Η πρόκριση όπου αυτή την εποχή μετράει και τίποτα παραπάνω

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στα playoffs του Europa League και σίγουρα σε ομίλους Ευρωπαϊκής διοργάνωσης για τη νέα σεζόν που ξεκίνησε ήδη.

Πρώτος στόχος τα καλοκαίρια των προκριματικών είναι να κερδίζεις τις προκρίσεις και τίποτα παραπάνω. Είναι ιδιαίτερα παιχνίδια που θα συνεχίζω να το γράφω και λέω για να το καταλάβει και ο τελευταίος.

Όποιος περιμένει αυτά τα παιχνίδια για να βγάλει συμπεράσματα ή νομίζει ότι η εικόνα την ομάδας θα είναι αυτή σε ολόκληρη τη σεζόν να γυρίσει πλευρό.

Το είπα και στο τελευταίο μου Podcast, τα παιχνίδια των προκριματικών είναι παιχνίδια με τεράστια ερωτηματικά και εκπλήξεις. Ομάδες που μπορεί να είναι “ονόματα” τις βλέπεις να βγάζουν πέρα δύσκολα από “άγνωστες” ομάδες ή ακόμα να έχουν και αποκλεισμούς.

Δείτε για παράδειγμα τους “ψαράδες” της Κλάσκβικ από τα Νησιά Φερόε που πέταξαν έξω από τα προκριματικά του Champions League με τη σειρά Φερεντσβάρος και Χάκεν. Ομάδες που σίγουρα είναι πιο γνωστές, πιο δυνατές και με παρουσία στα Ευρωπαϊκά τουρνουά.

Κέρδισαν στην έδρα τους 2-1 τη Μόλντε και προχθές τους απέκλεισε με 2-0, οριακά δηλαδή και στο γκολ, παρόλα αυτά θα είναι σε ομίλους διοργάνωσης.

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, παίζουν ομάδες που έχουν ξεκινήσει πιο αργά προετοιμασία για τη νέα σεζόν απέναντι σε ομάδες που μπορεί να είναι στο μέσο του δικού τους πρωταθλήματος, την ίδια στιγμή που τα ρόστερ δεν έχουν κλείσει για κανέναν και δεν ξέρεις με τι παίκτες θα παίξεις το επόμενο παιχνίδι.

Βάλτε όλα αυτά στην εξίσωση και θα καταλάβετε γιατί τα προκριματικά είναι δύσκολα ασχέτως τα ονόματα των ομάδων που μπορεί να βρει μπροστά του ο καθένας.

Το καλύτερο θα ήταν να υπάρχει ένας κορμός και το καλοκαίρι να θέλεις μόνο 2-3 αλλαγές στο ρόστερ, μιλάμε για το ιδανικό, τότε έχεις ένα παραπάνω συν. Όταν όμως ομάδα βρίσκεται ακόμα στο πάρε – δώσε με παίκτες βάζοντας μέσα και παράγοντες όπως ότι συμβαίνει με τον Χουάνγκ, καταλαβαίνει κάποιος που τα βλέπει κυνικά ότι το ζουμί στα προκριματικά είναι να κερδίζεις προκρίσεις ακόμα και με μισό μηδέν.

Να τελειώσει ο στόχος του να μπεις σε ομίλους για να κλειδώσεις έσοδα και μετά συνεχίζεις τις αλλαγές αλλά και το χτίσιμο της ομάδας για τη σεζόν που θα ξεκινήσει.

Ο Ολυμπιακός στο πρώτο παιχνίδι με την Γκένκ εντός μου άρεσε μέχρι κάποιο σημείο του παιχνιδιού, όχι ότι έκανε κάτι τρομερό απλώς είδα κάποια πράγματα για να καταλάβω τι θέλει ο προπονητής από τους παίκτες του. Κάποιες ευκαιρίες έγιναν και το 1-0 θα μπορούσε να ήταν και 3-0, αλλά δεν έγινε.

Χθες μέχρι την αποβολή του παίκτη της Γκένκ ο Ολυμπιακός δεν είχε κατέβει καν στο γήπεδο, για να τα λέμε και γράφουμε όλα. Δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα και η πρώτη τελική έγινε στο 70΄! Δεν ξέχασαν τη μπάλα αλλά όπως έδειχνε πολλές φορές ο Μαρτίνεθ από τον πάγκο, δεν είχαν το μυαλό και την υπομονή να παίξουν αυτό που ξέρουν και μπορούν.

