8 κτλ.

Με λίγα λόγια βλέπουμε μια βαθμολογία όπου εβδομάδα με εβδομάδα και παιχνίδι με παιχνίδι όλες οι ομάδες αλλάζουν θέσεις και ανεβοκατεβαίνουν αφού μετράνε και τα μεταξύ τους αποτελέσματα. Στο παιχνίδι για 8άδα είναι σχεδόν όλες οι ομάδες του τουρνουά, άντε να αφήσω έξω τις 2 που είναι στο τέλος της βαθμολογίας Αρμάνι και Άλμπα αφού δύσκολα τις βλέπω να σηκώνουν κεφάλι.

Για Final Four πρέπει να έχεις συγγένεια τον Κάλχα αφού θα πρέπει να περιμένουμε στον δεύτερο γύρω τις επαναλήψεις των μεταξύ τους αγώνων για να δούμε ποιος θα έχει το πάνω χέρι σε ισοβαθμίες. Ο Ολυμπιακός πάντως θα είναι και το έχω γράψει από τα πρώτα κείμενα μου φέτος, μαζί με τους λόγους.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν βρίσκεται σε 14 παιχνίδια στο 9-5 ρεκόρ με 1210 – 1085 και +125 πόντους, η μοναδική ομάδα στη Euroleague που έχει τριψήφια διαφορά σε πόντους υπέρ – κατά.

Έχοντας δει όλα τα παιχνίδια θα λέγαμε ότι κάποιες ήττες θα μπορούσε να τις αποφύγει, όπως αυτή με την Βαλένθια στο ΣΕΦ (82-83) όπου έχασε μια μεγάλη διαφορά που είχε πάρει και το παιχνίδι κρίθηκε στον πόντο. Το παιχνίδι στο Τελ Αβίβ που το έχασε με 90-84 αλλά το είχε στα μέτρα του φέρει από την αρχή και φυσικά την ήττα από την Βιλερμπάν, ένα παιχνίδι που έμοιαζε τελειωμένο έτσι όπως ξεκίνησε αλλά τελικά μόνο τελειωμένο δεν ήταν.

Θα μπορούσα να βάλω και το παιχνίδι με τη Μονακό στο ΣΕΦ όπου επίσης μπορούσε να το πάρει, οπότε θα μιλούσαμε για ομάδα που θα είχε 1 με 2 ήττες μόνο μέχρι σήμερα, αλλά δεν είναι έτσι.

Ναι κερδίζει μέσα σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη, κάνει πάρτι με την πρώτη Φενέρ και χάνει στα λεγόμενα “εύκολα” παιχνίδια και κάπως ξενίζει και μας αφήνει με ένα αν, αλλά να σας ρωτήσω, αυτό τον Ολυμπιακό δεν έχουμε συνηθίσει όλα τα χρόνια;

Μια ματιά στο παρελθόν θα δει κάποιος ότι είναι τι πιο σύνηθες, να κερδίζει παιχνίδια που δεν είναι φαβορί από πριν, απέναντι σε ομάδες που εκείνη τη στιγμή ήταν καλύτερες και μετά να χάνει από ομάδες που ήταν κάτω από τη 12η θέση και βάλε. Άλλωστε για αυτό γουστάρουμε ακόμα πιο πολύ αυτή την ομάδα, γιατί ξέρουμε (προσωπικά είμαι σίγουρος), ότι θα κερδίσει τα επόμενα και πιο δύσκολα παιχνίδια.

Προσωπικά περίμενα νίκη στη Γαλλία και όπως έχω γράψει σε προηγούμενο κείμενο, φέτος φοβάμαι το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ για τη Euroleague.

Ίσως όμως κάτι τέτοιες ήττες να δίνουν ένα προβληματισμό παραπάνω στους ίδιους τους πρωταγωνιστές που γνωρίζουν τις δυνατότητες τους και το τι έχουν φτιάξει όλοι μαζί, οπότε τέτοιες ήττες τους προσγειώνουν.

Εννοείται είναι ασέβεια μετά από κάθε ήττα να μιλάνε και γράφουν για το εάν μπορεί να είναι στην 8άδα ή στην πρώτη 4άδα του τουρνουά αυτή η ομάδα. Μιλάμε για την πιο ολοκληρωμένη μπασκετικά και εγκεφαλικά ομάδα που παίζουν λες και είναι μαζί καμιά δεκαετία ενώ όλοι μαζί σεζόν με τη σεζόν μόνο ανεβαίνουν επίπεδο. Ακόμα και αυτοί που ήρθαν έχουν ανέβει ήδη επίπεδο παικτικά μπαίνοντας στην έτοιμη μπασκετική μηχανή που έχει φτιάξει ο Μπαρτζώκας και το τεχνικό team.

Κάθε εβδομάδα ένα βλέπετε τα αποτελέσματα όλων των ομάδων έχουμε και θα έχουμε εκπλήξεις, όταν θεωρούμε κάποια φαβορί θα κέρδιζαν αλλά τελικά χάνουν. Φέτος για να κερδίσεις όπως έγραψα παραπάνω πρέπει να παίξεις και στο παρκέ δεν μετράνε ούτε ονόματα, ούτε τα πόσα παίρνει ο καθένας μισθό.

Ένα που δεν αλλάζει είναι τα στατιστικά όπου οι μέσοι όροι στο τέλος της σεζόν πάνω κάτω θα τους έχουν πιάσει οι ομάδες και παίκτες τους, απλώς ίσως ενδιάμεσα να υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις όπως επίσης έχω επισημάνει σε προηγούμενα κείμενα μου, οπότε μην σας σοκάρει όταν το ένα βράδυ κάποιος έχει για παράδειγμα 5 στα 5 τρίποντα και στο επόμενο παιχνίδι έχει 0 στα 5. Ενώ όπως πάντα γράφω θα πρέπει να βλέπουμε και άλλα πράγματα που κάνει κάποιος μέσα στο παρκέ και αυτά τα στατιστικά δεν τα γράφουν.

Δεν φοβάμαι αυτή την ομάδα γιατί όταν χάνει, χάνει από μόνη της και όχι ότι την κερδίζει ο αντίπαλος. Είναι ένα ρόστερ που με αυτά που έχουμε δει μπορούν να κάνουν απίστευτα πράγματα, αλλά σπορ είναι οι ήττες είναι μέσα στο παιχνίδι. Το βασικό είναι να παραμένουν υγιείς και τίποτε άλλο, ότι είναι να έρθει θα έρθει γιατί προηγουμένως έχει γίνει σοβαρή προεργασία και δουλειά μεταξύ τους.

Τώρα κάτι ηλιθιότητες που διαβάζω να φύγει ο ένας να έρθει ο άλλος, από ανθρώπους που η μόνη τους επαφή στο μπάσκετ είναι το NBA Jam σε κονσόλα SEGA και στο ποδόσφαιρο το Subbuteo, τι να πει κανείς. Στην Ελλάδα το έχουμε αυτό, ξέρουμε τα πάντα και από γνώση ΜΗΔΕΝ, απλώς να λέμε τη μαλακία μας για κανένα like στο Facebook ή καρδούλα στο μπλε πουλί.