Η εμπειρία και η νιότη….

Δεν έχω πολλά να πω μετά τη νίκη επί της Αρμάνι, αλήθεια.

Στο τελευταίο μου blog εδώ σας ανέφερα ξεκάθαρα ότι «Δεν θέλω να «τραβάω» τα πράγματα και να έχω ψευδαισθήσεις. Υπάρχουν ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Ολυμπιακό στη διοργάνωση που έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν στο Final Four εφόσον πάει μέχρι εκεί.

Όμως θεωρώ ότι ο συνδυασμός της εμπειρίας που προσφέρουν οι Έλληνες με την ενέργεια και την θέληση των ξένων είναι ικανός να κάνει υπερβάσεις».

Τι είδαμε το βράδυ της Τετάρτης στο ΣΕΦ; Ακριβώς την τελευταία πρόταση. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε λίγο «παγωμένα» τον αγώνα, χρειάστηκε η εμπειρία του Πρίντεζη και του Σλούκα στην αρχή για να βρει σκορ και γενικά μέχρι το 20′ προσπαθούσε να μην αφήσει την Αρμάνι να ξεφύγει στο σκορ.

Από το τρίτο δεκάλεπτο κι έπειτα, το σκηνικό άλλαξε όμως. Στην εξίσωση μπήκε ο ΜακΚίσικ (θα κάνει πολλές κηδείες αυτός, θυμηθείτε το), ο Χάρισον και ο Χασάν και το ματσάκι πήγε εκεί που ήθελε ο Μπαρτζώκας.

Ο Σλούκας έκανε το καλύτερό του παιχνίδι, σκόραρε, μοίρασε και γενικά δικαιολόγησε τον ντόρο που έγινε για την επιστροφή του. Οι Αμερικάνοι πήραν τα πάνω τους στο δεύτερο ημίχρονο και η δουλειά έγινε εύκολη. Όσο μεγάλη ομάδα και να είναι η Αρμάνι, ότι και να δοκίμασε ο Μεσίνα, ο Ολυμπιακός έβγαζε τέτοια ένταση στο παιχνίδι του που ήταν αδύνατον να τον σταματήσουν οι Ιταλοί.

Ο αγώνας τελείωσε ιδανικά, αφού όταν η Αρμάνι με δύο συνεχόμενα τρίποντα του Ρολ έκανε την ύστατη προσπάθεια να γυρίσει το ματς, οι «ερυθρόλευκοι» δεν πανικοβλήθηκαν, συνέχισαν στο ίδιο τέμπο και τελικά έφυγαν νικητές από ένα σημαντικό παιχνίδι.

Μην ξεχνάτε ότι αυτό ήταν το πρώτο σοβαρό crash test των Πειραιωτών στη διοργάνωση. Πλέον η προσοχή στρέφεται στη Μακάμπι. Με μια ακόμα νίκη σε αυτό το ματς η ομάδα θα αποκτήσει και ψυχολογία.

Και το καλό της πρόσωπο, θα γίνει πολύ καλύτερο…