Όταν η Γκένκ έμεινε με 10 παίκτες ο Ολυμπιακός πήρε μέτρα και ως καλύτερη ομάδα άρχισε την πίεση για το χρυσό γκολ της ισοπαλίας που έδινε πρόκριση. Έγιναν οι αλλαγές, χάθηκαν κάποιες ευκαιρίες για να έρθει ένα γκολ του Αλεξανδρόπουλου χάρη στην επιμονή και υπομονή του για να κάνει ότι έκανε.

Ένα γκολ όλο δικό του που ήταν ψηλά, πίεσε, έκλεψε και έκανε ένα σουτ όπως έπρεπε για να αναπαυτεί η μπάλα στα δίχτυα των Βέλγων.

Τώρα να σχολιάσω κάθε παίκτη ξεχωριστά σε έναν αγώνα που τους πήρε όλους η μπάλα δεν υπάρχει λόγος, όλοι είδαμε ότι είδαμε και ξέρουμε τι είδαμε.

Η ομάδα θα είναι διαφορετική σε 2-3 εβδομάδες με παίκτες που ήρθαν, άλλους που θα έρθουν και κάποιοι που έπαιξαν χθες ίσως φύγουν. Δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα, όμως το βλέπουμε ότι θέλουμε ακραίους αφού έχουμε μείνει με Μασούρα και Βρουσάι, και αναγκαζόμαστε να βάζουμε στα πλάγια τα “δεκάρια” που λέμε, είτε είναι ο Φορτούνης, είτε ο Μπιέλ είτε ο Σκάρπα λέω εγώ που το βλέπω να έρχεται και να παίζει εκεί.

Σίγουρα η θέση αυτή θα πρέπει να ξεκαθαρίσει, γιατί Φορτούνης, Καρβάλιο, Μπιέλ, Σκάρπα είναι παίκτες που εννοείται θέλουν να παίζουν, σε άλλες ομάδες θα ήταν βασικοί, αλλά σε σύστημα 4-2-3-1 χωράει μόνο ένας, εάν θα βάλουμε στα άκρα (που έτσι πρέπει) κανονικά εξτρέμ. Το να έχουμε φέτος πάλι τη λογική να χωρέσουν όλοι για να μην έχουμε μουρμούρες δεν θα βγει σε καλό.

Οπότε σίγουρα θέλουμε 2 παίκτες για τα άκρα για να βγαίνει το 4-2-3-1 όπως πρέπει και επιτέλους να δούμε τον Ελ Καμπί τι μπορεί να δώσει. Γιατί στα δύο παιχνίδια με Γκενκ δεν βγήκε ούτε φάση στην επίθεση για να κάνει κάτι, κρατάω όμως ότι έτρεχε και πίεζε παντού. Πιστεύω είναι ίδιο επίπεδο και αποτελεσματικότητας με τον Ελ Αραμπί απλώς είναι και 6 χρόνια νεότερος.

Τέλος πάντων η δουλειά έγινε και θα τελειώσει όταν περάσει και τους Σέρβους που δεν τρομάζουν καν. Άλλες εποχές ένας έτοιμος Ολυμπιακός που θα ήθελε πινελιές το καλοκαίρι τέτοια παιχνίδια θα τα είχε τελειώσει με τέτοιους αντιπάλους θα τα είχε τελειώσει από την κλήρωση κι όλας.

Φέτος όμως ξεκινάει με ντισαβαντάζ από τους αντιπάλους ότι πρέπει να χτιστεί από την αρχή την ώρα που οι άλλοι έχουν κρατήσει τον κορμό τους εδώ και δύο σεζόν και μπαίνουν στην 3ή τους με έτοιμες ομάδες και αυτοματισμούς.

Να το έχετε υπόψιν για την όποια σύγκριση σε προκριματικά της ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ… Είδατε πως την πάτησε και η Μαρσείγ που βρίσκεται σε ίδια φάση όπως ο Ολυμπιακός.

Υπομονή και τώρα που ξεκινάει το πρωτάθλημα θα γίνουν και οι όποιες δοκιμές για να δέσουν σιγά σιγά παίκτες και να βγει ένας κορμός για τη σεζόν που έρχεται.

Σίγουρα από πέρυσι ο Ολυμπιακός θα είναι καλύτερος, αλλά για να φτάσει τον Ολυμπιακό των προκρίσεων επί Πλζέν, Μπασακσεχίρ και Κράσνονταρ έχει ακόμα δουλειά και ο χρόνος είναι σύμμαχος.

Τα λέμε στο πρωτάθλημα!

Ζήτω ο Ολυμπιακός!